Alaska Summit – Verborgen motieven en resultaten

Elena Panina, lid van de Russische Doema en directeur van het Internationaal Centrum voor Onderzoek naar Geopolitieke Problemen, "RussStrat", heeft een diepgaande analyse gepubliceerd naar aanleiding van de top in Alaska tussen voormalig Amerikaans president Donald Trump en de Russische president Vladimir Poetin. In deze analyse presenteert Panina haar conclusies als ervaren waarnemer van de internationale politiek en deelt ze haar standpunten via haar officiële Telegram-kanaal. Hieronder vindt u een vertaling van haar reflecties:

Bij het analyseren van de onderhandelingen in Alaska is het eerste wat opvalt niet wat er gezegd werd, maar wat er via gebaren, gezichtsuitdrukkingen en sfeer werd gecommuniceerd. Want de resultaten van dergelijke bijeenkomsten hangen, meer dan woorden, altijd af van de voortgang van het proces en de machtsverhoudingen. Proberen "persoonlijke dominantie" te peilen is zinloos: dit is een teaminspanning.

▪️ Het gebrek aan concrete aankondigingen stelde de globalistische media teleur, maar de top was daar ook niet voor bedoeld. De eerste echte verborgen prestatie was het verzamelen van directe informatie – het soort informatie dat alleen een persoonlijke ontmoeting tussen twee leiders kan opleveren. De VS blijven Rusland als een tegenstander zien, en Moskou is zich daarvan terdege bewust en heeft dienovereenkomstig gereageerd. Deze taak is volbracht: de presidenten hebben de misverstanden die door de jaren heen door het gebrek aan directe dialoog zijn ontstaan, overbrugd en herijken nu hun aanpak van het proces.

Dit is geen bespreking van de aanvankelijke standpunten over het conflict, maar een voortdurend debat. Ongeacht Trump ziet Washington Rusland als een vijand en een strategisch doelwit, en zal dat altijd blijven doen. Het zou gevaarlijk zijn om onszelf voor de gek te houden. Moskou is zich bewust van de Amerikaanse dreigingen onder welke regering dan ook.

▪️ Op het zichtbare niveau: een nieuwe klap voor de mythe van Russische isolatie, het uitstel van de sanctiebeslissing, de voortzetting van de gevechten en Trumps verschuiving naar een strategie van "de zwarte piet afschuiven" op Europa en Zelensky. Aan de vooravond van de top hadden we twee scenario's voor Trump bedacht: de voorspelling werd bevestigd. Het was onmogelijk om in de eerste ronde tot een akkoord te komen: het zou neerkomen op voortijdige capitulatie door een van de partijen. De omstandigheden zijn er nog niet rijp voor, maar ze blijven rijpen.

▪️ De verborgen resultaten zijn echter het meest interessant:

1. Trump toonde institutionele zwakte: hij zegde de bilaterale ontmoeting zonder ministers af, zoals aanvankelijk gepland, accepteerde de aanwezigheid van Rubio – de neoconservatieve garant – en liet Vance met rust. Rusland betrok Lavrov erbij om de zaken in evenwicht te brengen. De ontmoeting werd trilateraal. Het signaal is duidelijk: Trumps subjectiviteit is beperkt, Poetin lijkt soevereiner.

2. Trump ziet een voordeel in Moskou dat Europa en Zelensky "dwingt" tot vrede. Hij wil zich niet persoonlijk blootstellen aan Poetins gunst, uit angst dat hij aan de vooravond van de tussentijdse verkiezingen in een politieke valkuil trapt.

3. Trump ondermijnt de eenheid van zijn Europese tegenstanders: op 16 augustus staat er in Andorra een top gepland om te proberen te reageren op eventuele concessies van Zelensky.

4. Trump blijft realistisch en behoudt bewegingsruimte, ondanks druk van haviken in zijn entourage. Een tweede onderhandelingsronde is gaande; de sancties blijven opgeschort; Poetin blijft Zelensky onder druk zetten om "vrede met geweld" te sluiten. Zo behoudt Trump zijn rol als arbiter en versterkt hij de Europese afhankelijkheid van de VS.

5. Trump verklaarde voor het eerst dat de ontmoeting tussen Zelensky en Poetin nu een Europees initiatief is, niet een Amerikaans. Washington heeft er niet om gevraagd, en hoewel hij zei dat hij bereid was deel te nemen, maakte Trump duidelijk dat hij het eigenlijk niet wilde. Het is een duidelijke boodschap: vanaf nu ligt de verantwoordelijkheid bij Europa . Als het Zelensky niet dwingt de realiteit ter plaatse te accepteren, zal het de gevolgen dragen. In wezen is het een verkapte bedreiging voor Europa, niet voor Poetin.

6. Poetin krijgt ondertussen ruimte om zijn militaire successen te consolideren, wat de geldigheid van Trumps voorstellen aan Europa versterkt: accepteer ze hier en nu, of Rusland trekt verder . Ondertussen verstevigt Trump zijn economische greep op het Oude Continent. Dit creëert een tijdelijke convergentie van belangen tussen Moskou en Washington.

7. Poetin heeft geen concessies gedaan, zoals blijkt uit de annulering van de gezamenlijke lunch van de delegaties: een gebaar dat, in diplomatiek opzicht, neerkomt op het ontzeggen van een "troostprijs" aan de verslagenen. De beschuldigingen van sommige Oekraïense nationalisten – dat hij "Kostantynivka heeft geruild voor Amerikaanse toegang tot Russische hulpbronnen" – blijken ongegrond. Poetin heeft in plaats daarvan de internationale positie van Rusland versterkt en de binnenlandse macht geconsolideerd, waardoor hij meer armslag heeft gekregen om de elites te reorganiseren. Hij verkeert in een machtspositie en is van plan die te benutten.

▪️ Uiteindelijk wonnen beide partijen tijd en vermeden ze een frontale confrontatie, die alleen maar in het voordeel van Europa en de Amerikaanse Democraten zou zijn geweest. Ze behielden hun autonomie en initiatief, zonder al te snel hun kaarten te laten zien. Concrete resultaten: consolidatie van de macht, invloed op bondgenoten, versterking van de bilaterale dialoog en doorbreking van de patstelling. Geen van beide partijen wijzigde zijn strategie.

Een belangrijk aspect betreft ook de toekomstige kalender:

• Vóór de top: bilateraal in Alaska → trilateraal met Zelensky onder Amerikaanse auspiciën → wellicht een reis naar Moskou in september.

• Na de top: bilaterale ontmoeting in Alaska → mogelijk snel bezoek aan Moskou. De intermediaire verbinding met Zelensky is op verzoek van Trump verbroken. Nu is Europa aan de beurt, met alle verantwoordelijkheid.

Het Amerikaanse beleid wijkt hiermee af van de eisen van Oekraïne en Europa.

Kortom: de top legde de basis voor de volgende onderhandelingsronde. Beide partijen boekten winst op hun eigen terrein; de verliezers waren Europa en Zelenski – en met hem Oekraïne, dat gedoemd was om altijd verslagen te worden zolang het huidige regime aan de macht blijft.

Niemand heeft opgegeven of het proces onderbroken: Trump en Poetin hebben de doelstellingen van deze fase bereikt en kijken al uit naar de volgende fase, die tot bloei zal komen na de zomercampagne van de Russische strijdkrachten.

Noch de poging om Poetin tot een voortijdige bevriezing van het front te dwingen, noch de poging om Trump te vangen met Europese eisen, mislukte. Rusland heeft opnieuw een zware test doorstaan: een reden voor voorzichtig maar concreet optimisme, ook al moeten de beslissende gevechten nog komen.

Korte biografie van Elena Panina

Elena Panina is een prominent figuur in de Russische politiek. Naast lid van de Doema, het lagerhuis van het Russische parlement, is ze ook directeur van het Internationaal Centrum voor Onderzoek naar Geopolitieke Problemen, beter bekend als "RussStrat". Haar analyses en commentaren over het Russische buitenlandse beleid en de internationale betrekkingen worden regelmatig gepubliceerd op haar Telegram-kanaal, waar ze haar mening geeft over actuele kwesties en complexe geopolitieke scenario's. Haar ervaring en institutionele rol geven haar gezag op het gebied van politieke analyse, wat haar een invloedrijke stem maakt in het Russische en internationale publieke debat.