De dood van Raul Barboza, Argentijnse accordeonist, auteur en componist

Een opmerkelijke musicus die zachtheid en nederigheid uitstraalde. Hij hield boven alles van eenvoud. "Het essentiële, wat overblijft als je alles hebt weggevaagd", zei Raúl Barboza, de Argentijnse accordeonmeester, die op woensdag 27 augustus op 87-jarige leeftijd in Parijs overleed. Hij was een mooi mens met een tedere glimlach, een wijs man. Altijd alert op de tekenen van de geesten, die van zijn vader, zijn moeder, van al zijn overleden vrienden. Ook verbonden met die van het bos en de rivier, zijn "territorium", benadrukte hij, verwijzend naar de regio Corrientes in het noordoosten van Argentinië, het land waar zijn ouders vandaan kwamen. Die van de muziek waarvan hij een van de meest dierbare en gerespecteerde ambassadeurs werd, de chamamé. Een populaire, gemengde en dansbare muziek die in de ^19e eeuw ontstond, waarin de ritmes van de Guarani, van wie hij via zijn vader afstamde – zijn moeder was van Baskische afkomst – en de mazurka's, walsen en polka's die Poolse en Tsjechische immigranten met hun accordeons meebrachten, elkaar kruisten.

Raul Barboza, geboren in Buenos Aires in 1938, was al vóór zijn geboorte ondergedompeld in de chamamé. Zijn moeder vertelde hem dat hij al in zijn baarmoeder reageerde op dit geluid en deze ritmes. Zijn vader, een bekende accordeonist in deze stijl, speelde er thuis altijd op. Hij gaf hem al op zeer jonge leeftijd zijn eerste accordeon en zette hem op weg naar deze muziek door hem overal mee naartoe te nemen waar hij optrad. "Chamamé wordt gespeeld op een binair ritme met de rechterhand en een ternair ritme met de linkerhand", legde Raul Barboza uit tijdens een interview voor Le Monde in oktober 2018, voorafgaand aan een concert in de Pan Piper in Parijs, georganiseerd op initiatief van accordeonist Francis Varis, met het idee om de 80e verjaardag van de maestro en zijn dertigjarig verblijf in Parijs te vieren.

Je hebt nog 57,53% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.