Juan Esteban Mejía: Leiderschap dat wordt geërfd en opgebouwd
Juan Esteban Mejía bekleedt een positie die velen pas na tientallen jaren ervaring zouden bereiken. Voor deze Paisa draait leiderschap niet om de titel, maar om het doel: het verbinden van overgeërfde discipline met een duidelijke visie voor het land.
Tegenwoordig is hij vicevoorzitter Corporate Affairs en president van Grupo Argos, een van de meest invloedrijke bedrijven in Colombia. Daar pleit hij voor een manier van zakendoen die de sociale context niet negeert, een manier die begrijpt dat bedrijfssucces niet los kan worden gezien van collectieve vooruitgang. Hij spreekt met passie over duurzaamheid, publiek vertrouwen en het bedrijfsdoel, maar ook over familie, leren en de twijfels die gepaard gaan met elke moeilijke beslissing.
In dit gesprek delen we het verhaal van een jongeman die een erfenis erfde en besloot zijn eigen erfenis op te bouwen. Hij confronteerde vooroordelen, leidde historische processen en probeerde een stempel te drukken dat verder reikt dan de balansen en bestuurskamers.
Don Juan Esteban, hoe oud ben je? Ik ben 32 jaar oud. En hoewel ik misschien jong klink, is de waarheid dat ik in de loop der jaren ervaringen heb moeten doorstaan en verantwoordelijkheden heb moeten dragen die normaal gesproken later komen. Elke fase bracht andere uitdagingen en enorme leerervaringen met zich mee.
Wie was de eerste leider die jou echt inspireerde? Niet vanwege zijn positie, maar vanwege zijn aanpak. Mijn rolmodellen zijn altijd thuis geweest. Ik kom uit een zakelijk gezin dat me discipline en nauwkeurigheid heeft bijgebracht, maar ook een heel duidelijk idee: bedrijven bestaan om collectief welzijn te creëren. Mijn ouders, beiden ondernemers, hebben me van jongs af aan bijgebracht dat succes niet alleen in cijfers wordt gemeten, maar ook in de positieve impact die we op de maatschappij hebben.
Maar er moet toch iemand speciaal zijn… Al met al. Mijn grootvader, Adolfo Arango, is een andere bepalende figuur. Hij was 35 jaar voorzitter van Argos en werkte er veertig jaar. Hij is iemand die me heeft geleerd dat integriteit nooit onderhandelbaar is en dat de belangrijkste beslissingen worden genomen met het oog op de lange termijn. Hoewel Argos vandaag de dag een beursgenoteerd bedrijf is met meer dan 40.000 aandeelhouders en onze familie een minderheidsbelang heeft, voel ik dat het deel uitmaakt van mijn geschiedenis. Werken hier is voor mij een manier om zijn nalatenschap te eren.
Als we teruggaan naar je middelbareschool- of studententijd, wat voor persoon was je toen? Wat waren je dromen toen? Ik was altijd al erg nieuwsgierig. Op school was ik gefascineerd door businesscases, verhalen van bedrijven die gemeenschappen transformeerden en leiders die anders durfden te denken. Terwijl anderen fictie lazen, verdiepte ik me in biografieën van ondernemers, op zoek naar inzicht in hoe zij beslissingen namen die hele regio's veranderden. Ik studeerde techniek aan de EAFIT University en ontdekte dat cijfers een taal waren om de wereld te begrijpen. Ik voelde me verbonden met het idee dat achter elk stukje data mensen, kansen en realiteiten schuilgaan die we kunnen transformeren. Vanaf dat moment wist ik dat ik op plekken wilde zijn waar de toekomst van het land werd bepaald.
En je bent zeker een heel eind gekomen! Maar wat doen een Vice President Corporate Affairs en de President van de Argos Group? Het is een rol waarin ik me op het snijvlak van strategie, duurzaamheid, corporate governance en institutionele relaties bevind. Het vereist dat ik impactvolle beslissingen neem, maar ook dat ik veel luister en elke dag leer.
Je bent op zeer jonge leeftijd terechtgekomen in een functie die normaal gesproken wordt bekleed door mensen met tientallen jaren ervaring. Wat was het moeilijkste aan het bemachtigen van die functie, en wat is het meest oneerlijke dat je ooit is verteld vanwege je leeftijd? Het moeilijkste was vertrouwen winnen, en dat is niet iets wat je kunt afdwingen; het is iets dat je opbouwt. Ik heb uitzonderlijke mentoren gehad die me hebben gesteund, uitgedaagd en me dingen hebben geleerd. Ik ben tien jaar geleden begonnen als stagiair, heb op verschillende gebieden gewerkt, heb de operationele kant van de zaak zelf ervaren en ben gespecialiseerd in financiën en investment banking. Als je jong bent, moet je elke dag bewijzen dat je er bent vanwege je verdiensten, niet vanwege je achternaam. Ik heb geleerd om minder te praten en meer te luisteren, de waarde van de ervaring van anderen te erkennen, maar ook om op mijn eigen stem te vertrouwen wanneer ik iets te bieden had. Elk project was een test van nauwkeurigheid, toewijding en ethiek.
Heb je ooit het gevoel gehad dat er op je werd neergekeken vanwege je leeftijd? Ja, en het gebeurt nog steeds. Het is normaal. Er zullen altijd mensen zijn die denken: "Wat kan een 32-jarige mij leren?" Ik weet dat ik uit een familie kom die dicht bij het bedrijf staat, en dat creëert ook vooroordelen, maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om je werk voor zichzelf te laten spreken.
Je was in veel opzichten de jongste... Dat klopt. Toen ik deze functie aanvaardde, was ik bijvoorbeeld de jongste manager van het bedrijf. Later werd ik benoemd tot lid van de raad van bestuur van Mineros en was ik waarschijnlijk het jongste lid van de hele Colombiaanse effectenbeurs. Maar mijn ervaring in complexe processen, zoals acht openbare overnamebiedingen en onderhandelingen met groepen zoals Gilinski en IHC, stelde me in staat om echt waarde toe te voegen. Aan de tafels waar ik heb gezeten, probeer ik ervoor te zorgen dat mijn ideeën niet worden beïnvloed door mijn leeftijd, maar door de kwaliteit van wat ik te bieden heb.
Op welke prestatie ben je het meest trots? Deel uitmaken van het 'splitsingsproces' tussen Grupo Argos, Grupo Sura en Grupo Nutresa. Decennialang hadden deze bedrijven kruisparticipaties die hen stabiliteit en groei boden, maar na verloop van tijd vormden deze investeringen een belemmering voor de concurrentie op de wereldmarkt. De splitsing was een langdurig en zeer complex proces. We moesten de waarde van meer dan 40.000 aandeelhouders beschermen, banen garanderen, de reputatie van drie iconische bedrijven beschermen en nadenken over hun toekomst. Sinds 2017 bestudeerden we scenario's, maakten we prognoses en beoordeelden we risico's. Jarenlange vergaderingen, technische analyses, onderhandelingen en consensusvorming waren nodig. Direct deelnemen aan een historisch proces van deze omvang is een van de professionele mijlpalen waar ik enorm trots op ben.
Luister, in een tijd waarin de private sector soms wordt gezien als de vijand van de publieke sector, hoe hebt u geprobeerd die tweedeling te doorbreken? Ik denk dat het een grove vergissing is om te denken dat private ondernemingen de vijand zijn van de publieke sector. Bedrijven genereren niet alleen banen en belastingen: ze creëren kansen, transformeren gebieden en bouwen aan de natie. Bij Grupo Argos bijvoorbeeld, stelt het cement dat we produceren duizenden gezinnen in staat om hun huizen te bouwen, en scholen en ziekenhuizen te bouwen. De energie die we opwekken verbindt gemeenschappen, maakt infrastructuurprojecten mogelijk en transformeert regio's. De publieke en private sector zouden geen gescheiden paden moeten bewandelen; hun partnerschap is essentieel om de meest urgente uitdagingen van het land aan te pakken.
Je bent jong en staat aan de top van een zeer belangrijke groep, maar de waarheid is dat veel van jouw generatie of jonger wantrouwend staan tegenover de zakenwereld. Wat zou je hen vertellen? Ik zou ze vertellen dat werken in een grote organisatie net zo transformerend kan zijn als het starten van een eigen bedrijf. Niet iedereen hoeft een bedrijf te starten om zijn stempel te drukken: je kunt ook van binnenuit impact genereren. Wanneer je deel uitmaakt van diverse teams, met impactvolle projecten, krijg je de kans om professioneel te groeien, elke dag te leren en echte oplossingen te bieden voor complexe problemen. Bedrijven zijn krachtige platforms voor het verwezenlijken van persoonlijke en collectieve doelen.
Vertel eens, is er een maatschappelijk doel dat jouw visie op leiderschap heeft veranderd? Meerdere projecten, maar één in het bijzonder heeft indruk op me gemaakt: het project "Juntos por Urabá", dat we leidden bij de Grupo Argos Foundation. In Nueva Colonia, vlakbij Puerto Antioquia, troffen we een gemeenschap aan zonder riolering, met slechte huisvesting en jongeren zonder ruimte om te studeren of te sporten. Vandaag bouwen we een nieuwe middelbare school, voetbalvelden, parken, keukens, badkamers en voeren we meer dan duizend woningverbeteringen uit. Zien hoe het leven van een hele gemeenschap verandert, herinnert je eraan dat elke zakelijke beslissing een directe impact kan hebben op het leven van mensen. Die les blijft me elke dag bij.
De verkiezingen komen eraan. Wat verwacht u dat er gebeurt als de Colombianen weer gaan stemmen? Ik hoop dat we een manier vinden om samen te werken. Dat we elkaar niet langer als vijanden over sectoren heen zien en leren voort te bouwen op onze verschillen. Colombia heeft behoefte aan overeenkomsten, dialoog en een gezamenlijk doel. Ik ben optimistisch. Dit land heeft zeer moeilijke tijden doorgemaakt en heeft altijd manieren gevonden om vooruit te komen. Ik ben ervan overtuigd dat we het opnieuw kunnen doen als we samenwerken.
Als u tot slot gevraagd zou worden wat voor indruk u wilt achterlaten, niet op uw bedrijf, maar op de mensen om u heen, wat zou u dan antwoorden? Hmm… goede vraag. Ik wil graag dat mijn nalatenschap bestaat uit werkethiek, toewijding en respect voor mensen. Ik geloof heilig in bewust kapitalisme, in bedrijven die tegelijkertijd economische en maatschappelijke waarde creëren. Degenen onder ons die privileges hebben gehad, hebben de verantwoordelijkheid om kansen te creëren voor anderen. Als ik ervoor kan zorgen dat iemand, waar dan ook, betere opties heeft om zijn of haar toekomst op te bouwen, voel ik me de moeite waard.
eltiempo
