Een radicale verandering

De wereldeconomische orde is ingestort en de Europese Unie heeft haar huiswerk niet afgemaakt. We hebben al gezien dat Rusland probeert energie als pressiemiddel te gebruiken en dat China een strategie hanteert om de toeleveringsketens van nieuwe technologieën te controleren. Maar nu is het onze traditionele bondgenoot, de Verenigde Staten, die heeft besloten de regels te overtreden en hoge tarieven op Europese producten op te leggen.

De EU bevindt zich in een delicate situatie ten opzichte van deze structurele veranderingen. In twintig jaar tijd is het verschil in BBP per hoofd van de bevolking met de Verenigde Staten toegenomen van 15% tot 30%. Dit cijfer geeft de toenemende achteruitgang van de Europese economie aan. Laten we hopen dat Friedrich Merz' bezoek aan Parijs, meteen na zijn verkiezing tot kanselier, de wedergeboorte van de Frans-Duitse as zal bevestigen. Deze zal van cruciaal belang zijn voor het doorvoeren van de radicale verandering die het Europese project nodig heeft en voor het behouden van het welvaartsniveau waarvan we genieten.

Naast wind- en zonne-energie is het essentieel om ook andere technologieën te hebben

Om weer op het pad van groei te komen, moet de EU-27 concurrerender worden. Dat betekent dat we meer moeten investeren in innovatie om de enorme technologische kloof met China en de Verenigde Staten te dichten, dat we minder afhankelijk moeten worden van derde landen voor de levering van strategische grondstoffen en, bovenal, dat we dringend maatregelen moeten nemen om de hoge energieprijzen die de industrie al jaren betaalt, omlaag te brengen.

Een andere essentiële vereiste is een gediversifieerde energiemix die alle technologieën omvat die nodig zijn om de leveringszekerheid te garanderen. Daarbij hoort ook de opslag van hernieuwbare energie. Waterkrachtcentrales vormen daarbij een van de belangrijkste ontwikkelingsgebieden voor de komende jaren. Doel is dat bedrijven en burgers te allen tijde over de energie beschikken die ze nodig hebben. In ons land is dat na de stroomstoring van 28 april in twijfel getrokken.

Door de productiedaling werd de exploitant gedwongen het systeem opnieuw op te starten. Hiervoor moet hij vertrouwen op waterkracht en aardgas. Dit zijn de twee technologieën die het meest stabiel zijn, omdat ze direct afhankelijk zijn van menselijk beheer en niet van externe factoren zoals zon of wind. In het geval van elektriciteitscentrales met gecombineerde cyclus werd door de stroomuitval duidelijk welke strategische rol deze centrales nog steeds spelen. In 2024 waren ze de vierde grootste bron van elektriciteitsopwekking en werden ze vooral gebruikt om het systeem te ondersteunen in tijden van een tekort aan zon, water of wind, en wanneer kerncentrales niet beschikbaar waren.

De bijdrage van aardgas aan het systeem toont aan dat alle energiebronnen nodig zijn om de energievoorziening te garanderen. De Spaanse regering kan zich daarom niet enkel blijven richten op het terugdringen van de CO2-uitstoot, zonder rekening te houden met het feit dat naast wind- en zonne-energie ook andere technologieën essentieel zijn om de stabiliteit van het systeem te waarborgen. Het is de enige manier om de voorzieningszekerheid voor de samenleving te garanderen en de overgang naar een meer concurrerende economie voort te zetten.