Brief aan Annalena Baerbock: U bent verantwoordelijk voor drie verloren jaren in het buitenlands beleid

Annalena Baerbock strijdt voor een betere wereld. Tevergeefs. In een brief aan de aftredende minister van Buitenlandse Zaken onderzoekt onze auteur de redenen hiervoor.

Annalena Baerbock tijdens een bezoek aan de Westelijke Jordaanoever. Michael Kappeler/dpa

Totdat er een nieuwe regering is gekozen door de nieuwe Bondsdag , zal Annalena Charlotte Alma Baerbock de functie van bondsminister van Buitenlandse Zaken vervullen. Ze werd beëdigd op 8 december 2021. Onze auteur blikt terug op haar drie jaar in functie en schrijft een persoonlijke brief aan haar.

Beste Annalena Baerbock,

Je moet iemand die op zijn knie valt niet schoppen, en kwaadaardige vreugde getuigt van een zwak karakter. Toch kunt u niet tevreden zijn met uw kiesdistrictresultaat. 15,9 procent van de eerste stemmen, en nog minder voor de tweede stemmen – zelfs in het rustige Potsdam lijken alleen zij die echt in het goede geloven Groen te stemmen.

In een tijd die steeds moeilijker wordt, blijf je een baken van hoop voor de velen die verlangen naar een andere wereld of naar een andere wereld. Ze willen menselijkheid en empathie combineren met politiek, willen waarden promoten in plaats van primair belangen en willen er vooral voor zorgen dat de moeder van twee zichtbaar blijft achter het masker van de minister.

Dit is een typisch Duitse wens; het laat je heel Duits overkomen. Hans in Luck was ook een typisch Duits fenomeen; Op de een of andere manier doe je mij aan hem denken. In plaats van te bedenken hoe je het rendement op je talenten kunt maximaliseren en ze kunt vergroten zodra je in een gunstige positie verkeert, draag je je hart op je tong. Is een van de mooiste zinnen uit de Duitse sprookjescanon niet: “Er is niemand onder de zon zo gelukkig als ik,” riep Hans uit?

Ben ik dan uiteindelijk degene die naïef is en voor de gek wordt gehouden?

Elke keer dat u na een van uw bezoeken aan de frontlinies tijdens oorlogen en burgeroorlogen in een microfoon sprak, moest ik aan deze zin denken. U berichtte over het onuitsprekelijke lijden van moeders en kinderen, over de ellende van vluchtelingen, over honger en epidemieën – en voor mij leek u gelukkig. Ze deelden het lijden en halveerden het, zoals het spreekwoord zegt. Zoals Hans in Luck zijn fortuin.

Of was dat slechts een methode? Ben ik uiteindelijk de naïeve persoon die denkt dat hij goed is omdat de Groenen goede mensen zijn?

Kijk, ik weet het niet zeker. Hier begint uw probleem. Het wordt niet beter als je communiceert in de trant van: “Oeps, daar ben ik.” Natuurlijk houden sommige mensen van het pure, het directe, het ongecompliceerde. Het is het tegenovergestelde van hoffelijke schijn en berekenende manoeuvres. Nog een heel oud, heel Duits beeld van onszelf.

Maar hoe kan het dat zelfs de eenvoudigste dingen voor jou beleefd lijken? Is uw ongebreidelde directheid slechts een stijlmiddel, een product van innerlijke zelfoptimalisatie, vergelijkbaar met de externe optimalisatie door visagisten en kappers? Nogmaals, ik weet het niet zeker. En uw probleem wordt niet kleiner.

Of de onvergetelijke zin over de varkensstal en het internationaal recht. Met de pink van de linkerhand werd achteloos een vernietigende pijl gegooid die de hartenbreker en de concurrent recht in het hart zou raken. Mensen hadden daarna hoge verwachtingen van je; sommigen zelfs Angela Merkel na haar “scheidingsbrief” van december 1999.

In de ranglijst van de “Class of 2021” van het Amerikaanse tijdschrift Politico werd u uitgeroepen tot “The Realist” en was u de derde machtigste Europeaan in de categorie “Dreamer”. Dat was lang vóór de federale verkiezingen. Haar concurrente en machtigste in de categorie dromers was Ursula von der Leyen. Vanuit Amerikaans perspectief is hun kenmerk: “The Ambitious Ones”, en het bijbehorende motto: “Make Europe Great Again”.

Uw naam is verdwenen uit de ranglijst van de “Class of 2025” . Ursula von der Leyen is er nog steeds, nu als de machtigste doener – in plaats van vermeld te worden onder “Dromer”, staat ze nu vermeld onder “Doener”. Leyens optreden op de Veiligheidsconferentie in München maakte duidelijk dat ook zij van plan is om de nieuwe tijdsgeest (zonder weldoeners) met macht te dienen. Getalenteerde vrouwelijke politici zijn altijd opportunisten. En “Make Europe Great Again” heeft toekomst.

Mens zijn is ook oorlog en conflict

Het feit dat u geen rol meer speelt in de rangschikking van de machtigen, althans vanuit Amerikaans perspectief, heeft te maken met de aard van het buitenlands beleid. Mens zijn is meer dan menselijkheid, meer dan empathie, harmonie en vrede; Mens zijn betekent ook oorlog en conflict. Het buitenlands beleid moet aan beide kanten voldoen. Buitenlands beleid moet niet alleen eisen, maar ook leveren. Het gaat niet om de goodwill, maar om het resultaat.

Heeft Duitsland de afgelopen jaren een actieve en constructieve rol gespeeld bij het oplossen van internationale conflicten? Zeker, wij hebben Oekraïne van geld en wapens voorzien; je zou kunnen zeggen: te veel voor een nederlaag, te weinig voor een overwinning. Maar hebben we het conflict dichter bij een oplossing gebracht? Hebben we meer gedaan dan loyaal achter de NAVO-leider staan ​​(totdat Donald Trump aantrad)?

U hebt het Duitse buitenlandse beleid slechts retorisch een eigen gezicht gegeven. Daarom blijft er maar één woord in het geheugen achter: moeten. Hoe vaak heb je het al niet in de microfoon gezegd: moet, moet, moet . Vrede waarborgen, lijden beëindigen en de toekomst vormgeven.

Maar welke vrede heeft Duitsland bereikt, wiens lijden heeft het beëindigd en welke toekomst heeft het vormgegeven? Het feit dat ons land definitief aan macht, invloed en reputatie heeft ingeboet ten opzichte van het bondskanselierschap van Angela Merkel is niet alleen uw schuld, maar ook uw schuld. Te veel woorden, te weinig daden.

Overal ter wereld wordt de rol van vrouwen besproken

Dit wil niet zeggen dat elke denkwijze fout was. Het werd gewoon niet afgeleverd. Een juiste manier van denken was het belang van de rol van vrouwen. Wereldwijd wordt er intensief over dit onderwerp gediscussieerd, vooral in de islamitische wereld. Zelfs in Afghanistan en Iran. Maar de discussie verloopt niet volgens de lijnen van het westerse feminisme. Doen wij de vrouwen van de wereld een plezier door vanuit een buitenlands perspectief te preken? Beslis zelf.

Als minister van Buitenlandse Zaken hebt u autocraten op hun plaats gezet en de wereld eens en voor altijd duidelijk gemaakt dat wij Duitsers – vergeef me de uitdrukking – de maatschappelijke vooruitgang met de paplepel hebben ingegoten. Van Timboektoe tot Beijing, geen van uw collega's daar zal dit duizend jaar lang vergeten.

Maar helpt dat ons? Haar Duitse kiezers zijn enthousiast: Annalena Baerbock brengt de autocraten, de schurken van de wereld, in beeld. Er zijn echter niet zoveel kiezers meer. De meeste Duitsers begrepen het wel: minder was meer. Hoezeer het mij ook spijt, u bent verantwoordelijk voor drie verloren jaren in het buitenlands beleid.

Heeft u feedback? Schrijf ons! [email protected]