Bir Kol ve Bir Bacak: Bir Sağlık Politikası Gazisi 2025'i Perspektifte Yerine Koyuyor

Not: "An Arm and a Leg" hatalar içerebilen transkriptler oluşturmak için konuşma tanıma yazılımı kullanır. Lütfen transkripti bir araç olarak kullanın ancak podcast'i alıntılamadan önce ilgili sesi kontrol edin.

Dan: Merhaba–

2025 şimdiye kadar ÇOK şey oldu, özellikle de ikinci Trump Yönetimi başladığından beri. Birçok ani hareket, birçok kesinti, belki de bazı geri dönüşler duyuyoruz — sağlık hizmetlerinde (ve diğer her yerde). Daha büyük hareketler belki de gelecek.

Şu ana kadar GERÇEKTEN ne oldu? Takip edemiyorum.

Ama bunu yapabilecek bazı insanları tanıyorum. KFF Health News'deki arkadaşlarımızın her gün hikayeler yayınlayan koca bir HABER ODASI var — düzinelerce ve düzinelerce insan.

Ve orada özellikle bir kişi var ki, o da olabildiğince enerjik.

Julie Rovner, Washington, DC'de sağlık hizmetlerini herkesten daha uzun süredir takip ediyor. Yaklaşık kırk yıldır.

Konuşmaya ilk başladığımızda Julie arkasını işaret ediyor. Ofisindeki bir kitaplıkta, 1980'lerde haber yapmaya başladığı Congressional Quarterly'nin kopyaları var.

Julie Rovner: Yani. Kongre'de biri sağlık hizmetlerine hapşırdığında, kelimenin tam anlamıyla bir hikaye yazdım. Bu benim işimdi. Sekiz yıl boyunca. Kariyerimin başlangıcı sayılırdı, ama o zamandan beri bunu düşünüyorum.

Dan: Onlarca yıldır, büyük değişimlerin adım adım, tek tek hapşırıklarla gerçekleştiğini gördü.

Julie, 15 yıldan uzun süredir NPR'de sağlık alanında haberler yapıyor ve 2017'den beri KFF'nin What the Health adlı podcast'inin sunuculuğunu yapıyor.

Her hafta, sağlık sektörünün önde gelen muhabirlerinden oluşan bir yuvarlak masa toplantısı düzenliyor ve bu toplantıda şehrin içinden gelen herkesi bir araya getiriyor.

Ve ortaya çıktı ki: Julie Rovner'ın bile güncel bir puan tablosunu korumakta zorluk çektiği ortaya çıktı.

Julie Rovner: Nelerin kesildiğini ve nelerin geri getirildiğini gösteren bir liste tutmaya çalışıyorum ve bu neredeyse imkansız çünkü her gün 20 şey oluyor. Yani, temelde haber podcast'imi şu anda yapma şeklim şu şekilde: Haftada dört gün bir liste yapıyorum ve sonra beşinci gün, konuşabileceğimiz şeyler hakkında listeyi yarıya indiriyorum.

Dan: Aman Tanrım.

Julie Rovner: Ve podcast günü, genellikle onu tekrar yarıya indiriyorum. Dan: Yani, puan kartı çok hızlı değişiyor. Ama Julie büyük resmi görüyor.

Ve tüm ayrıntıları bildiği için -ki bu kırk yıllık bir süreçti- bize iki hikaye anlatarak bunu görmemize yardımcı olabilir:

Çoğumuzun hiç duymadığı sağlık sisteminin küçücük bir kısmıyla ilgili bir şey. Trump Yönetimi'nin testereyle kestiği, takip edilemeyecek kadar çok ofisten biri artık.

Sonra herkesin duyduğu ve birçok insanın endişelendiği bir şeye bakacağız: Medicaid. Ve Julie bize neden parçalanmasının o kadar kolay olmayabileceğini gösterecek.

Bu, sağlık hizmetlerinin neden bu kadar pahalı olduğu ve bu konuda neler yapabileceğimiz hakkında bir program olan An Arm and a Leg. Ben Dan Weissmann, bir muhabirim ve zorluklardan hoşlanırım. Bu nedenle bu programda seçtiğimiz iş, Amerikan yaşamının en sinir bozucu, korkutucu, depresif kısımlarından birini ele almak ve size eğlenceli, güçlendirici ve faydalı bir şey sunmak.

İlk hikayemiz - bu küçük ajans - hükümet standartlarına göre küçücük - Julie kariyerinin başlarında bunun inşasını izledi. Ve bu gösterinin bakması için harika bir örnek olduğu ortaya çıktı.

Yani Julie, hikayenin çıkış noktasını şöyle anlatmaya başlıyor:

Julie Rovner: 1980'lerin sonlarında, Cumhuriyetçiler ve Demokratlar arasında sağlık hizmeti maliyetlerinin gerçekten hızlı arttığı ve bunun nedenini bilmediğimiz konusunda bir tür anlaşma vardı. Ve nedenlerden biri de aslında neyin işe yaradığını bilmememizdi.

Dan: Yani herkes şunu bilmek istiyordu: Sağlık hizmetleri neden bu kadar pahalı ve bu konuda ne yapabiliriz?

Ve şöyle düşündüler: Belki birileri gerçekten neyin ödenmeye değer olduğuna dair bir araştırma yapmalı. Medicare, Medicaid ve devlet çalışanları ve gaziler için sağlık yardımları arasında, federal hükümet ödemelerin çoğunu yapıyor.

Julie Rovner: Federal hükümetin tüm bu parayı sağlık hizmetlerine harcadığı konusunda fikir birliği vardı, en azından birazını neyin işe yaradığını anlamaya çalışarak harcamaları gerekiyordu. Ve bir tür, bilirsiniz, hakem, bir hükümet kurumu gibi bir şey olmalıydı.

Dan: Ve tabii ki o ajansın bir isme ihtiyacı olacak.

Julie Rovner: Başlangıçta Sağlık Araştırmaları ve Politikaları Ajansı olacaktı, ancak biri son anda kısaltmasının AH-CRAP olacağını anladı ve bunun kötü bir fikir olduğuna karar verdi.

Dan: Böylece son iki kısmı tersine çevirdiler ve adına Sağlık Politikası ve Araştırma Ajansı dediler.

Julie Rovner: Sağlık politikasıyla ilgili en sevdiğim bilgi.

Dan: Yol boyunca yaşadığın hapşırıklar, hıçkırıklar ve öksürükler hakkında bana neler anlatabilirsin?

Julie Rovner: Ah, "a-crap"i yaratmak için epeyce bir mücadele vardı.

Dan: Bu fikrin hem Demokratlar hem de Cumhuriyetçiler arasında destekçileri olmasına rağmen, korumaları gereken alanlarla, yani çıkar gruplarıyla uğraşmak zorundaydılar.

Julie Rovner: Tıbbi örgütler ve sigorta şirketleri vardı ve hükümetin tıbbın nasıl uygulanacağını dikte etmesini istemiyorlardı. Yani, biliyorsunuz, bitmiş bir iş değildi. Çok fazla pazarlık gerekti.

Dan: Ve 1989'da, George HW Bush'un başkanlığının ilk yılında, hiçbir siyasi parti bir şey başaramadı.

Julie Rovner: Demokratlar Kongre'den sorumlu. Cumhuriyetçiler Beyaz Saray'dan sorumlu. Dolayısıyla, gerçekleşecek her şey iki partili olacak. Tabii ki bir vetoyu geçersiz kılmaya çalışmayacaklarsa. Ve ipucu ipucu, George HW Bush'un vetolarını geçersiz kılmak için birkaç girişim oldu ve

hepsi birkaç oy farkıyla başarısız oldu, çoğunlukla kürtaj konusunda. Ve bir NIH tasarısı vardı çünkü bunun gibi belirsiz şeyleri hatırlıyorum .

Dan: Yani, Julie'nin bize bu hikayeyi anlatacak KİŞİ olduğunu anlıyor musun?

Böylece ajans 1989'da kuruldu ve görevlerinden biri de uygulama kılavuzları oluşturmaktı. Tedaviler hakkında resmi federal tavsiyeler: Hangileri işe yaradı, hangileri yaramadı.

Julie Rovner: Çok fazla yönerge yayınlıyor ve şaşırtıcı bir şekilde, bunların bazıları gerçekten tartışmalıydı.

Dan: Bazı göz doktorları kataraktlarla ilgili bir kılavuzdan hoşlanmadı. İlaç endüstrisi, yepyeni ilaçların kullanımının azaltılmasını öneren bir kılavuzdan nefret etti.

Julie Rovner: Sonra doksanların ortalarında sırt ağrısıyla ilgili bir tane çıkardılar, akut sırt ağrısıyla ilgili. Ve bu kılavuzun incelediği şeylerden biri de. Tüm kanıtlar şu ki. Sırt ameliyatı akut sırt ağrısı için pek işe yaramıyor. Şey, söylemeye gerek yok, ülkenin omurga cerrahları pek de memnun değildi.

Dan: Bu kılavuz 1994'te yayınlandı. O yılın kasım ayında Cumhuriyetçiler Kongre'nin her iki kanadında da büyük çoğunluk elde etti.

HABER SUNUCUSU 1: Bu geceye dünkü seçim sonuçlarına dair duyduğumuz en açık sözlü tepkiyle başlıyoruz. Demokrat Parti başkanı David Wilhelm basitçe, "Kıçımıza tekmeyi yedik," dedi.

HABER SPİKERİ 2: Cumhuriyetçiler vaatlerini bir sözleşme olarak adlandırdı.

GOP ÜYESİ: Bugün biz Cumhuriyetçiler Amerika ile bir sözleşme imzalıyoruz.

Dan: Diğer şeylerin yanı sıra büyük bütçe kesintileri gerektiren bir sözleşme. Ve bu küçük ajans onların hedef listesinde yer aldı.

Julie Rovner: Omurga cerrahı seçmenlerini temsil ediyorlardı ve her şeyden kurtulmaya hazırdılar. Bunu tahsisat tasarısında ortadan kaldırmaya çalıştılar ve çok yaklaştılar, ama tam olarak başaramadılar.

Dan: Fonları kestiler — kılavuzlar oluşturmak için para dahil. Ve unutmadılar. 1999'da Kongre, kurumu kılavuzlar işinden tamamen resmen çıkaran bir yasa çıkardı.

Ve ona yeni bir isim verdi: Sağlık Araştırmaları ve Kalitesi Ajansı. Kısa adıyla AHRQ (arc) .

Julie Rovner: Kongre sağlık kuruluşlarına yeni isimler vermeyi sever - aynı kuruluş olsalar bile - çünkü geçmişten gelen yüklerinden kurtulmak isterler. Bu yüzden adını değiştirdik, kılavuzlar işinden çıkardık, ancak sağlık hizmetlerinin kalitesine ve sağlık hizmetlerinin nasıl işlediğine bakan ana Federal kuruluş olmaya devam ediyor.

Dan: Örneğin, Julie, AHRQ'nun Sağlık Maliyeti ve Kullanım Projesi'ni yürüttüğünü söylüyor. Kısaca HUP, tabii ki. Bazı önemli sayıları takip ediyor:

Julie Rovner: Hastanede ne kadar süre kaç kişi kaldı? Kaçı çocuktu? Kaç kişi ayakta tedavi gördü? Hastaneye tekrar yatış sayısı kaç oldu? Bu veritabanı

Dan: Ve bu veritabanını sürdürmek AHRQ'nun görevinin bir parçası.

Julie Rovner: Yani çok küçük. Ama temelde yaptığı işi yapan tek kurum, yani ekonomimizin beşte birini sağlık hizmetlerine harcıyoruz. Ne kadar iyi çalıştığını anlamaya çalışmalıyız.

Dan: Ya da daha doğrusu şimdiye kadar öyleydi. Mart ayında, Trump Yönetimi'nin Hükümet Verimliliği Departmanı'ndan (kısaca DOGE) yetkililer, AHRQ liderleriyle ilk toplantılarını gerçekleştirdiler.

Arthur Allen: Bu, ofislerinde yapılan bir toplantıydı.

Dan: Julie'nin KFF Sağlık Haberleri'ndeki meslektaşı Arthur Allen, bu ARQ çalışanlarından biriyle konuştu.

Arthur Allen: Az önce söylendi, ne iş yaptığınızı bilmiyoruz. Sizi %80, %90 oranında keseceğiz.

Dan: Arthur, LinkedIn gönderisindeki bir ipucunu takip ederek her şeyi öğrendiğini söylüyor. Hikayeyi sunmanın, KFF'de bile en kolay satış olmadığını söylüyor.

Arthur: Herkes bununla ilgili şakalar yapıyordu. Şöyle diyorlardı, evet, bundan ilginç bir hikaye çıkarmakta iyi şanslar. Biliyorsunuz, AHRQ'nun ne yaptığını açıklamakta veya bunu herkesin okumak isteyeceği bir şeye dönüştürmekte iyi şanslar.

Dan: Öyle yaptı ve yayınladılar. Ve yeni bir ipucuna yol açtı: Arthur'un bildirdiği gibi, ARQ Sağlık ve İnsan Hizmetleri departmanındaki başka bir ofisle birleştiriliyordu - Planlama ve Değerlendirmeden Sorumlu Bakan Yardımcısı.

O ofisteki kaynaklar onun ARQ hikayesini gördüler ve ona şunları söylediler: Onların ofisi de önemli ölçüde daraltılıyordu.

Kaynaklara göre iki kurum arasında yaklaşık dörtte üç oranında insan gitti.

Federal yoksulluk sınırının hesaplanmasında emeği geçen herkes dahil.

Arthur'un öyküsünün başlığında da belirtildiği gibi: Bu sayıya göre seksen milyon kişi yardımlardan yararlanmaya hak kazanıyor.

Arthur Allen: Bildiğiniz gibi, binlerce özel, kamu, eyalet, yerel, federal kurum tarafından, insanların yardımlardan yararlanıp yararlanamayacağına karar vermek için kullanılıyor: gıda kuponları, Medicaid, çocuk bakımı yardımları - yani düşük gelirli insanlara yardım sağlayan her şey.

Dan: İşten çıkarılan işçilerden biri Arthur'a şöyle dedi: "Hükümet içinde yönergeleri nasıl hesaplayacağını bilen kimse yok. Ve hepimiz bilgisayarlarımızdan kilitlendiğimiz için, kimseye bunları nasıl hesaplayacağını öğretemiyoruz."

Arthur Allen: Adam bunu 20 yıldır yapıyordu. Kapıdan atıldı ve e-postası silindi. Ona ulaşmanın bir yolu yoktu.

Dan: Arthur'a farklı bir metodoloji kullanmanın farklı sonuçlar üreteceğini söyledi. Örneğin, yeni hesaplama enflasyonu tam olarak hesaba katmazsa, bazı insanlar faydalarını kaybedebilir. Ve bunun gibi birçok başka örnek var.

Arthur Allen: Yıllar boyunca, biliyorsunuz, bunu yapmanın en iyi yolunu geliştirmeye çalışıyorsunuz. Bu tür herhangi bir sayı, onu daraltmaya ve mümkün olduğunca doğru hale getirmeye çalışıyorsunuz, bu tür bir fingerspitzengefühl… geliştiriyorsunuz.

Dan: Fingerpitzengefühl nedir?

Arthur Allen: Bu, parmaklarınızın ucunda hissetmek anlamına gelen bir Almanca kelime, sanki, bir şeyi yapma yeteneği gibi tanımlanamaz bir şey.

Dan: Kilit açmak gibi mi?

Arthur Allen: Evet. Evet. Aynen öyle. Kesinlikle.

Dan: Bir HHS sözcüsü Arthur'a, departmanın yasal gerekliliklere uymaya ve kritik programları sürdürmeye devam edeceğini söyledi. Makale yayınlandıktan sonra, başka bir sözcü KFF'yi arayarak "bunun sona ereceği fikri tamamen yanlış. Seksen milyon insan etkilenmeyecek." dedi.

Arthur Allen: HHS'de bunu yapabilecek başka insanlar da var ve, bilirsiniz, bu doğru. Sadece, bunu çok daha kolay hale getirebilirdiniz. Ayrıca, bir şey söyleyip sonra da bunu takip etme konusunda her zaman en güvenilir olanlar olmadılar. Yani, bilirsiniz, şüpheci olmak için sebep var.

Dan: Eh, bu bir muhabirin inancı, değil mi? Annen seni sevdiğini söylüyorsa, başka bir kaynak bul.

Arthur Allen: Evet.

Dan: Yani şimdi aslında BİRÇOK küçük örneğe baktık. Ve çok daha fazlası var. Julie Rovner bunları daha büyük resmin bir parçası olarak görüyor.

Julie Rovner: Bunu nasıl düşündüğüm, sağlık sistemimizin dev bir Jenga kulesi olduğu ve biraz sallantılı olduğu ve onu ayakta tutan şeyin Sağlık ve İnsan Hizmetleri Bakanlığı'ndan gelen her şey olduğu, tüm yol kuralları olduğu. Tüm yaptırımlar, tüm korumalar. Birçok durumda, aslında fonlama. Düşük gelirli insanlar için birçok programı finanse eden şey bu, sadece doktorların değil, geleceğin araştırmacılarının eğitimi. Ve bu Jenga kulesinden olabildiğince hızlı bir şekilde çubukları söküyorlar ve her şey yıkıldığında, çok ama hiç de güzel olmayacak.

Dan: Jenga kulesinden tüm o blokların çekildiğini görüyor. Neden orada olduklarını biliyor. Ve çekildikleri sırada neler olabileceğini biliyor.

Julie Rovner: Pandeminin ilk zamanlarında hissettiğim gibi hissediyorum. Sadece şu his var, aman Tanrım, sırada ne gibi yeni bir cehennem var? Ve bunu düzeltebilecek miyiz? Ben, ve ben gerçekten bundan endişeliyim. Ve biliyorsunuz, en azından pandemi sırasında, herkesin böyle hissettiğini hissettim.

Dan: Şu ana kadar gördüğümüz kesintiler ve değişikliklerle birlikte, yönetim kendi başına hareket etti ve mahkemeler bunların bazılarını durdurabilir veya geri alabilir.

Ama sonra birçok insanın endişelendiği büyük şeylerden biri var: 79 milyona yakın insanı sigortalayan Medicaid'de büyük kesintiler. Duyduğumuz ölçekte kesintiler Kongre'nin harekete geçmesini gerektirecek. Yasalar çıkarmak için.

Julie Rovner'ın Kongre'nin bunu yapmasının çok zor olacağını düşündüğü şey bu.

Julie Rovner: Medicaid'i kesmenin zor olmasından değil, ama bu çok küçük Cumhuriyetçi çoğunlukların olduğu Kongre'nin herhangi bir konuda anlaşmasının çok zor olmasından.

Dan: Julie, elbette, bu belirli kesintilerin bu belirli Cumhuriyetçi çoğunluklar için çok zor olmasının bazı çok özel nedenleri var. Sıradaki.

An Arm and a Leg'in bu bölümü KFF Health News ile ortaklaşa hazırlanmıştır. Bu, Amerika'daki sağlık sorunlarını ele alan kar amacı gütmeyen bir haber odasıdır. Julie Rovner ve Arthur Allen gibi gazetecileri harika işler çıkarıyor. Meslektaş olmaktan onur duyuyoruz.

Özetlemek gerekirse, Medicaid'deki kesintilerin neden bu kadar büyük önem taşıdığını açıklayalım.

HABER SUNUCUSU 3: Cumhuriyetçiler uzun vadeli harcamalarda 2 trilyon doları T ile kesmeyi hedefliyor. Ve Medicaid bir hedef olabilir

Dan: Kongre Cumhuriyetçileri, büyük kesintilerin on yıla yayıldığı bir bütçe çerçevesi -temelde bir taslak- geçirdiler.

Belirli kesintileri bulmak için komiteler görevlendirdiler ve çok fazla başka seçeneği olmayan bir komiteye 800 milyar dolardan fazla kesinti yaptılar

HABER SPİKERİ 4: Kongre bütçe ofisinden gelen yeni bir analiz, önerilen bütçenin Medicaid harcamalarında BÜYÜK kesintiler gerektireceğini gösteriyor.

HABER SPİKERİ 5: Cumhuriyetçilerin Medicaid'i kesmeden kendi hedeflerine ulaşmaları matematiksel olarak imkansız.

Dan: Julie ise bu ölçekteki kesintilerin birçok insana zarar verebileceğini söylüyor.

Julie: 20 milyon kişinin Medicaid kapsamını kaybedebileceğine dair tahminler gördüm... Bu, Medicaid'deki insanların belki dörtte biri demek.

Dan: Julie, Cumhuriyetçilerin bu tür kesintileri yapacaklarını söylemekten kaçınmak istediklerini söylüyor. Yani...

Julie Rovner: Biliyorsunuz, şimdi Cumhuriyetçiler Medicaid'i kesmeyeceğimizi söylüyor, tırnak işareti koyuyor.

Dan: Yapacaklarını söyledikleri şey, biraz açıklama gerektirecek. Julie'nin söylediği gibi, resmi açıklama şu şekilde:

Julie Rovner: Uygun Fiyatlı Bakım Yasası kapsamında Medicaid'in eyaletlere ödediği ek parayı azaltacağız.

Dan: Tamam. Eyaletler için ekstra para. Medicaid Genişlemesi. Uygun Fiyatlı Bakım Yasası.

Bunu parçalayalım. Uygun Fiyatlı Bakım Yasası, insanların önceden var olan rahatsızlıkları olsa bile sağlık sigortası satın alabilecekleri "Obamacare" pazar yerleriyle tanınır.

Ancak yaptığı bir diğer büyük şey de Medicaid'i genişletmek oldu: Daha fazla insanın hak kazanabilmesi için gelir sınırını yükseltti.

Şimdi, Medicaid'in tasarlandığı şekilde, eyaletler maliyeti federal hükümetle paylaşıyor. Ancak ACA kapsamında, federal hükümet eyaletlere bu genişlemenin çoğunu karşılamak için ekstra para gönderiyor. Yani yüzde 90'ını.

Kongre'nin Medicaid'i kesmeyeceği, sadece genişleme için eyaletlere "ekstra" para vereceği yönündeki iddianın bağlamı budur.

Julie Rovner: Ve birçok Cumhuriyetçinin, eğer eyaletler devam etmek istiyorsa, normal paylarını ödeyebilirler dediğini görüyoruz. Eh, bu normal pay, eyaletlerin toplamda ortaya koyması gereken önümüzdeki 10 yıl boyunca 626 milyar dolar. Eyaletler, federal hükümetin aksine, bütçelerini her yıl dengelemek zorundalar. Bunu yapmak için etrafta 626 milyar dolar fazladan paraları yok.

Dan: Julie birçok eyaletin Medicaid'i keseceğini düşünüyor. Bazıları bunu otomatik olarak yapacak, yasalar zaten kitaplarda mevcut.

Julie Rovner: Kongre bu eşiği %90'dan düşürürse Medicaid genişlememizi derhal iptal edeceğimizi söyleyen 12 eyaletimiz var. Bunlara tetikleyici yasalar deniyor ve tetikleyici yasaları olan 12 eyalet var.

Dan: Fakat bazı eyaletlerde tetik yasaları yok. Büyük bir sorunları var.

Julie Rovner: Üç eyalet, üç çok kırmızı eyalet, Missouri, Oklahoma ve Güney Dakota. Medicaid'i genişlettiler, sadece oy pusulası ölçüsüyle değil, eyalet anayasalarını değiştirerek.

Dan: Evet, bu oldukça ilginçti: Medicaid genişlemesini ilk başta reddeden eyaletlerin hepsi Cumhuriyetçi politikacılar tarafından yönetiliyordu.

Buna karşı çıkmalarının büyük bir nedeni, bunun ACA'nın bir parçası olması gibi görünüyor - bilirsiniz, "OBAMA-care"? Yasama organları buna asla oy vermezdi.

Ancak Medicaid'i genişletmek birçok kişi tarafından beğeniliyor. Bu eyaletlerdeki yasama organları genişlemeye oy vermedi, halk verdi — Medicaid genişlemesini eyalet anayasalarına ekleyen oy pusulası girişimlerine oy verdiler.

Julie Rovner: Anayasalarını değiştiren bu üç eyaletin tetikleyici yasaları yok çünkü anayasalarını değiştirdiler. Bu belki de Missouri'den Senatör Hawley'nin, Medicaid'in büyük bir savunucusu olarak bilinmemesine rağmen, Medicaid kesintilerine oy vermeyeceğini söylemesini açıklıyor olabilir çünkü bu ek federal eşleşmeyi geri çekerlerse elinde çok büyük ve pahalı bir çanta kalabilecek eyaletlerden biri. Yani bu sadece bir örnek. Biliyorsunuz, ilk söylediğinde, Josh Hawley neden birdenbire Medicaid için bu kadar hevesli oldu? Şey, bu nedenini açıklamaya yardımcı oluyor.

Dan: Bu çok ilginç. Bu, Medicaid'i kesmenin neden zor olduğuna dair bir örnek. Hımm,

Julie Rovner: Kesinlikle evet.

Dan: Ve Julie'nin dediğine göre başka nedenler de var.

Julie Rovner: Yani, 2017'ye geri dönerseniz, Cumhuriyetçiler Uygun Fiyatlı Bakım Yasası'nı ilk kez yürürlükten kaldırmaya ve değiştirmeye çalıştıklarında, Medicaid'in bunu başaramamalarının başlıca nedeni olduğu ortaya çıktı, çünkü aniden insanlar Medicaid'in sadece sosyal yardım alan anneler ve çocuklar için olmadığını keşfettiler, Medicaid ödüyor. Ülkenin huzurevi faturalarının büyük çoğunluğu, yani huzurevlerinde olan herkesin büyükanne ve büyükbabaları muhtemelen Medicaid alıyordu. Birdenbire kaç kişinin Medicaid aldığını keşfettik ve insanlar kaç kişinin Medicaid aldığını keşfettiler ve Kongre'ye geldiler.

HABER SUNUCUSU 6: Bugün protestoların ve çok sayıda tutuklamanın olduğu Capitol Hill'de

Kalabalık: Yasa tasarısını öldürün.

Haber muhabiri: Senato Cumhuriyetçileri bugün bir darbe aldı. Capitol Hill'e hoş geldiniz...

Kalabalık: Yasa tasarısını öldürün. Sağlık hizmeti bir insan hakkıdır.

Julie Rovner: Orada bulundum ve dediler ki, bunu yapmanızı istemiyoruz, biliyorsunuz, çok yakındı, ama sonunda, bence Medicaid Kongre'nin ACA'yı yürürlükten kaldıramamasının en büyük nedeniydi, eğer bir şey varsa, Medicaid artık daha yerleşik ve 2017'de olduğundan daha fazla insan var. Ve Kongre'nin daha da küçük çoğunlukları var. Ne kadar zor olacağına siz karar verin.

Dan: Ve dediğin gibi, her biri iki Cumhuriyetçi senatörü olan üç eyalet. Julie Rovner: Her biri. Doğru. Yani altı tane var.

Dan: Cumhuriyetçiler 53 Senato koltuğuna sahip. Üç oy kaybedebilirler ve beraberliği bozmak için Başkan Yardımcısı JD Vance'i çağırabilirler. 50 oya ihtiyaçları var.

Julie Rovner: Yani 53 oyları var ve bu oyların altısı eyaletlerden geliyor. Bu çok pahalı bir çantayı elinde tutmak anlamına gelir. Ve 2017'de buna karşı oy kullanan üç veya dört senatör daha hala orada. Yani 50'ye kadar saymak bile zor.

Dan: Öncelikle, arka planda Julie'nin çok sevdiği Corgi'lerinden biri var, dışarıda komşu köpeğinin sesini duyduğu için sesi yükseliyor.

Wally: Hav hav!

Julie Rovner: Wally, Churchy'e havlıyor musun? Daha sonra onunla oynamana izin vereceğim.

İkincisi, Kongre'nin bu alışılmadık yılda ne yapacağını elbette bilmiyoruz.

Ama ne olursa olsun Julie Rovner'la siyaset konuşmak çok eğlenceli.

Ve Julie Rovner için eğlenceli bir zaman gibi görünmese bile, yaptığı işi yapmak -kendi deyimiyle itfaiye hortumundan su içmek- onun hiçbir yere gideceğini sanmıyorum.

Julie Rovner: Evet, yani, bilirsin, annem bir gazeteciydi. Babam bir, bir siyasi personeldi, temelde. Kariyerinde eyalet, federal ve yerel düzeyde çalıştı ve temelde, bilirsin, politikanın gerçekleşmesini sağladı. Ve, , bu benim mirasım ve gerçekten önemsiyorum.

Dan: Ve kesinlikle HER ŞEYİ almıyor. Örneğin, "The Pitt"i izlemiyor. Geçen sefer bahsettiğimiz aşırı heyecan verici ve aşırı stresli yeni tıbbi drama - yoğun bir şehir acil servisinde özellikle yoğun bir günü anlatan.

Julie Rovner: İzlemeye başladım ve ER'nin her bölümünü izledim. Yani, ben de onlardan biriyim. Ayrıca Grey's Anatomy'nin her bölümünü izledim ki bu çılgınca. Şey, ama Pitt'i izlemeye başladım ve ilk bölümün yaklaşık dörtte üçünü izledim ve düşündüm ki, şu anda bununla başa çıkamam. Ve kapattım.

Dan: Evet.

Julie Rovner: Ben sadece - ve Severance'ı izledim! Şöyle düşündüm, ' Neden Severance izliyorum? Şu anda hayatımda ürkütücü hiçbir şeye ihtiyacım yok. ' Ama çok iyiydi. Komik, Severance'ı bitirebildim ama The Pitt'i bitiremedim.

Dan: Yani, Julie Rovner'ın bile sınırları var. Bence bu harika.

Bu programın her bölümünün sonunda herkese hatırlattığım şeyi yapıyor: Kendine iyi bakıyor.

İlk Yardım Çantası bültenimize henüz abone olmadıysanız, bunu kontrol etmenin harika bir zaman olduğunu düşünüyorum.

Burada kendimize ve birbirimize nasıl iyi bakacağımıza dair öğrendiğimiz pratik şeylerden bazılarını özetleyeceğiz:

Meslektaşım Claire Davenport, oda arkadaşının 14 bin dolardan fazla tıbbi faturaya karşı mücadele etmesine yardımcı oluyor. Biraz titizlikle on bin doları silip süpürdüler.

Ve tek sayfalık bir kaynak olabilecek tavsiyeleri topluyorum: İlk hastane faturası gelmeden önce herkesin edinmesi gereken bazı kısa tavsiyeler ve bağlantılar.

Kayıt yaptırabilir ve şu ana kadar yazdıklarımızın hepsini okuyabilirsiniz: arm and a leg show dot com, slash first aid kit.

Birkaç hafta içinde yeni bir bölümle geri döneceğiz.

O zamana kadar kendinize iyi bakın.

An Arm and a Leg'in bu bölümü benim tarafımdan, Dan Weissmann tarafından, Emily Pisacreta, Claire Davenport ve KFF Health News'den Zach Dyer'ın yardımlarıyla hazırlandı ve Ellen Weiss tarafından düzenlendi.

Adam Raymonda ses sihirbazımızdır.

Müziklerimiz Dave Weiner ve Blue Dot Sessions'a aittir.

Bea Bosco operasyonlardan sorumlu danışman direktörümüzdür.

Lynne Johnson operasyon müdürümüzdür.

An Arm and a Leg, KFF Health News ile ortaklaşa hazırlanmıştır. Bu, Amerika'daki sağlık sorunları hakkında derinlemesine gazetecilik üreten ulusal bir haber odasıdır —

ve KFF'de temel bir program: sağlık politikası araştırmaları, anketler ve gazetecilik alanında bağımsız bir kaynak.

Zach Dyer, KFF Health News'de kıdemli ses yapımcısıdır. Bu şovun editoryal irtibat görevlisidir.

An Arm and a Leg, Seattle'ın NPR istasyonu olan KUOW tarafından dağıtılmaktadır. Ayrıca mali sponsorumuz olarak hizmet veren Institute for Nonprofit News'e teşekkür ederiz. Vergiden muaf bağışları kabul etmemize olanak sağlıyorlar. INN hakkında daha fazla bilgiyi INN.org adresinden edinebilirsiniz.

Son olarak, bu gösteriyi maddi olarak destekleyen herkese teşekkür ederiz. Arm and a leg show, dot com, slash: support adresinden istediğiniz zaman katılabilirsiniz. Teşekkürler! Ve dinlediğiniz için teşekkürler.