Leşçillerin ortadan kaybolması insanlık için bir tehdit olarak adlandırıldı

Son yıllarda bilim insanları, ekolojik dengeyi korumada önemli bir rol oynayan akbabalar, sırtlanlar, sivri fareler ve diğer türler gibi leşçil hayvan popülasyonlarının sağlığı konusunda giderek daha fazla endişe duymaya başladı. Biyologlar, bu popülasyonların azalmasının zoonotik hastalıklarda (hayvanlardan insanlara bulaşan bulaşıcı hastalıklar) artışa ve çevre sağlığında bozulmaya yol açabileceğini söylüyor.

Yeni bir araştırmaya göre, ölü hayvanlarla beslenen türlerin üçte birinden fazlası yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Bunun nedeni, hindi akbabaları, sırtlanlar, kamış kurbağaları ve sivri fareler gibi leşçilerin hayati bir işlevi yerine getirmesidir: Ölü hayvanları ve çürüyen leşleri yiyerek milyonlarca ton atığı ortadan kaldırırlar. Bu, çürüme ve leşlerin birikmesiyle ilişkili hastalıkların yayılmasını önlemeye yardımcı olur ve insan atık bertaraf altyapısının yükünü azaltır.

Ancak bu hayvanların popülasyonları azaldıkça ekosistemlerde dengesizlikler ortaya çıkar. Küçük leş yiyiciler büyük sayılarda üremeye başlar ve bu da leptospirosis, kriptosporidiosis ve kuduz gibi tehlikeli hastalıkların yayılma riskini artırır. Bu hastalıklar enfekte hayvanlarla veya dışkılarıyla temas yoluyla insanlara bulaşabilir ve bu da halk sağlığı için tehdit oluşturur.

Analizlerini yürütmek için bilim insanları kaplan köpekbalıkları, benekli sırtlanlar, sivri fareler ve kurbağalar da dahil olmak üzere 1.376 tür leşçi omurgalıya baktılar. Her türün Uluslararası Koruma Birliği (IUCN) Tehdit Altındaki Türler Listesi'ndeki (ICNS) durumunu değerlendirdiler ve yüzde 36'sının ya tehlike altında olduğunu ya da azaldığını buldular.

Özellikle savunmasız olanlar, sözde zorunlu leş yiyicilerdir - yalnızca ölü hayvanlarla beslenen türler. Çalışmaya dahil edilen 17 türden yarısı savunmasız veya tehlike altında kabul edilir.

Büyük leş yiyiciler ortadan kaybolduğunda, ölü hayvanları geri dönüştürme ve hastalıkların yayılmasını önleme rolleri daha küçük türler tarafından üstlenilir - kemirgenler, yabani köpekler ve diğer mezokavenler. Ancak, bu küçük leş yiyiciler büyük olanların yerini tamamen alamazlar, çünkü büyük karkasları hızlı ve etkili bir şekilde yok edemezler ve ayrıca sıklıkla tehlikeli hastalıkların taşıyıcıları olurlar.

Ayrıca, küçük leşçiler çürüyen kalıntıları bulmak için sıklıkla daha büyük leşçilleri takip etmek zorunda kalıyor ve yiyeceğe ulaşmak için daha büyük hayvanların leşleri parçalamasını bekliyorlar.

Leşçilerin hayatta kalması, yoğun hayvancılık, arazi kullanımı değişikliği, yasadışı yaban hayatı ticareti ve avcılık gibi insan faaliyetlerinden olumsuz etkilenir. Örneğin, büyük yırtıcılar ve leşçiler genellikle otçulları yakalamak için kurulan tel tuzaklarda öldürülür ve aşırı avlanma sayılarını azaltır.

Leşçiler de kazara öldürülür, örneğin sırtlanlar ve aslanlar diğer türler için tasarlanmış tuzaklara yakalanır. Sonuç olarak, leşçilerin çoğu zaman yiyeceği kalmaz ve bu da soylarının tükenmesine yol açar.

Bir diğer sorun ise toksik maddelerin kullanımıdır. Hayvanları tedavi etmek için kullanılan diklofenak gibi veteriner ilaçları, özellikle akbabalar olmak üzere leş yiyiciler için ölümcüldür.

Leşçilerin eksikliği ölü hayvanların ve atıkların birikmesine yol açar, bu da enfeksiyonların ve hastalıkların yayılmasına katkıda bulunur. Örneğin Hindistan'da akbabaların ortadan kaybolması başıboş köpek popülasyonunda artışa yol açtı, bu da ısırık ve kuduz vakalarının sayısını artırdı. Bilim insanları, 2000 ile 2005 yılları arasında, leşlerle beslenen kuşlar olmasaydı yaklaşık 500.000 ek insanın öleceğini tahmin ediyor.

Bilim insanları ve çevre grupları, leşçil popülasyonlarını koruma ve eski haline getirme ihtiyacının altını çiziyor. Ayrıca, nesli tükenmekte olan türler için üreme ve yeniden tanıtma programları geliştirmek ve sayılarını izlemek için yeni teknolojiler uygulamak da önemlidir.

Uzmanlar, leşçil popülasyonlarını korumaya yönelik devam eden çalışmalarının, genellikle rahatsız edici ve zararlı olarak algılanan bu hayvanlara yönelik tutumları değiştireceğini umuyor. Gelecekte, bilim insanlarının, ekolojistlerin ve politikacıların çabaları sayesinde, leşçilleri korumak ve ekosistemlerdeki rollerini güçlendirmek için daha etkili önlemler bekleyebiliriz.