Guadiana Nehri'ndeki kaza: Özgürlüğün korunması gerekiyor.

Guadiana Nehri'ndeki sabahın erken saatleri trajediyle sona erdi. Ulusal Cumhuriyet Muhafızları devriye botuna, uyuşturucu kaçakçılığıyla bağlantılı olduğundan şüphelenilen yüksek hızlı bir gemi çarptı. Bir asker hayatını kaybetti, üç asker yaralandı. Haber acı, ancak simgelediği şey daha da endişe verici: Trajedileri önlemek yerine, sonrasında tepki vermeye devam eden bir ülke. Liberalizm, güvenliğin zıttı değildir. Devlet yalın olmalı, evet, ama asla yok sayılmamalıdır. Bireysel özgürlük temel bir haktır, ancak yasaya uyanları koruyabilen ve onu hiçe sayanlarla yüzleşebilen bir kamusal yapıya bağlıdır. Guadiana'da yaşananlar, hızlı, iyi finanse edilen ve ulusötesi suç şebekelerini durdurmaya çalışan yavaş, bürokratik ve teknolojik olarak yetersiz bir devletin portresidir.

Suç devletten daha hızlı işliyorsa. GNR görevlilerinin, eşit olmayan kaynaklara ve kısıtlı ekiplere sahip, yüksek güçlü teknelerle karşı karşıya kalması kabul edilemez. Guadiana Nehri, hem ekonomik, hem sosyal hem de suç açısından uzun zamandır canlı bir sınır olmuştur. Herkes bunu bilir. Herkes söyler. Ama çok az kişi bu konuda harekete geçer. Kurumsal tepkiler, açıklamalar, başsağlığı mesajları, soruşturma vaatleri artık yeterli değil. Ülkenin, verimlilik, akıl ve sorumluluğu bir arada barındıran pratik ve cesur reformlara ihtiyacı var. -Hızlı botlar, gece görüşlü araçlar ve taktik insansız hava araçlarıyla nehir ve deniz gözetlemesinin gerçek anlamda güçlendirilmesi; - Ortak devriyeler ve operasyonel verilerin anında paylaşımı da dahil olmak üzere İspanya ile devam eden işbirliği; -Gemi ticareti suçlarının hukuki açıdan incelenmesi, Ceza Kanununun organize suçun teknolojik ve sınır ötesi gerçekliğine uyarlanması; -Kanunun uygulanması için canlarını tehlikeye atan güvenlik güçlerine yeterli eğitim ve koruma sağlanması;

Önleyici planlama çok önemlidir, çünkü suçun işlenmesini beklemek, yönetmenin tam tersidir.

Özgürlük anarşi değildir! Liberal bir devlet, hoşgörülü değil, etkin olmalıdır. Özgürlüğü savunmak, suçlara göz yummak değil; kanunu çiğneyenlerin hak ettikleri bedeli ödemelerini sağlamaktır. Gerçekten minimal bir devlet, esas olanı yapan ve bunu iyi yapan devlettir. "Bireysel özgürlük" ile kuralsızlığı birbirine karıştıranlar, liberalizmin temel ilkesini kavrayamamışlar: Özgürlük, başkalarına yüklenen riskin başladığı yerde biter.

Uyuşturucu ticareti, kaçakçılığı ve adaletten kaçma hepimizin özgürlüğüne yönelik doğrudan saldırılardır ve devletin harekete geçme yükümlülüğü anayasaldır.

Tekrarı mümkün olmayan bir örnek… Cumhuriyet ordusundan bir asker görev başında hayatını kaybetti. Bu fedakarlık sıradan bir trajik olay olamaz. Bu, Portekiz'in güvenlik stratejisini, sınırlarını ve onu koruyanların eline bıraktığı kaynakları yeniden gözden geçirmesi gerektiğinin açık bir işareti olmalı. Yas tutmak yeterli değil.

Daha az bürokrasi, daha fazla akıl ve gerçek bir devlet anlayışıyla reform yapmamız, harekete geçmemiz ve korumamız gerekiyor. Özgürlük, gerçek özgürlük, konuşmalarla kazanılmaz. Sorumluluk, cesaret ve adaletle kazanılır. Tüm bunların hukuki ve bağlamsal bir temeli var. Portekiz Cumhuriyeti Anayasası'nın 27. maddesi, özgürlük ve güvenlik hakkını temel değerler olarak kabul etmekte ve Devlete bunları etkin ve etkili bir şekilde koruma görevi yüklemektedir. Ceza Kanunu'nun 21, 22 ve 24. maddelerinde, insan ticareti ve otoriteye direnme gibi kasıtlı davranışlarda ortak yazarlık ve cezai sorumluluk tanımlanmaktadır.

GNR'nin Organik Kanunu (15/94 sayılı Kanun) ve Anayasa'nın 271. maddesi, devlet görevlilerinin görevlerini yerine getirirken demokratik meşruiyeti savunma misyonu için özel koruma ve yeterli imkânlara sahip olduklarını öngörmektedir. Peki, bunlar nerede?

Bu kurallar sadece yasal düzenlemeler değil; devletin yerine getirmesi gereken anayasal yükümlülüklerdir. Çünkü özgürlük düzen olmadan yaşayamaz. Düzen de siyasi cesaret olmadan var olamaz. Özgürlük sorumluluk gerektirir. Sorumluluk da eylem gerektirir.