Birbiri ardına geliyorlar. Polonya'da şimdiden binlercesi var.

• Ukraynalılar, Polonya işgücü piyasasındaki en büyük yabancı grubunu oluşturmaya devam ediyor, ancak payları giderek azalıyor.
• Aynı zamanda diğer ülkelerden gelen işçi sayısı da hızla artıyor, özellikle Kolombiyalılar, 2015'te 108 olan bu sayının 2025'te 16.000'in üzerine çıkması bekleniyor.
• Çoğunlukla gıda sektöründe istihdam ediliyorlar, orada istikrarlı ve kilit eleman olarak görülüyorlar.

Ukraynalılar, Polonya'da istihdam edilen yabancılar arasında hâlâ en büyük grubu oluşturuyor, ancak iş gücü piyasasındaki payları yavaş yavaş azalıyor. Gremi Kişisel Analitik Merkezi'nin verilerine göre, istihdam edilen 1.210.027 yabancının 797.990'ı Ukrayna vatandaşı.

Aynı zamanda Ukrayna dışındaki ülkelerden gelen vatandaşların sayısı da hızla artıyor. Kolombiyalı vatandaşların sayısının iki yılda üç kattan fazla arttığını okuyoruz.

2015 yılında Polonya'da yalnızca 108 Kolombiyalı çalışırken, 2023'te bu sayı 5.200'e, 2025'te ise 16.389'a yükseldi. Son iki yılda işgücü piyasasına katılımları üç kattan fazla arttı . Aynı zamanda, kalıcı veya geçici ikamet izniyle ilgili olumlu kararların sayısı da artıyor; 2024 yılında 3.000'den fazla karar verildi.

Kolombiyalıların çoğu geniş anlamda gıda sektöründe çalışmaktadır:

• meyve ve sebze işleme tesislerinde,
• balık,
• süt,
• et,
• meyve,
• dondurma ve kek üretimi.

Gremi Kişisel Analitik Merkezi Direktörü Yuriy Grygorenko, Polonya işgücü piyasasındaki Kolombiyalı sayısındaki dinamik artışın yalnızca göç kanallarının açılmasının bir sonucu olmadığını, aynı zamanda kronik personel sıkıntısı yaşanan koşullarda göçmen işçilerin geçici bir "boş pozisyon doldurucusu" olmaktan çıkıp gerçek bir stratejik varlık haline geldiğinin açık bir işareti olduğunu vurguluyor.

Uzman, "Gıda endüstrisi ve lojistik gibi, çalışan sirkülasyonunun ve operasyonel baskıların özellikle yüksek olduğu sektörlerde, istikrarlı ve motive Kolombiyalı çalışanlar giderek daha fazla uzun vadeli bir yatırım olarak görülüyor. Bu örnek, küresel yetenek hareketliliğinin ve jeopolitik değişimlerin yerel İK stratejilerini nasıl etkilediğini ve şirketleri elde tutma, işe alım ve işveren markalama yaklaşımlarını yeniden tanımlamaya nasıl zorladığını açıkça gösteriyor," diyor.