Neden bazen erkeklerden nefret ediyorum? Ve bu durumda ne işe yarıyor?

Geçtiğimiz hafta tiyatro gösterimimden sonra bir kadın yanıma geldi, bana üzgün gözlerle bakarak şöyle dedi: "Erkeklere karşı çoğu zaman inanılmaz derecede öfkeleniyorum!"

Of! diye düşündüm. Kulübe hoş geldin.

Marco Borsato, Lisa cinayeti, iş yerinde cinsiyetçilik. Ama bir de o berbat dönemler. Karın ağrıları. Çocukları vücudunuzdan atmak zorunda kalmak. Erkekler kadar ciddiye alınmak için on kat daha fazla çalışmak zorunda kalmak. Ve yine de yüzde 10 ila 15 daha az kazanıyorsunuz.

Ve nihayet biraz dinlenebildiğinizde, yine bir hormonal değişimle karşı karşıya kalıyorsunuz. Bir sonraki havuza gitmek için tekrar yüzme dersi almak zorunda kalmak gibi. "Kadınlar erkeklerden çok daha zorlanıyor!" dedi. "Bununla nasıl başa çıkacağım? Bazen artık dayanamıyorum!"

Of.

Tam tersini hayal etmeye çalışın. Bir erkek "Kadınlara çok kızgınım!" dese, ev çok küçük olurdu ve haklı olarak. Ama dürüst olmak gerekirse? Bunu sık sık duyuyorum. Erkeklerden nefret ettiğini söyleyen kadınlar. Ve daha da dürüst olmak gerekirse? Ben de bazen aynı şeyi düşünüyorum. Kimseye söylemeyin.

Daha geçen hafta. Bir konferanstan sonra, bir hukuk firmasının eski kıdemli ortağıyla karşı karşıya geldim. Kadınların (tüm kadınların, aklınızda bulunsun) "adet dönemleri nedeniyle ayda üç gün iş göremez hale geldiklerini" ilan etmekte son derece ciddiydi.

Dur. Ne!?

Böyle bir anda içtenlikle "Bütün erkekler pisliktir." diye düşünüyorum. Ama bu genellikle on beş dakika sonra geçiyor. Ve düşünüyorum ki: Bu nefret tamamen anlamsız. Elbette, bazı erkekler yersiz ataerkil tavırlarıyla bazen işleri benim için inanılmaz derecede zorlaştırıyor, ama diğer erkeklerin çoğu gerçekten çok iyi. Ve harika.

Tıpkı o diğer adam gibi. Adet sancısı çeken ağlak kızın ertesi günü. O adam yanıma gelip duygulandı. Kızları ve dünyadaki diğer tüm kadınlar hakkında. Kadınların hayatını mahveden tüm o erkeklerden ne kadar utandığını. Bu çok yardımcı oluyor.

Yaşlı kadın

Ebeveyn olmak da işe yarıyor. Çünkü o zaman yaşlı bir kadın olarak giderek daha az rahatsız oluyorsun. Ama aynı zamanda olaylara daha geniş bir açıdan bakıyorsun. Çünkü erkeklerin de işi zor. Her zaman başarılı olma ve geçimini sağlama konusunda toplumsal baskı. Bir baba olarak okul bahçesinde görmezden gelinmen. Kadınlara nasıl davranacağını tam olarak bilmen gerekiyor, sana hiç öğretilmemiş olsa bile.

Bir arkadaşım şöyle dedi: "Erkeklere ağlamamaları, 'erkek olmaları' öğretiliyor. Yumuşak olmalarına izin verilmiyor, 'erkek olmaları' öğretiliyor. Onlara kadın olmaktan başka her şey olabilecekleri öğretiliyor. Sence bundan sonra kadınlar hakkında ne düşünüyorlar?"

Ayrıca, erkeklerin kadınların yaşadıklarını gerçekten anlayamadıklarını da unutmayın çünkü kendileri hiç deneyimlemediler. Birçok erkek, bir kadın olarak bunun yılda sadece bir veya iki kez yaşandığını düşünür. Kahve makinesinden gelen bu akışın, özellikle de diğerlerinden bir adım öndeyseniz, e-posta kutunuza kadar sürekli bir akış olduğunun farkında değiller.

Erkeklerin bazen sinirlenmek yerine nasıl da korkunç davrandıklarını. Zorunda oldukları için değil, işe yaradığı için. Evet, bazen sabretmeniz gerektiğinden çıldırtıcı olabiliyor, ama bunun dışında susuyorlar. Sakin olun. İltifat edin. "Bunu gerçekten takdir ediyorlar" dedi bir arkadaşım. Eğer bu işe yaramazsa, zaten anlayan başka bir adam getirin. O zaman hemen dinlerler!

Korkunç adamlar

Ve unutmayın: Erkekler de korkutucu erkeklerden korkar, değil mi? Tıpkı bizim gibi. Erkeklerin güçlü olmasını ve diğer erkekleri cinsiyetçi davranışlarından dolayı uyarmasını bekliyoruz, ama bu onlar için de bizim kadar korkutucu, hatta belki daha da korkutucu! Çünkü o zaman "hain" olarak görülecekler.

Ama erkek düşmanlarına verebileceğim en iyi tavsiye şu: Erkek arkadaşlarınızın olduğundan emin olun! Cidden. Tıpkı erkeklerin kadın arkadaş edinmesinin de çok iyi olması gibi.

Elbette, ara sıra " tüm erkekler çöptür " memlerini arkadaşlarınıza iletmek harika. Ama birkaç erkekle sessizce makarna yiyen bir kadınsanız -ki biliyorum, şu anda kendimi Job Cohen gibi hissediyorum, ama durum bu- o zaman anlayış kazanırsınız. Neyle mücadele ettiklerini duyarsınız. Kendilerinden ne beklendiğini. Neyi söylemekten korktuklarını. Neyi yanlış yaptıklarını. Neyi denediklerini. Ve bazen "Daha iyisini yapmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum" diye düşündüklerini. Demek istediğim şu: Kendinizi iyi erkeklerle çevreleyin.

Bunlardan çok var.