Sakar Hollandalılar

Trouw gazetesinin yakın zamandaki manşeti 'Birçok Hollandalı kriz için fazla beceriksiz' idi. Ipsos I&O'nun yaklaşık 1.500 kişi arasında yaptığı bir anketin sonucu olduğu ortaya çıktı.

Bana hitap edildiğini hissettim. Çünkü ortaya çıkan şey neydi? Birçok Hollandalının acil durumlar için önemli becerilerden yoksun olduğu. Örneğin, katılımcıların yüzde 40'ından fazlası hiç ilk yardım sağlamamış ve yarısından fazlası radyo gibi bir ekipmanı hiç tamir etmemişti.

İlk yardımı ancak kabuslardan tanıyorum: Sevdiğiniz birinin hareketsiz bedeninin başında durup, göğsüne boş yere vurarak, umutsuzca şunu merak ederek: daha yüksek mi yoksa daha alçak mı olmalı, yoksa hiç mi olmamalı? Kedim uzaktan onaylamayan bir şekilde izliyor.

Neyse ki radyoları tamir etmek sorun değil çünkü nadiren dinliyorum. Teknik sorunlarım çoğunlukla televizyonla sınırlı. Korkunç bir tesadüf olmalı ama Trouw'daki makaleyi okuduktan kısa bir süre sonra uzaktan kumandamı düşürdüm.

Cihaz patlayarak açıldı ve iç organları yere cömertçe yayıldı. Pilleri yeniden bağlamak zorunda kaldım - bunu nasıl yapıyorsunuz, düz tarafı yay üzerine mi yoksa diğer tarafa mı? Yarım saat süren panik içinde beceriksizce uğraşmaya dönüştü ve bu esnada televizyon karardı. "Tanrı büyüktür!" diye bağırdım, çünkü İran'da bombalama sırasında televizyon stüdyosu çöktüğünde yaptıkları şey bu.

Trouw araştırmasına göre, Hollandalılar uzun vadeli bir kriz durumunda da pek kendi kendine yetemiyor. Katılımcıların yarısı hiç kendi sebzesini yetiştirmemiş, yüzde 85'i bir hayvanı nasıl keseceğini ve hazırlayacağını bilmiyor. Sebzeleri temizlemek bazen benim için yeterince iş oluyor, prensip olarak tadilata da dahil olmayı reddediyorum. Bir şehir sakini olarak tadilatı sebzelerle değil taşlarla ilişkilendiriyorum. Kedim hayvan kesmeme izin vermiyor ve eminim ki bunda da başarısız olurdum ve kesilecek hayvan hızla durumu tersine çevirirdi.

Araştırmanın gösterdiğine göre, genellikle iç mekanlarda hala mümkün olan şey yemek pişirmek veya kıyafet onarmak. Ne yazık ki, araştırmacıları bu konuda bile hayal kırıklığına uğratmak zorundayım. Onlara keyifli bir yemek garanti edecek kadar yemek pişirmede iyi değilim. Askerliğim sırasında bir keresinde çorapları yamamayı öğrenmiştim, ancak yakın zamanda şok edici bir vergi değerlendirmesi nedeniyle tekrar denediğimde artık yapamaz hale geldim.

Ne yapmalı? Putin kamikaze eğilimlerine kapılırsa ben de böyle bir acil durum kiti mi almalıyım? Ancak bir kriz uzmanı Trouw'da uyarıyor: "İnsanlar bir tür sigortaymış gibi acil durum kiti satın alıyorlar. (...) Ancak bu şeyleri nasıl kullanacağınızı da bilmeniz gerekir."

Kesinlikle. Ve tam da büyük bir kesinlikle asla bilemeyeceğim için, başlamasam iyi olur. Daha iyi bir çözüm biliyorum. Hindistan'a göç etmeliyim. Hindistan'ın her şeyin ters gittiği bir ülke olduğu giderek daha çok aklıma geliyor. Uçaklar açıklanamayacak şekilde düşüyor, tüm teraslar gemilerden zaferle uçuyor, trenler ölümcül aşklar gibi raydan çıkıyor.

İşte böyle bir ülkeye aitim. Orada nihayet kılık değiştirmiş bir nimet oluyorum.