Tajani medeni hakları hedefliyor, ancak Ius Scholae'nin arkasında seçim yasası ortaya çıkıyor

Tajani teslim oldu, bıraktı, tersine çevirdi. “Ius Scholae” hakkındaki nakarat, sonbaharın gelişiyle birlikte kaybolmaya mahkûm, geçici ve hafif, her zamanki yaz ezgisidir. Bir maskaralık. Mavi liderin haklı bir ihtiyatla hareket ettiği doğru. Ancak vatandaşlık konusundaki önerisinin sadece kolay propaganda olduğu kesinlikle yanlıştır ve bunu sonuna kadar takip etmeden sallamaya karar verdiği henüz görülecek. Elbette reddediyor ve belli bir kararlılıkla reddediyor: “ Yazdan sonra bu konuda bir tartışma başlatmak için çalışacağız. Geri adım atmayacağım ve pozisyonumu değiştirmeyeceğim: Bir sorumluluk duygusuna sahibim ”. Adelante con mucho juicio.

Mavi lider yalnızca bir noktada, kesinlikle önemli olan, çizgisini düzeltti. Herkesle müzakere etmeye hazır olduğunu söyleyerek başlamıştı. Her şeyden önce PD'ye yönelik nihai bir teklife vardı: al ya da bırak. "Vatandaşlık elde etmek için on yıllık okul eğitiminden vazgeçmeyeceğiz: Parlamento'da görüşüldüğünde bizi takip etmek isteyenler bunu yapacak. Biz merkez sağın tek bir partisi değiliz. Farklıyız ve bu teklif merkez sağın programıyla uyumludur." Söylemeye gerek yok, yasayı PD ile müzakere etmek, onu muhalefetle arabuluculuk yapmadan özerk bir güç olarak teklif etmekten -sağdaki diğer partilerle aynı fikirde olmasak bile- çok daha yıkıcı bir etkiye sahip olacaktır. Sonuçta, Tajani'nin yasası bugün oylamaya sunulursa, Elly'nin partisinin ona oy vermesini çok zorlaştıracak olan tam da müzakere etme isteksizliğidir.

Tajani, kısacası, ihtiyatlı davranıyor ve aşırı zorlamadan kaçınıyor. Ancak, gerçekten ilerlemek niyetinde olması muhtemel ve bir bakıma bunu yapmaya mecbur , çünkü bu hem seçtiği uzun vadeli strateji hem de Berlusconi ailesinin baskısı tarafından kendisine dayatılıyor. Mavi lider, FI'yi bir kez daha destekleyici bir aktör değil, başrol oyuncusu haline getirmeyi amaçlıyor. Şu anda uzak olan hedef, Lig'in başındaki Giorgia Meloni'nin sağ kanadıyla eşit şartlarda başa çıkmak . Ailenin sivil hakları kaldıraç olarak kullanarak istediği şey bu ve Dışişleri Bakanı'nın kendisi de belki daha az aceleyle yapmayı amaçladığı şey bu. Müttefiklerden oy çalarak değil, az çok imkansız bir görev olan, gerçek veya sanal merkezci seçmenlerin oluşturduğu geniş bir alandan seçim gücünü alması gerektiğine inanıyor; bu, şimdiye kadar sola yönelmiş ve Elly'nin PD'sinin veya Schlein-Conte liderliğindeki merkez solun pozisyonlarıyla özdeşleşmeyen bir kesim. Bazıları var. Bu, sosyal haklara, liberal ve hatta çoğu zaman serbest piyasaya asla gerçekten dikkat etmemiş, ancak medeni haklar ve özgürlükleri önemseyen seçmen kesimidir . Antonio Tajani'nin meydan okuması, bu seçmenlerin geniş bir bölümünü çekmektir ve bunu yapmak için, sağın geri kalanıyla çatışma riski pahasına bile olsa, mutlaka haklara odaklanmalıdır. Bu durumda, mavi lider riskin nihayetinde sınırlı olduğuna inanıyor. Öne sürdüğü öneri, son yasama meclisinde FdI'nin önerisiydi.

Genel olarak, yasası mevcut duruma kıyasla neredeyse kısıtlayıcıdır. Aslında, FdI'nin tepkisi, Lig'in tepkisinden farklı olarak, ılımlıydı. Donzelli, aynı fikirde olmadığını doğruladı, ancak bir hükümet krizi riskini dışladı. Rampelli, mavi öneriyi " meşru ve konuyla ilgili düşünceyi teşvik etmek için yararlı" olarak görüyor. Eğer pembe ise... Elbette, en azından şimdilik, Tajani , merkez sağdan koparak kendisini salıncak oyu olarak önerebilecek özerk bir merkez kurma olasılığını bile düşünmüyor. Bu varsayımsal oluşuma katılması gereken, hepsi çok bencil olan diğer liderlere karşı temkinli. Bu fikri bile karanlıkta bir sıçrama olarak değerlendirirdi ve dahası, Avrupa genelinde sağla bir anlaşma hayal eden, ancak egemenlikçi ve Avrupa karşıtı alanları dışarıda bırakan EPP'nin o alanıyla tamamen aynı fikirdedir. Hedeflediği pozisyon özerklik ve belirli kimlik marjlarına sahip ancak en azından şimdilik, sınır cazibeleri olmadan merkez-sağa sıkıca yerleşmiş durumda. Genellikle Dr. Frankenstein'ınkilere benzeyen parlamento laboratuvarları, ittifakların tanımını seçimlerden önce değil sonraya taşıyacak kadar orantılı bir seçim yasası üretirse işler değişebilir: sadece eşikle yumuşatılmış bir tür saf orantılılık. O durumda her şey ve herkes için oyuna geri dönmüş olurdu.

İTİBAREN

David Romoli