Ross Mathews ve Dr. Wellinthon Garcia-Mathews Yeni Çocuk Kitapları Hakkında Sohbet Ediyor!

11

Ross Mathews ve Dr. Wellinthon Garcia-Mathews için havada aşk var! Çift, genç yeğenlerinin evlilik yüzüklerini taşıyanlar olarak yaşadıkları deneyimlerden esinlenerek yazdıkları ilk çocuk kitapları "Tio & Tio"yu yeni yayınladı. Aşağıda, Mathews'larla kitaplarının başlangıcı ve yaratıcı süreci, RuPaul'un onayını alan kıyafetler ve bu yaz ufukta beliren özel bir sürpriz hakkında konuştuk!

Çocuk kitabı yazmak her zaman ilginizi çeken bir şey miydi? Ross Mathews: Her zaman bir çocuk kitabı yazmaya açıktım çünkü yaratmayı seviyorum. Bir şeyler yaratmaya gelince asla sert "Hayır"larım olmaz! Her zaman "Belki" derim. Ama Wellington ile tanıştığımda, aşık olduğumda ve evlendiğimde... onun tutkusu eğitimdi. Doktora derecesi bu konudaydı. Eğitimde bir liderdi ve çocuklarla ilgili bilgisiyle, özellikle ilhamımızı bulduğumuzda, bu çok kolaydı.

Dr. Wellinthon Garcia-Mathews: Benim için bu her zaman bir istek listesi maddesiydi. Her zaman bu yazarlardan biri olmak istedim. Bunu gerçekten istememin, bizi buna zorlamamın nedenlerinden biri de, bir eğitimci olarak, bazen çocuklarla birlikte sınıfın önünde olan biri olarak, bizim hakkımızda hiçbir zaman kitap olmamasıydı. Bunun, o pencerelere ve o aynalara sahip olma fırsatı olduğunu hissettim. Çocuklarımızın kendilerini gerçek bir hikayede gördüklerini hissedebilmeleri ve ayrıca dışarıda sadece bir pencere veya perspektif olması, böylece farklı bir şey görebilmem.

Kocanızla çalışmak nasıldı? Yaratıcı süreç nasıldı? Wellinthon: Ross çok doğal bir hikaye anlatıcısı, özellikle bloglarını ve şu anda dahil olduğu tüm şeyleri yaptığında. Ondan beklediğim şey tam olarak buydu, doğal olması. Kelime oyunları konusunda kraldır, bu yüzden bu yaratıcılığın ortaya çıkıp sayfalara yansımasını görmek harikaydı. Elbette, geri bildirim alma konusunda gerçekten iyi. "Belki bunu eklemeliyiz, belki bunu değiştirmeliyiz" diye ileri geri gidip geliyoruz ve her şeye açık oluyoruz. Bu yüzden çok aydınlatıcıydı. Bence bizi daha güçlü yaptı.

Ross: Ah, evet! Bak. İşte anlaşma. Evin büyük bir tadilatını yeni bitirdik ve bu süreçte bir kez bile kavga etmedik. Buna dayanabilirseniz, birlikte her konuda ortaklık kurabilirsiniz. Kitap çok kolaydı. Dürüst olmak gerekirse, birlikte yazmak çok keyifliydi. Hikayeler yaratmayı ve anlatmayı seviyorum. Wellinthon'un sınıfta geçirdiği tüm bu yıllardan sonra doktor beynini buna uygulamasını görmek, çocukların nasıl öğrendiğini bilmek, öğretmenlerin bu tür kitapları çocuklara nasıl okuduğunu bilmek, çağrı ve yanıtla okumak, ebeveynlerin bu kitapları çocuklara nasıl okuduğunu bilmek benim için bütün bir öğrenme süreciydi, çünkü bir hikayenin nasıl anlatılacağını biliyorum, başlangıcı, ortası, sonu, gerilimi, merak uyandıran sonu, karşılığını. Ama Wellington bana çok daha fazlası olduğunu öğretti. Bir çocuk kitabı yazarken, konuşmalar yapmak, eğitimci ebeveynlerin durup bunun hakkında konuşabilecekleri, gerçek çıkarımlar yapabilecekleri daha fazla fırsat oluyor ve bu benim için, yaratıcı bir insan olarak, yepyeni bir şeydi. Bunu sevdim. Onun uzmanlığını bu sürece uygulamasını görmek çok hoşuma gitti. Söylemeliyim ki, tahrik ediciydi. Kocanız bir şeyde harika olduğunda, karşınızdaki kişi kendi alanında uzman olduğunda, onların işini yapmasını izlemek beni hayrete düşürüyor.

Kitabın hikayesi hakkında bize neler anlatabilirsin? Ross: Bu bizim düğünümüzün ve yeğenimizin düğünümüzdeki rolünün hikayesi. Onlar bizim yüzük taşıyıcılarımızdı, ki bunun basit bir iş olduğunu düşünüyorduk. Biliyorsunuz, "Ne kadar tatlı, oğlanlara yüzük taşıyıcısı olup olmayacaklarını sorun." Sanırım ikimiz de bu süreci bundan daha fazla düşünmedik, ancak düğün günümüzde onları gördüğümüzde, kitabın orijinal hikayesi buradan geldi. Wellington'dan o gün ne gördüğünü anlatmasını isteyeceğim.

Wellinthon: Düğünde çok gerginlerdi. Birlikte yürümeyi prova ediyor ve pratik yapıyorlardı. Ben bu fırsatı sadece onlar için değil, bizim için de bir öğrenme deneyimi olarak gördüm, "Vay canına, bunu çok ciddiye alıyorlar." dedik. Bizim için gerçekten harika bir iş yapmak istiyorlardı. Geldiler. Orada olmak için ta Meksika'ya kadar uçtular. Bu, benim için çocukların ne kadar önemli olduğunu gösteriyordu. Yani, [bu] bizim aşk hikayemiz, bizi temsil etmeleri ve bu törenin bir parçası olmaya istekli olmaları açısından.

Açıkçası iki eşcinsel karakterin yer aldığı kitap, belirli kütüphanelerde yasaklanacak. Kitabı yasaklamak isteyen insanlara ne söylemek istersiniz? Ross: İlk cevap, eğer bu kitapla ilgili bir sorununuz olduğunu düşünüyorsanız, önce onu okumanızı öneririm, çünkü bu bizimle ilgili bile değil. Aileleri için önemli olmak isteyen, orada bulunmak isteyen ve önemli bir aile etkinliğinde varlıkları ve niyetleri fark edilmeden kalmayan ve hatta kutlanan iki küçük çocuk, iki küçük oğlan hakkında. Bu benim ilk cevabım. İkinci cevabım, o zaman okumayın! Umurumda değil. Bu arada, bu iki cevabın da %100'ü böyle, %100'ü benim hissettiğim gibi. Var olabilen bu ikili gerçeklik. Her ikisini de hissedebiliyorum ve gerçekten hissediyorum.

Kitapta Drew Barrymore'dan esinlenerek yaratılmış Drew adında bir karakter var ve bu karakter sizin düğününüzde çiçekçi kızdı. Kitapta yer aldığında tepkisi ne oldu? Ross: Düğünümü planlıyordum ve bana çiçek kızımız olup olmayacağını sordu ve ben, "Neden, işi sen istiyorsun?" dedim. O da, "Rossy, ciddi misin?" dedi. Ben de, "Ciddi misin?" dedim. O da, "Onur duyarım." dedi. Ben de, "Başarırsın, başaracaksın. Kızım, işe alındın." dedim. Ama ben hiçbir zaman, özümde, bunun gerçekleşeceğine gerçekten inanmadım. Ona, "Önemli değil, gelip çiçek kızı olmak zorunda değilsin. Puerto Vallarta'ya uçmak zorunda değilsin." demeye tamamen hazırdım. Ama planlama yılı boyunca, "Orada olacağım. Geliyorum." diyordu. Ve geldi. Geldi. Ailemiz için önemliydi ve biz gerçekten aileyiz. Kitabı yazarken, çocuk kitabının olan bitenin gerçek, doğru bir yansıması olmasını istedik, ancak yazarken çiçek kız olarak bir film yıldızı kullanmak tuhaftı. Bu yüzden şöyle düşündük, ya onu sadece küçük bir kız çocuğu yapsak? Ya onu henüz küresel bir süperstar yapmasak ve sadece Drew olsa, çünkü o bizim için öyle. Ancak Drew'un özü kesinlikle kitapta. Coşkulu ve sevgi dolu, ortaya çıkıyor ve iyi bir insan ve bunun bir parçası olmaktan heyecan duyuyor. Aslında sadece "Aman Tanrım, elbette, sabırsızlanıyorum" gibiydi. Önsözü yazmak istiyordu. Ona, "Kitabı yazıyoruz, içinde küçük bir kız var. Önsözü yazar mısın?" diye sorduğumda, "Metnini yarısında okumayı bıraktım. Cevap evet. Aman Tanrım, bir çocuk kitabı yazıyorsun!" dedi ve sadece 10.000 ünlem işareti.

Kitapta vermek istediğiniz mesaj neydi? Ross: Düğünden sonra Wellington, "Çocukların prova yaptığını gördüm" dedi ve biz de "Bu çok tatlıydı" diye düşündük. Neden bu kadar tatlı olduğunu, neden bizi etkilediğini konuşuyorduk. Neden bizi etkiledi? Çünkü çok genç olmalarına rağmen aileleri için orada bulunmaları ve bir şeyler yapmaları çok güçlüydü. Hikayenin o kısmını düşünmek yankı uyandırdı, çünkü ben çocukken her zaman sadece önemli olmak istedim. Ve tahmin edin ne oldu? Yetişkin olarak, sadece önemli olmak istiyorum. Bu asla değişmiyor. Sadece görülmek istiyorsunuz. Bir katkınız olmasını istiyorsunuz. "Herkes için 'Oraya gittiğin sürece, ailene katkıda bulunduğun sürece önemlisin' demek ne kadar da evrensel bir mesaj" diye düşündük. Kulağa çok basit geliyor, ancak aslında çok daha büyük bir konuşma ve çok daha büyük bir ders. Ancak çocuk kitaplarının en iyi yanı bu, değil mi? Bu küçük şeylere, gerçekleşen bu küçük hikayelere sahip olabilirler, bunların anıtsal anlamları vardır.

İllüstratörü nasıl buldunuz? Wellinthon: Yayıncının Tommy Doyle'u bulmasını sağladık. Harika biri. Avustralyalı ve daha önce yaptığı işlerden gördüğümüz çizimleri gerçekten dikkatimizi çekti. Sadece "Tam olarak bu" diye düşündük. Yeğenlerimizin... gerçek, gerçek hayattaki insanları çizgi filmvari bir şekilde yapmak zor. Bizim için önemli olan, bu konuda bütünlüğümüzü korumak ama aynı zamanda her şeye tuhaf bir mizah katmaktı. Bunu gerçekten yakaladı ve çizimlerde canlı olmasını sağlayan birçok güzel fotoğraf verdik.

Ross: O aynı zamanda bir queer sanatçı ve bu bizim için önemliydi. Nereden geldiğimizi anlayan ve aynı zamanda başka bir queer sanatçıyı destekleyen birini bulmak istedik. Bu önemliydi. Bu yüzden, dünyanın dört bir yanından baktığımız herkes -ve bir sürü farklı illüstratöre baktık- Tommy'nin illüstrasyonlarında bir ışık, canlılık ve tuhaflık vardı, ama aynı zamanda gerçekliğe dayanıyordu. Bu önemliydi, çünkü bu gerçek bir hikaye. Sadece bizim için değil, [aynı zamanda] oğlanlar, yeğenlerimiz için de önemliydi. Hikayeden illüstrasyona kadar her şey üzerinde tam yetkileri, veto yetkileri vardı. Bize ilk taslak hakkında kapsamlı notlar verdiler! Hepsini uyguladık ve illüstrasyonlar kitabın en sevdiğim yönlerinden biri. Bazen sadece açıp bakıyorum. Kelimelerimizi bile okumuyorum, çünkü beni doğrudan düğüne geri götürüyor.

Hala her gün Drew'un talk show'undasınız. Sezonu ne zaman sonlandırıyorsunuz ve şovda olmak nasıl bir deneyim? Ross: Geleneksel talk show programını kaydediyoruz, bu Ağustos sonu veya Eylül ayıdır ve siz Mayıs sonuna kadar çekim yapıyorsunuz. Bir okul programı gibi. Talk showlar zamanın başlangıcından beri böyledir ve durum budur. Harika bir deneyim. Ben her zaman gündüz kuşağı televizyonunu severek büyüdüm. Annemle birlikte izlerdim; yazları tatildi, okul bölgesinde çalışıyordu, bu yüzden Regis ve Kathie Lee ile Canlı yayın izlerdik ve çok mutlu olurdu. Her zaman ünlülerle röportaj yapmak istemişimdir. Yedi yaşında olduğumu ve "İşte yapmam gereken iş bu, çünkü ünlülerle röportaj yapabiliyorum ve bu annemi mutlu ediyor." diye düşündüğümü hatırlıyorum. O yaştan beri gündüz kuşağında North Star'ım var. Yaklaşık 24 yıldır televizyondayım ve bir gün gündüz kuşağına çıkacağımı biliyordum. Şimdi beşinci sezondayız, altıncı sezona geçiyoruz. Gerçekten, tam anlamıyla gerçekleşen bir rüya.

Yaz planlarınız neler? Wellinthon: Bu konuyu artık bir kenara bırakmalıyız, değil mi?

Ross: Anlaşma şu. Hiçbir yere gitmiyoruz çünkü bir molaya ihtiyacım var. İkimizin de bir molaya ihtiyacı var! Burada evde kalacağız, havuzda takılacağız ve yazımızı ikinci kitabı, Tio ve Tio serisinin bir sonraki macerasını yazarak geçireceğiz. Gayle King, yayıncıyla bizi şaşırtarak ikinci bir kitap aldıklarını söyledi! Yani, konseptimiz zaten hazır. Bunun, oğlanların biraz daha büyümelerini takip etmeye devam edeceğini ve amcaları olmaya devam edeceğimizi ve onları en iyi şekilde nasıl destekleyeceğimizi, seveceğimizi ve cesaretlendireceğimizi bulmaya çalışacağımızı biliyoruz. Bu yaz yapacağımız şey bu.

Bir moda mağazası olduğumuz için şunu sormalıyız. Hangi tasarımcıları seviyor ve giyiyorsunuz? Ross: Kirkland markasının büyük bir hayranıyım ve Costco'dan satın alıyorum. Şaka yapıyorum! RuPaul's Drag Race panelinde RuPaul ve Michelle Visage'ın yanında oturuyorum ve bu çok fazla baskı yaratıyor. On yıldan fazla bir süredir programdayım, şimdi 12 yıldır ve size şunu söyleyeyim, outlet alışveriş merkezine uğrayıp bir şeyler alamazsınız. Onlarla oturacaksınız. Ross Mayer adında olağanüstü bir Kanadalı tasarımcıyla ortaklık kurduğum için şanslıyım ve son beş altı yıldır tüm görünümlerimde ortaklık kurduk. Bu bir iş birliği. Buna Ross by Ross diyoruz çünkü o da bir Ross. Yani, Drag Race'te giydiğim her şey satın alınabilir. Tüm kıyafetlerimiz çok şık ve muhteşem, ama aynı zamanda esnek, çünkü vücudum bir gün sonra asla aynı beden olmuyor. Ütülemenize gerek yok. Gerçekten muhteşem şeyler. "Muhteşem", "uygun fiyatlı" ve "rahat" kelimelerinin asla bir arada gitmeyeceğini düşünüyorum, ama neden gitmediğini bilmiyorum. Bunun mümkün olduğunu düşünüyorum. Ross Mayer ve ben her gün birlikte çalışıyoruz, o dengeyi bulmaya çalışıyoruz. Sette bir şey giydiğimde ve Ru Paul "Bu senin mi?" dediğinde, ben de "Evet, muhteşem" dediğimde, "Ah, muhteşem" diyor. Ona gönderiyorum ve her zaman giyiyor. Yani, Ru Paul'un onay damgası var!

Wellinthon: Tasarımını çok seviyorum. Kırmızı halı etkinliklerine gittiğimizde her zaman Ross by Ross giyiyorum.

Ross: Bunu hiç kimseye söylemedim. Geçen yıl Met Gala'yı haber yapmıştım ve Anna Wintour biriyle konuşurken cümlesinin ortasında durdu ve bana dönerek "Ceketini çok beğendim" dedi. Neyse, bu benim mezar taşımda olacak!

Yakında NYFW'deki moda şovlarına geri dönecek misiniz? Ross: Kesinlikle. Moda bir sanattır. Başka bir sanat biçimidir. Sanatçı olmanın yanı sıra -ve hayatım boyunca öyle oldum- sanatın da uzmanıyım. Bence sizi beslediği gibi yaratıcılığınızı da besliyor. Bazen, bir şeye tamamen takılıp kaldığımda ve bir tıkanıklığı aşamadığımda, sanata derinlemesine dalmam gerektiğini biliyorum. Bana ilham veren bir şey bulmam gerekiyor. Bir sanatçının ateşini canlı tutan yakıt, diğer sanatçıların ilham almasıdır.

Bizimle sohbet ettiğiniz için teşekkür ederiz! Ross: Kirkland'dan bahsedersen sana bir Costco üyeliği ayarlayabilirim! Seni ayarlayabilirim. Toplu satın alırsan hayatını değiştirir. Ayrıca geniş paçalı, pileli haki de bulabilirsin. Çılgına dön!

Tüm görseller: Ross Mathews ve Dr. Wellinthon Garcia-Mathews'un izniyle

En son moda haberleri ve sektöre dair ilginç dedikodulardan haberdar olmak için bültenimize abone olun ve bizi Facebook ve Instagram'da takip edin.