Ölmekte Olan Buzullar, Salgado'nun Son Sergisi

(Luciano Fioramonti tarafından) "Buzullar ölüyor. Bunu görebilirsin ölüyorlar. Onlar dünyanın termometresidir ama sonları işaretlendi, bunu önlemek için hiçbir şey yapamayız ama yapabiliriz en azından bu olgunun farkına varın. Keşke daha fazla olsaydı hepimiz için canlı ve elle tutulur, aynı zamanda benim aracılığımla fotoğraflar". Bugün Paris'te 19 yaşında ölen Sebastião Salgado 81 yaşında olan sanatçı, bu düşüncelerine destansı görüntülerle eşlik etti kaçınılmaz olarak yok olmaya mahkûm bir dünyanın etkisi Küresel kirliliğin hızlandırdığı iklim değişikliğinin. Brezilyalı usta, romanının son bölümünü şöyle anlattı: 54. yüzyılda dünyadaki yaşamın kritik sorunları üzerine araştırmalar büyük ve çok büyük formatlı fotoğraflar, neredeyse hepsi yayınlanmamış 21'ine kadar Rovereto'daki Mart'ta sergilenecek 'Buzullar' sergisi için seçmeler Eylül. 11 Ocak'a kadar 10 kare daha sergilenecek Bilim Müzesi'nin 'büyük boşluğunda' asılı kalan Trento. Sanatçının eşi Lélia Wanick'in küratörlüğünü yaptığı proje, Trento Film Festivali'nin bir fikrinden doğdu - bu yılki edisyonun posterindeki fotoğrafı - iki müze yapısı ve Contrasto ile işbirliği buzul koruma için yılın fırsatı Birleşmiş Milletler tarafından 2025 yılında ilan edilmiştir. Sanatçının Geçtiğimiz sonbaharda kendisine fırsat verildiğinde coşkuyla karşılık verdi bu yeni çalışmayı önerdi ve kişisel olarak takip etti fotoğrafların seçilmesi ve basılması süreci, seçim çerçeveler ve eserlerin arka planı olarak mavi rengin kullanıldığını açıkladı Mart koordinatörü Gabriele Lorenzoni. Yani rekor sürede yepyeni bir sergi yaratılmış oldu. "Bu Salgado'nun komisyon üzerine bir temayı ilk kez ele alması tutkusunu ateşleyen kıvılcımdı - gözlemledi Lorenzoni -. Her hareketinden sanatçı olduğunu görebiliyorsunuz. kurtarmak için günlük siyasi ve sosyal eylemlerde bulunmak gezegen. "Tutarlılık ve güç dersi." Ölmekte olan buzulların arasında insana dair hiçbir iz yok. Salgado, o zamandan beri kendisini meşgul eden yolculuklara odaklandı 2005'ten 2011'e kadar birkaç kez geri döndüm ve uzun süre kaldım aynı yerlerde, Antarktika buzullarından Kanada'ya kadar Patagonya'dan Himalayalara, Güney Georgia'dan Rusya'ya. The sahneye hakim olan tek yaşam formları kuşlar veya yok edilen penguen kolonileri. "Bu fotoğrafları çekerken - sergiyi sunarken bir video konferansta açıklamıştı - Birkaç kişiyle tanıştım, bazıları bilim adamı, bazıları turist ama en aşırı buzullardaki yaşam koşulları dört veya beş bin metre mesafede insan varlığını zorlaştırıyor boy olarak. İnsanlarla tanıştığımda fotoğraf çekmedim çünkü İlginç resimler değildi. Ama insanın bıraktığı iz "Gördüm." Gri ile tezat oluşturan o muazzam beyaz kütlede karanlık gökyüzü ve deniz, kayaların ve denizin karanlık geometrileri volkanik patlamalardan kalan kül tabakası, büyük sanatçı Brezilyalılar derin anlamı aradı: "Buzullar Konuşurlar, ruhları, hayatları ve devasa güçleri vardır. "kaya kütlelerini hareket ettirir" dedi ve "Campo de Arjantin ve Şili arasında bulunan Hielo, dünyanın en büyük buzullarından biridir. dünya, okyanusa dökülüyor ve eridiğinde Tamamlandığında deniz seviyesi yaklaşık bir metre yükselecek." Fotoğrafçının şiirsel bakışı güzelliği yakalıyor dağların, buzdağlarının ve kar ve buz alanlarının nefes kesen manzaraları sanki birisinin önündeymiş gibi, askıda kalmış bir atmosferde Geçmişten görüntüler. "Bu bir manzara sergisi değil - o Lorenzoni, "Ama dikkat çekmenin bir yolu" dedi Diğer acil durumlar. Onunki yüzde yüz siyasi bir sanattır."