Tani Bay davası: Ragbi, çocukları motive etmeye yardımcı olmak için oyuncularını nasıl insanlaştırıyor?

Miguel , VRAC de Valladolid'in M10 takımında oynayan sekiz yaşında bir çocuktur . Üçüncü sınıfa gidiyor ve babası José Miguel'e göre notları "olağanüstü." O yaşta , bir sonraki okul yılı her zaman biraz korkuyla yaklaşılır ve çocuk "çok sorumluluk sahibi" olduğundan, bu yıl sınavlardan biraz bunalmaya başlamıştı. Özgüvenimi geri kazanmak için sadece küçük bir desteğe ihtiyacım vardı.

Ona bir el uzatmaya çalışanlardan biri de El León'un XV takımının scrum-halfı Tani Bay'dı. Arjantinlinin tutumu, bazı grupların ısrarla tekrarladığı , göçü suçla ilişkilendiren basmakalıp yabancı düşmanı argümanı çürütüyor. Recoletos Burgos'un şu anki oyuncusu, medya spot ışıklarından uzakta, ragbi dünyasında saygı ve tevazu kelimelerinin ne anlama geldiğini sessizce gösteren bir örnek oluşturdu. Hikayenin yazılı bir senaryosu yoktu. Her şey biraz beklenmedik bir şekilde gerçekleşti.

İspanya ile Fiji milli takımları 16 Kasım'da Valladolid'deki Zorrilla stadyumunda karşı karşıya geldi. İspanya Kraliyet Ragbi Federasyonu (RFER), birkaç gün önce eyaletteki üç kulüple (Arroyo, El Salvador ve VRAC) iletişime geçerek, oyuncularla el ele sahaya çıkacak gönüllü çocuklardan yardım istemişti. "Ve ben seçilmiş olanlardan biriydim," diye hemen ekliyor Miguel. Ailenin biletleri önceden aldığı için babanın tek yapması gereken oğlunu soyunma odasının kapısına kadar eşlik etmekti. Oraya vardığında kendisine İspanya Milli Takımı forması verdiler ve Zorrilla sahasına birlikte çıkacağı oyuncunun kim olduğunu öğrenmesi için sadece birkaç dakika gergin bir şekilde beklemesi gerekti.

Alevi yakan kıvılcım

Çok geçmeden öğrendi. " Ben zaten Tani'nin kim olduğunu biliyordum, diğer oyuncuları da tanıyordum," diye hatırlıyor çocuk. Resmî "merhaba"dan sonra elini sıkıca tuttu. Tarlanın ortasına gelene kadar onu bırakmadı. Daha sonra ikisi de İstiklal Marşı'nı dinlediler ve bir daha birbirlerini görüp göremeyeceklerini bilmeden vedalaştılar. Arjantinli oyuncunun o maçtaki performansını izleyen Miguel, " Büyüdüğümde ben de scrum-half oynamak istiyorum " diyor.

Babası, Bay'i "izlemesi keyifli, çevik ve hızlı bir oyuncu" olarak tanımlıyor. O şey orada kaldı. Ertesi sabah Miguel okula döndü. Bu arada evde, sakladığı üç rugby topuna nostaljiyle bakıyordu : İkisi milli takımdan, biri de VRAC'dan. İdolüne ayırdığı zaman ona kısa gelmişti. Hikayenin doğaçlama senaryosunun bir sonu olmalıydı, eğer mutlu bir son olursa ne mutlu. Miguel-Tani ilişkisi Zorrilla maçıyla bitemezdi.

VRAC M10 takımıyla antrenmanlara ve yarışmalara devam edildi. Babasının dediği gibi "ölüme kadar savunma" yaptığı için göğsüne aldığı ve onu nefessiz bırakan birkaç "büyük" darbeye rağmen ragbiye olan tutkusu azalmadı. Hatta antrenörü bile onu oynarken izlediğinde , boğa güreşi arenasına çıktığında kendini José Tomás'ın babası gibi hissettiğini, "Çünkü o kendini başkalarının koyamadığı yerlere koyuyor" yorumunu yaptı. Arjantinli oyuncu, Recoletos ile İspanya Milli Takımı arasında dönüşümlü olarak forma giydi ve İsviçre'ye karşı oynanan maç da dahil olmak üzere İspanya'ya 2027 Avustralya'daki Dünya Kupası'na katılma hakkı kazandırdı.

Hangi ragbi birleştirdi

Çocuğun ders çalışmaktan giderek daha fazla endişe duyması üzerine babası, Madrid gezisi sırasında Tani Bay'a Instagram üzerinden bir mesaj gönderip, oğlunu cesaretlendirmek için bir video çekip çekemeyeceğini sorma fikrini ortaya attı. Bir çeşit nutuk. "Gerçek şu ki bana cevap vermekte hiç vakit kaybetmedi" diye vurguluyor. İsviçre'den dönen oyuncu havaalanındaydı ve otele vardığında kendisine göndereceğini söyledi. "O andan itibaren her gün arabadan inip okula girmeden önce bunu giymemi istiyor."

Daha sonra sıra dört yaşındaki futbol tutkunu kardeşi Alonso'ya geliyor ve Alonso'ya Real Madrid oyuncusu Lucas Vázquez'in kaydettiği benzer bir videoyu gösteriyor. Arjantinli oyuncu ile Valladolidli genç adamın ilişkisi bu videoyla da bitmedi. Tüm aile, Tani Bay'a nezaketinden dolayı şahsen teşekkür etmek istedi ve İspanya ile Gürcistan arasındaki maçı izlemek üzere Complutense Üniversitesi Merkez Stadyumu'nda toplandı. Federasyon, yedek kulübesinde oturabilmeleri ve oyunculara daha yakın olabilmeleri için onlara bilet verdi.

Maçın sonunda Arjantinli, Miguel'e "çok şefkatle" yaklaşarak formasını vereceğini söyledi. Birdenbire verdiği sözü bozacağını anladı. Baba, "Bize üzülerek bunu daha önce bir arkadaşının oğluna verdiğini söyledi" dedi. José Miguel durumu önemsiz göstermeye çalıştı ama Tani Bay, ona pantolonunu uzatana kadar rahatsız olmuş gibi görünüyordu . "Pantolon ona çok büyük geliyordu ama her gün pijamalarının üstüne giyip uyuyordu."

Tani Körfezi İspanya'da ilgi odağı oldu

Bay, 6 yıl önce Valladolid takımı VRAC'da oynamak için İspanya'ya Santa Fe'den geldi ve burada 1986'da kurulmuş, nispeten genç bir Arjantin şehri olan Santa Fe'nin adını taşıyan bir kulüpte oynadı. Daha sonra División de Honor B'de mücadele eden Rugby Jaén'de oynadı ve üç sezon önce Recoletos Burgos'a katıldı. Sportif kariyerinde İspanya Milli Takımı ile 23 maça çıktı. Mieresli bir kadının torunu olması, pasaportların her zaman doğru olmasa da büyüteçle incelendiği bir dönemde , XV de El León formasını sorunsuz bir şekilde giymesini sağlamıştır . Dünya Rugby'nin uygunluk kuralları, kendisinin, başka bir ülkenin vatandaşının oğlu veya torunu olması durumunda, kendi uyruğundan başka bir takımda oynamasına izin veriyordu.

İç savaşın sona ermesinin ardından Arjantin'e yerleşmek için okyanusu geçen Asturiaslı büyükannesini hiç tanımadı. Gelini olan annesi, evde sık sık yaptıkları ve " çok kez yediğimiz " patates-soğanlı omletin hoş kokusundan bahsederdi. Doğuştan Arjantinli olması, İspanya'yı temsil etmekten "gurur" duymasına engel değil. Hatta babası bile büyükannesinin onu kırmızı formayla görse ne kadar mutlu olacağını dile getirmişti.

Spor kariyeri sona erdiğinde ne yapmak istediğinden hiç şüphesi yok. "Buraya geldiğim andan itibaren bana çok iyi davrandılar, sanki onlardan biriymişim gibi" diyor. Yani " İspanya'da bu kadar uzun zaman geçirdikten sonra, hayatımın geri kalanını burada, eşim ve arkadaşlarımla birlikte çok mutlu bir şekilde yaşamak istiyorum ." derken çok net. Arjantinli oyuncu, çocukluğundan bu yana yerel kulübün gençler kategorilerinde forma giyiyordu. "O bir ragbi fanatiğiydi" diyor. Bir gün, Los Pumas takımının kendi şehrinde maç yaptığı sırada, El León'un XV takımının scrum yarısı, idollerinden imza istemek ve onlarla fotoğraf çektirmekle meşguldü. Çok sevindi.

"Bana sanki onlardan biriymişim gibi davrandılar ve bu benim için çok moral verici bir şey" diye ekliyor. Yıllar sonra ekibiyle birlikte Yeni Zelanda'yı gezme fırsatı buldu. Bu bir nevi veda niteliğindeydi çünkü takımın büyük çoğunluğu 18 yaşına girdiğinde, takım arkadaşlarının hepsi büyükler kategorisine yükselecekti. Adalarda kaldıkları süre boyunca Auckland'daki Eden Park'a giderek yerliler ( Blues ) ile Crusaders arasında oynanan maçı izleme fırsatı buldular, " benzersiz bir an " . Bay, o turun unutulmaz bir anı olarak hafızalarında kalmasını istiyordu.

Ve bunu Dan Carter ile birlikte çekilmiş bir fotoğrafta ölümsüzleştirmeyi başardı, "bu benim için inanılmazdı, Maradona ile başarmış olmakla aynı seviyedeydi" ve ayrıca bir diğer efsanevi All Black oyuncusu olan Sonny Bill Williams ile birlikte çekilmiş bir fotoğrafta, "ulaşılmaz görünüyordu ve büyük bir tevazu sahibi biri olduğunu gösterdi." Belki bu deneyimler , Arjantinlinin çocuklar kendisinden bir şey istediğinde gösterdiği yakınlığı bir nebze olsun açıklamaya yardımcı oluyor. Maçlardan sonra mümkün olduğunca sahada kalıp , fotoğraf ve imza isteklerini yanıtlamayı sevdiğini kendisi de itiraf ediyor.

" Bir çocuğun idolü olarak gördüğü biriyle normal bir şekilde konuşabildiğini bilmenin verdiği memnuniyetle dolu yüzünü görmek, bir oyuncunun başına gelebilecek en güzel şeylerden biridir" diye itiraf ediyor. Bazen sadece bir selfie ile yetinmiyorlar; Ayrıca tişört veya pantolon da istiyorlar, "bunları her zaman sağlayamıyorum." Yine de, bunu neden yaptıklarını anlıyor çünkü "benim için önemli olan şey onlar için önemli görünebilir ve bu çok güzeldir ." Genç oyunculara yaklaşımı her zaman sahada bitmiyor; şehirdeki bir süpermarkette bile onlarla karşılaştığında durup isimlerini veya nerede oynadıklarını soruyor. "Bu, onların yaşındayken bana verdikleri destek için onlara teşekkür etme şeklim."

Tani Bay, Santa Fe'de bağlılık, alçakgönüllülük ve yoldaşlık gibi rugby değerlerini aşıladı. "Artık tanınmış olmamız nedeniyle herkesten üstün olduğumuza inanmak yerine, normal insanlar olduğumuz vizyonunu iletmemiz gerekiyor" diye açıklıyor. Ona göre, oyuncuların örnek olmaları ve "iyi insanlar olmaya çalışmaları" gerekiyor çünkü bu tür davranışlar, "sonuçta yarın ülkemizi temsil edecek olan " genç oyunculara da yayılabilir.

Arjantinli, rugby'nin faydalarını sürekli övüyor, "özellikle kapsayıcı yapısı nedeniyle, ister uzun, ister kısa, ister şişman veya zayıf olsun her çocuğun oynayabilmesine olanak tanıyor " ve ayrıca daha az bilinen bir spor olması nedeniyle "aileleri gelip çocuklarının inanılmaz insanlarla tanışma ve eğlenme fırsatına sahip olduğunu görmeye teşvik ediyor."