Madrid doğumlu bir sporcu, engelli Ugandalı çocukların ragbi oynama hayalini gerçeğe dönüştürüyor.

Madridli 50 yaşındaki Guillermo Fajardo, bir ara verip vermemeyi düşünüyordu. Bir yıllık izin almak istiyordu. "6.000 metrelik bir kayak yapmak için" Himalayalara seyahat etmeyi hayal ediyordu. Tırmanırken geçirdiği zamansız bir ayak bileği ve ardından geçirdiği birkaç ameliyat, işten uzak kaldığı 12 ay boyunca konuyu yeniden düşünmesine neden oldu. Kendisi "biraz daha yaşlandığını" ve gönüllü olma zamanının dolduğunu kabul etse de, Ağustos ortasında harekete geçti ve engelli çocuklara yardım eden bir projeye katılmak için Uganda'ya gitti .

Kısa bir süre sonra, orta vadede kapsayıcı bir ragbi takımı kurma fikriyle küçük bir grup toplamayı başardı. Amaç, bu tür kooperatif faaliyetlerinde genellikle olandan daha eğlenceli ve "daha az iğrenç" bir şey yapmaktı. "Çok fazla çaba ve özveri gerektiren bir süreç, bu yüzden şu anda tek düşündüğüm daha fazla çocuk edinmek ," diye itiraf ediyor. Madrid doğumlu oyuncu, 17 yaşından beri ragbiyle ilgileniyor. Önce Arquitectura'da ve daha sonra San Isidro'da birinci veya ikinci sıra olarak oynayarak, "üçüncü sıraya hiç ulaşmadan, çünkü çok yavaş ve biraz beceriksizdim ." Oradan Quimic de Barcelona'ya geçti. "Kan ve gökyüzü" formasını giyen kulübüyle hiçbir zaman bağlantısını kaybetmedi. Aslında, Madrid'e döndüğünde, yaklaşık 40 yaşında olan oyuncularla lig müsabakasında yarışmak için takıma yeniden katıldı.

" Kapsayıcı bir ragbi takımı kurma fikri o zaman ortaya çıktı." Kulüp, 2012'den beri Down sendromlu çocukların tam entegrasyonuna odaklanan bir proje üzerinde okullarıyla birlikte çalışıyordu. İlerleme kısa sürede fark edildi. Hatta "A Tackle for Hope" adlı bir proje tasarlayan Down Spain'in dikkatini çektiler ve diğer takımlar da Nateevo ve Clarins gibi şirketlerin desteğiyle bu projeye yavaş yavaş katıldı. Daha sonra 2017'de, IMAS (Uluslararası Karma Yetenekli Sporlar) standartları altında kapsayıcı takım oluşturuldu ve engelli ve engelli olmayan kişilerin oynamasına izin verildi.

San Isidro'nun okulu kertenkelelerse, akademisi semenderlerse ve kıdemlileri kertenkeleler olarak biliniyorsa, kapsayıcı takımı bukalemunlar olarak adlandırmaktan başka çare yoktu, çünkü onlar her ortama uyum sağlayan hayvanlardır. Ve Carlos Fajardo, Guillermo'nun küçük kardeşi şu anda orada oynuyor. Beyninin sağ tarafındaki hemipleji nedeniyle %90 engelli ve bu da vücudunun yarısını hareket ettirmesini zorlaştırıyor. "Kesinlikle hepsinden daha yavaş ama bir arkadaşımın katıldığı ve artık İspanya'da olmadığım için tüm maçlara eşlik ettiği gerçekten harika bir projenin parçası," diye ekliyor.

Kırık ayak bileğinden iyileşirken bir arkadaşı hacesfalta.com web sitesine göz atmasını önerdi. Bu web sitesi çok sayıda STK'ya hizmet veriyordu. Fajardo daha önce Barselona'daki Kızılhaç'ta gönüllü olarak çalışmış ve terk edilmiş çocuklara bakmıştı. Kısa süre sonra kıtadaki 16 ülkede faaliyet gösteren ve "siyasi veya dini bağları olmayan" África Directo adlı bir STK keşfetti. Bilgilerini, özverilerini ve maddi kaynaklarını katkıda bulunan gönüllülerden oluşuyor ve tüm paranın kıta genelinde yürüttüğü projelere gitmesini sağlıyor. Himalayalara seyahat etme fikrini kafasından attıktan sonra, futbolun sporların kralı olduğu Victoria Gölü'ne çok yakın bir şehir olan Masaka'ya yerleşmeye karar verdi.

Madrid gönüllüsü, Kyoto'da, Masaka'nın eteklerinde bulunan ve Good Samaritans Sisters cemaatinden rahibeler tarafından yönetilen St. Vincent Pallotti adlı bir tür yetimhanede çalışmaya gitti. Web sitelerine göre, "onları korumak, tıbbi bakım almalarını sağlamak ve ihtiyaç duydukları fiziksel ve duygusal desteği sunmak " için yaşlılara, terk edilmiş insanlara ve engelli çocuklara bakıyorlar. "Telefonun sürekli çaldığı" 85 çalışanı olan bir şirkette çalışmaktan, Madrid gönüllüsü cep telefonunun artık dekoratif bir unsur olduğu ve ayrıca África Directo aracılığıyla daha fazla bağışçı bulmaktan sorumlu olduğu bir yere geçti.

Yetimhanede, çocukların Fajardo'ya hitap etme şekli ilginç . "Herkes bana mzungu diyor, Swahili'de beyaz adam anlamına geliyor," diyor. Aşağılayıcı bir çağrışım yok. Yerlilerin siyah olmayan biriyle sohbete başlama şekli. Masaka bir zamanlar Uganda'nın ikinci büyük şehriydi. Tanzanya'ya karşı savaş, satrap Idi Amin Dada tarafından bölgede gerçekleştirilen katliamlar ve kendi iç savaşı, henüz toparlanamamış ve şu anda kişi başına düşen gelir merdiveninin en altında kalan bir ülkeyi yoksullaştırdı. Buna doğum oranı sorunu da ekleniyor. Kadınların ortalama 4,47 çocuğu var ve doğumda beklenen yaşam süresi gezegendeki en düşüklerden biri. Çocukların neredeyse yarısı anneleri veya babaları tarafından yetim bırakılıyor ve ilginçtir ki bu, okuryazarlık oranının kıtadaki en yükseklerden biri olan %80'in üzerine çıkmasını engellemiyor.

Bunu akılda tutarak, Fajardo'nun yeni gerçeklikle karşılaştığı anda karşılaştığı sorunları anlamak kolaydır . "Engelli bir çocuğu olan bir aile için işler daha da karmaşıklaşır," diyor. Onları terk ettikleri için değil. "Onları bize getiriyorlar çünkü onlara bakamayacaklarını biliyorlar," diye açıklıyor. Örneğin, yetimhanesinde beş ila on yaşları arasında yaklaşık 30 erkek ve kız çocuğu var. Bunlardan sadece ikisi terk edilmiş . Fajardo, bir annenin yedi çocuğu varsa, "onlara normal diyelim", onlara yardım etmekte zaten yeterince zorluk çektiğini açıklıyor. Kişinin bir tür engeli varsa durum daha da kötüleşiyor. Birçoğu yürüyemediği veya çok şiddetli serebral palsisi olduğu için St. Vincent Palloti'ye gidiyor. Bazı aktiviteler yapabileceği başka bir grup daha var ve "bu yüzden rugby'yi bir entegrasyon aktivitesi olarak deneme fikri."

Eski San Isidro oyuncusunun görevlerinden biri, ara sıra yetimhaneyi, kız kardeşleri ve bakıcıları ziyaret eden bir fizyoterapistin yardımıyla , öncelikle onlara uyarım yoluyla emeklemeyi öğretmeye çalışmaktır. "Bazen onları yürümeye ve kendi başlarına yemek yemeyi öğrenmeye bile ikna ediyorsunuz, bu da büyük bir adımdır." Kardeşinin durumunda, beş yaşında yürümeye başladığını hatırlıyor. " Onlar için başarmak kolay değil ve bazen biraz hareket etmeyi öğrenmekle yetinmek zorundasınız," diye uyarıyor. Bir aile yetimhanede kaydedilen ilerlemeyi gördüğünde, çocuğu bir süreliğine eve götürmeyi ve "sonra öğrenmeye devam edebilmeleri için bize geri getirmeyi" seçmeleri oldukça yaygındır. Ne yazık ki, şiddetli serebral palsili çocuklar için yapılabilecek çok az şey var. "Bir şezlongda dört veya beş tane var ve sadece onları beslemek bile gerçek bir çile haline geliyor ." Dolayısıyla onlar için en büyük arzumuz "anneleri onları bize getirdiğinde olduğu kadar iskelet halinde kalmamaları, çünkü onları besleyecek zamanları veya kaynakları yoktu."

Bu, Fajardo'nun Masaka'yı ilk ziyaret ettiğinde gördüğü fotoğrafın aşağı yukarı aynısı. Noel için eve döndüğünde, düzgün bir takım kurmak için sahip olduğu sınırlı kaynaklara rağmen, aklında kapsayıcı bir ragbi takımı kurma fikri vardı. Madrid'de, San Isidro başkanı Curro Devesa ile bir araya gelerek ondan birkaç kulüp forması ve topu istedi. St. Vincent Palloti'ye döndüğünde, elinde hediyelerle dolu kocaman bir çantayla bir tür Noel Baba gibi görünüyordu. Dünyanın küçük olduğunu ve tesadüflerin bazen yaşandığını söylerler. Bu durumda, her iki durum da birleşti. Bir gün, çocukların artık düzenli olarak antrenman yaptığı başka bir okulda, başka bir Madrid takımının adını ve armasını taşıyan Cisneros adlı birkaç top bulundu.

Rugby, Uganda'da oldukça iyi bilinir . İngilizler tarafından sömürge döneminde tanıtıldı ve siyah nüfus arasında oldukça popüler bir spordu. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Idi Amin bile Kanpala'daki Kobs RFC'de ikinci sıra oynadı ve Kenya ve Tanzanya'ya Doğu Afrika adı altında katılan milli takımı, 1955 ve 1962'de İngiliz ve İrlanda Aslanları'na karşı oynadı. Futbol ve kriketten sonra Masaka'da da oldukça popüler . "Şimdiki mesele, bu çocukların bazılarının antrenman yapabilmesi veya sahaya topla çıkabilmesi, çünkü bu onlara gerçek bir coşku verecek," diyor.

Süreç nasıl işliyor?

Bir sonraki adım kapsayıcı bir takım oluşturmak olacaktır, "ama bu oldukça uzun bir süreç gerektirir." Madrid'de Los Camaleones de la Fundación San Isidro'nun kurulması "o kadar basit değildi." Şimdilik, yetimhanede yaşayan otuz çocuktan yalnızca beşi Los Camaleones de Masaka'ya katılabilir. Grup, yakındaki bir okuldan kendi yaşlarındaki üç çocuğu daha ikna edebilirlerse yakında sekiz oyuncuya kadar genişleyebilir. İyi haber şu ki, hiç kimsenin tamamen dışlanmadığı ve önemli hissetmediği varsayımıyla yeni takımı kurmak için acele etmiyorlar . "Sadece beş çocuğun antrenman yapması, diğerlerinin Los Camaleones San Isidro formasını giyemeyeceği veya oynayacak bir topu olamayacağı anlamına gelmiyor."

Fajardo gününün birçok saatini gönüllü olarak harcadığından, fikri San Isidro'dan birini "kapsayıcı ragbiyi teşvik etmek" için getirmek. Rekabet edebilecek bir takım kurmak için 15 oyuncu gerekiyor. Çeşitli engelleri olan en fazla on çocuk olabilir ve geri kalanı fiziksel ve zihinsel özellikleri nedeniyle herhangi bir takımda oynayabilecek kişilerdir ve "onları dahil etmeliyiz." Engelli olmayan oyuncuların bu üçte birinin zorunlu olarak bulunmasının basit bir açıklaması var. "Herkesin bir tür engeli varsa maç oynamak imkansız olurdu çünkü kuralları bilmenin yanı sıra topu nasıl dağıtacağını, bir ruck'a nasıl gireceğini ve ne yapacağını bilmeyen birini gördüklerinde ilerlemesini önlemek için onu nasıl çevireceğini bilen oyuncular olmalı."

Burada Fajardo, kardeşinin konusunu tekrar gündeme getiriyor. "Sahada her zaman yanında normal bir insana/oyuncuya ihtiyacı olacak çünkü sadece bir elini oynatıyor." Madrid doğumlu olan bu kişi, zamanının %90'ını yetimhanedeki faaliyetlerine ayırıyor. Yine de, Masaka'ya birkaç saat uzaklıktaki Kamwenge'de engelliler için birkaç merkez, engelli çocuklar için bir mesleki eğitim merkezi ve biri ilkokul diğeri ortaokul olmak üzere iki okul daha yönetiyor. Gelecekteki kapsayıcı ragbi takımı için orada daha fazla hammadde bulmayı umuyor. "ONCE'ın da gösterdiği gibi, herhangi bir spora kolayca alıştırılabilen kör ve sağır insanlar var veya Paralimpik Oyunları'nda görünür hale getirilebilirler," diye iddia ediyor biraz iyimserlikle.