Jhon Arias'ı boşa harcamanın lüksü... (Görüş)

Kararlarımızın kaderimizi belirlediğini haklı olarak söylerler. Ve eğer Kolombiya milli takımı beş maçı birikimlerini israf ederek ve 2026 Dünya Kupası elemelerine katılımını erteleyerek geçirdiyse, bir yıl sonra onu bekleyenler için nasıl bir servet inşa edecek?

Çok uzaklardaymış gibi görünüyor ama göz açıp kapayıncaya kadar aynı Kulüpler Dünya Kupası yıldızlarının ülkelerinin çıkarlarını savunduğunu izleyeceğiz ve ne istediğimiz, ne hak ettiğimiz, ne de katlanmak zorunda olduğumuz bir kaderin gidişatını değiştirmek için ne yapabileceğimizi merak edeceğiz.

Futbolcular ve teknik direktörler şikâyet etse de, hatta Klopp bile şu sıralar futbolseverlerin doyasıya yaşadığı zorlu Dünya Kupası nedeniyle korkunç sakatlıklar yaşanacağını öngörse de, Avrupa'nın en iyileriyle Amerika'nın karşı karşıya geldiği bu turnuva, görmezden gelemeyeceğimiz bir ders veriyor.

Bugün dünyanın en güçlü kulüplerinin mücadelesindeki en iyi oyuncu bir Kolombiyalı, üç kez MVP ödülü almış tek oyuncu, reytinglerde ve takımı üzerindeki etkide lider, gezegenin en iyi sekiz futbol takımından birinin patronu.

Jhon Arias, Şampiyonlar Ligi ikincisi Inter Milan'a karşı ustalık dersi veren ve hücum hattında özgürlük olduğu sürece liderlik rolünün kendisi için çok da büyük olmadığını turnuva boyunca kanıtlayan Fluminense gibi bir takımın ruhu ve sinirleridir .

Fluminense'nin sondan bir önceki maçındaki konuşmasında sergilediği o etkileyici yeteneği görünce duygulandım; uluslararası basının onun fedakarlığı ve oyun anlayışı konusunda övgüler yağdırmasını duymak şok ediciydi; İtalyanlara karşı oynanan maçtaki performansını ve ısı haritasını tam bir futbolcu modunda görmek muhteşemdi.

Ve ülkesinin, umutsuzca ihtiyaç duyduğu türden bir hücum oyuncusunu, bir babacanlık kriziyle, oraya varmak için harcanan çabayı açıkça hiçe sayarak, onu hedefe gönderseler bile - oraya varmak için ne gerekiyorsa yapacaktır - nasıl görmezden geldiğini görmek yürek parçalayıcı - büyük bir adaletsizlik.

Arias, Kolombiya Milli Takımı'nın galibiyet alamadığı beş maçın hepsinde üstün performans gösterdi ve Néstor Lorenzo'nun kararıyla her seferinde ilk değişiklikle oyuna dahil oldu.

Takımının kilit isimlerinden biri olarak, Arjantin'e karşı oynanan ve neyse ki 1-1 biten kritik bir maçta yedek kulübesine çekildi, ancak bize geç goller yeme ve yedek kulübesinden bunları düzeltecek bir cevap alamama alışkanlığını bir kez daha aşılamasaydı kazanılabilirdi. Bunlar oyuncu hataları olabilir, ancak bundan sorumlu kişi, beğenin veya beğenmeyin, Lorenzo adında biri.

Arias hakkında kimse tek bir kötü söz söyleyemez, çünkü zaman eksikliğinden dolayı mucizeler yaratmıyor. Ancak eğer karar yeteneğini feda etmek ve onu rakip ceza sahasından uzak tutarak James Rodríguez gibi en iyi formunda olmayan yavaş bir oyuncu için bir koruma sağlamaksa, sonuç hepimizin gördüğü şey olur: Paraguay ve Peru'ya karşı devam eden hücum kansızlığı, kesin bir darbe vurulması gereken rakipler ve tamamen Lorenzo'nun hatası olan ve bizi bugün bulunduğumuz noktaya getiren gerçekçi olmayan, anakronistik ve son derece verimsiz bir oyun temposu: belirsizlik.

Burada olmak için can atan Arias gibi bir adama sırtımızı dönebiliriz. Fluminense'in ona garanti ettiği özgürlüğü, Kolombiya'nın ona yaptığı şeye karşı açık bir tokat olarak kısıtlayabiliriz. Ona, bir yıl önce -Copa América finali yüzünden- dokunulmaz olan herkes kadar lider olma hakkını defalarca reddedebiliriz. Ama daha sonra, beklemekten yorulduğunda ve diğerleri gibi, bir çağrı sırasında telefonu açmayı reddettiğinde şikayet edemeyiz. Bunun sorumlusu da teknik direktördür. Kaderimiz, iyi ya da kötü, onun imzasını taşır.