Atlético Nacional, Copa Libertadores ilerleyişini riske attı: evinde Sao Paulo ile berabere kaldı ve Edwin Cardona iki penaltı kaçırdı.

Atlético Nacional, ne olduğunu, Medellín'de Brezilya'nın Sao Paulo'sunu nasıl yendiklerini merak ediyor olmalı. Yıldız Edwin Cardona'nın kaçırdığı iki penaltıya rağmen daha fazlasını başardılar, ancak kazanamadılar. Copa Libertadores son 16 turu ilk maçı 0-0 sona erdi ve Nacional ne olduğunu anlamıyor... Cardona ise hiç anlamıyor.

Nacional yıkıcı bir başlangıç yaptı. Marlos Moreno , ilk paslarından itibaren Brezilya savunması için ateşleyici olmak istediğini gösterdi. İlk hamlesi heyecan yarattı. Marino Hinestroza da diğer kanatta aynısını yaptı. O yılan çifti, oyunun başrol oyuncuları olacaktı.

İlk ortaklıkları ölümcüldü. Marino sağ kanattan geldi, Marlos'u aradı, ikisi arasında ilk golü garantilemek istiyordu, ona orta açtı. On ikinci dakikada, ceza sahası içinde bir elle oynama ve penaltı, tüm Verdolaga şehri haykırdı. Edwin Cardona topu istedi, "Benim!" dedi, topu pozisyona soktu, baktı, şutunu çekti ve top dışarı gitti, direklerden birine çok yakındı. Stadyumda bir anlık sessizlik oldu. Kimse sonra ne olacağını bilmiyordu.

Ne olabilirdi ki? Nacional motivasyonunu kaybedecek, çökecek, olabilecek ama olmayan şeylere hayıflanacak, yoksa hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam mı edecekti?

Nacional, hücum düzenini sürdürdü: kanatlardan, merkezden, orta sahayı geçerek, Marlos ve Hinestroza hız ve kurnazlıkla gözdağı veriyordu. Morelos girip çıkıyordu. Ama gol, o acil gol, o çok ihtiyaç duyulan gol, bir türlü gelmiyordu.

Genel olarak, ilk yarı beklentilerden çok gerçeklikle örtüştü. Nacional'in bir gol fırsatı daha olmadı, tek bir net gol, tek bir şut bile. Hiçbir şey. Sao Paulo ise güçlü Brezilya takımı Sao Paulo gibi görünmüyordu. Zararsız bir takımdı, sanki ikinci maçta evlerinde neler yapabilecekleri konusunda aşırı özgüvenliydiler. O ilk yarıda David Ospina uyuyakalmayı göze aldı. Onu asla yakalayamadılar.

İkinci yarıda Nacional artık spekülasyon yapamadı. Kazanmak için mücadele etmek zorundaydılar. Bir kez daha hücum silahlarını kullandılar. Cardona intikam istiyordu; gol onun gözlerinde ve kanındaydı; sadece bir şansa daha ihtiyacı vardı; kaçırmayacağına söz verdi. 52. dakikada, Meryem Ana ona göründü. Top onun için hazırdı, ufukta açıktı ve Cardona sert bir şut çekti. Top ağlara doğru gidiyordu, ancak o kadar yakına uçtu ki rüzgar tarafından savrulmuş gibiydi.

Ancak Nacional heyecanlanmıştı. Hızlandılar. Marlos Moreno bir fantezi golü atabilirdi. Topun geldiğini gördü ve akrobatik bir şekilde kendini öne attı, 10 yıl önce gözleri kapalıyken yapacağı bir şey olan chalaca yaptı, ancak bu sefer sekerek giden top direkten döndü. Gol olsaydı, her iki takım için de onurlu bir yeri hak ederdi, ama olmadı.

En inanılmaz şey bundan sonra geldi (her ne kadar en inanılmaz şey olmasa da). Marlos bir kontra atak başlattı. Marino'ya mükemmel bir pas attı, Marino da hızla topa ulaştı ve bir kez daha, inanılmaz görünüyor, bir rüya ya da kabus gibi, ama top yine direğe çarptı.

İntikam vakti gelmişti ve bu, olabilecek en inanılmaz şey olacaktı: Cardona bunu bekliyor, dua ediyordu. 66. dakikada Morelos ceza sahasında düşürüldü. Hafif bir temas ve penaltı. Bir penaltı daha. Atanasio Girardot titredi ve... inanılmazdı. Kaleci, sanki Cardona'yı hayatı boyunca tanıyormuş gibi sıçradı, kolunu uzattı ve golü kurtardı. Yere yığılan Cardona, olanlara inanamadı.

Nacional, özellikle ikinci yarıda kazanmak için çok şey yaptı ama başaramadı. Üstüne üstlük, Cardona'nın kaçırdığı iki penaltı da yankı uyandırdı. Edwin ve diğer herkesin kafalarını kaldırmasının zamanı geldi, çünkü Brezilya'da elemelere katılmaları gerekiyor. Bu maç artık tarih oldu; artık ne olduğunu merak edecek zaman yok... Cardona'yı hiç düşünmeyin.