New Orleans Kongresi tatilde: 1.942 sorun çözülemedi

Kamuoyunun "görev ihmali" olarak nitelendirdiği bir eylemle, Nuevo León Kongresi temsilcileri tatile çıktı ve devam eden siyasi felç ortasında geride 1.942 adet çözülmemiş yasama dosyası bıraktı.

Nuevo León'da güvenlik, ulaşım ve ekonomik sorunlar artarken, milletvekilleri ara vermeye karar verdi. Eyalet Kongresi, derin bir verimlilik ve yönetilebilirlik krizini yansıtan bir yük ile tatil dönemine başladı: çözüm bekleyen toplam 1.942 konu ve dosya.

Vatandaşları en çok endişelendiren husus ise, gelen haberlere göre, bu devasa birikimin giderilmesi için özel oturum düzenlenmesinin planlanmaması.

Bu yasama birikimi yeni bir sorun değil, Vali Samuel García liderliğindeki Yürütme Organı ile muhalefet çoğunluğuna sahip Kongre arasındaki sürekli siyasi çatışmanın körüklediği bir felcin devamıdır. Nuevo León sakinlerinin hayatlarını doğrudan etkileyen yasaları analiz etmeye, tartışmaya ve oylamaya ayrılması gereken zaman, siyasi anlaşmazlıklar, vetolar ve karşılıklı suçlamalarla heba edilmiştir.

En fazla iş yüküne sahip olan ve bu nedenle hayati konularda aksama yaşayan komiteler şunlardır:

• Devlet Mali Komisyonu: 298 bekleyen dava var.
• Mevzuat Komisyonu: 256 dosya ile.
• Adalet ve Kamu Güvenliği Komisyonu: Henüz görüşülmeyi bekleyen 166 konu var.

Bu dosyalar arasında bütçeyle ilgili girişimler, ceza kanununda reformlar, hareketlilik ve sağlık yasaları gibi çözüm bekleyen daha birçok konu yer alıyor.

"Bu yasama organı ve vali sürekli tartışıyor, bu durum bir yandan çok fazla zaman kaybına neden oluyor, diğer yandan da hükümetin her iki kolu tarafından sorumluluklarından kaçmak için kullanılıyor." – Liliana Flores, aktivist.

Sıradan vatandaşlar için bu felç, soyut bir yüksek siyaset meselesi değil. Somut sorunlara dönüşüyor: güncellenmeyen güvenlik yasaları, onaylanmayan kamu hizmetleri bütçeleri ve bürokrasi ve partizan çekişmelerinde sıkışıp kalan gündelik sorunlara çözümler.

Temsilcilerin bu durumda tatile gitmesi, toplumun geniş kesimleri tarafından bir kayıtsızlık ve kibir eylemi olarak algılandı. Bu tür eylemler, temsilciler ile seçmenleri arasındaki uçurumu derinleştirerek, kamu yararına hizmet etmekten ziyade iç çekişmeye odaklanmış görünen siyasi sınıfa ve demokratik sisteme karşı sinizmi ve güvensizliği körüklüyor.