Ve Morante de la Puebla, Santander'de talihsizliğiyle bir kez daha boğa güreşçisi oldu.

Dev dalgaların yükseldiği Nazaré'nin (Portekiz) hipnotik döngüsel görüntüleriyle heyecan dalgalarında sörf yapıyorduk. Ulaşılmaz doğal dalgalar, interneti bir sarkaçın yavaşlığı ve zamanın izleriyle doldurdu . Morante de la Puebla tsunamisi de oradan geçerek silinmez bir iz bıraktı ve antolojik bir sezonun durdurulamaz gücüyle Santander'e ulaştı.

Ancak bu Kül Çarşambası'nda Morante, talihsiz talihin, çekilişin kaçamak talihinin boğa güreşçisi olmaya geri döndü . İmkansız, aşılmaz bir duvar gibi yükselen bir kader karşısında hayranlık uyandıran bir metanetle sırtını dönmedi. Yine de, en kötü öğleden sonralarında, yalnızca erişilebilecek mesafede fotoğraflar bırakıyor.

Juan Ortega ile mano a mano mücadelesi, Roca Rey'in her iki tarihte de biletleri tükenmeden önce ilk "tükendi" tabelasını asmıştı. El Pilar, Domingo Hernández ve Álvaro Núñez gibi farklı çiftliklerle karşı karşıya geldiler. Bu çiftlikler, kötü performanslarıyla ve Pilarico'ların çok kötü bir performans sergilemesiyle gösteriyi mahvettiler. Tek iyi boğa, zafere layık, dikkat çekici bir Domingo Hernández , Ortega'ya gitti. Ancak Ortega, defalarca nişan alıp atış yapsa da başarılı olamadı ve boğa güreşini tamamlayamadı. Onun bir öğleden sonrası daha var.

Maestro, üçlü grubunu El Pilar'dan gelen, uzun boylu, yerden kaldırılmış, sarsılmış etli, dar ve temiz yüzlü boğayla açmaya karar verdi. Niñito ipine tepki vermedi ve sınırlı gücüyle Morante'yi ölçüp geçişlerde gözlemleyip uyuyakaldı. MdlP'nin boğa güreşini en çok zorlaştıran şeye güvendi : aşağıda veya geride kalan kısa yolculuk. Ancak kısa performans oldukça kalıcıydı. Her şeyden önce, boğanın sol eliyle yaptığı aldatmaca; muazzam bir doğal güç vardı. Çaba tribünlerde hissedilmedi ve iyi bir kılıç darbesiyle boğa güreşine benzer şekilde başlayan mücadeleyi kısalttı.

Juan Ortega, pelerinle dövüşmeyi reddeden bir cazibeyle, Domingo Hernández'den alçak, sade bir boğayla ilk vuruşunu yaptı. Neredeyse Sevilla'ya özgü bir sessizlik içinde icra ettiği birkaç tafallera ile parladı; pasın doruk noktası -chicuelina olarak başlayıp barok zarafetle kıvrılan bir yarım pas- bir ole de Maestranza ile karşılandı. Cesaretini daha da geliştirecek olan Bodeguero'nun dikkate değer tevazusu yukarıdan görülmemişti. Ortega, performansı dizlerinin üzerinde ve diz çökerek planladı ve sonlandırdı: Performansın sonundaki doğal pas hala o pozisyonda çırpınıyordu. Ancak bu arada, çalışma hiçbir farkındalık yaratmadan oldukça iddialı görünüyordu. Bu, sağ elde ortak bir paydada üç seri halinde gerçekleşti: kavis ve hiçbiri olması gerektiği gibi bitmedi. Üç iyi sağ pası asla aynı seviyede dördüncüsü takip etmedi ve pasın kuyruğu çamurlu veya takılıp kaldı. Yer ve kanca sıkıntısı vardı.

Sol taraftaki tek seri, DH boğasının şık bir giriş yaptığı ve JO'nun çok iyi performans gösterdiği, en iyi ve çok pahalı seriydi: burnuna muleta ve boğa güreşi lehine bir vuruş. Her şey zarifti ve bir delik onu cezalandırdı , doğru, ama o boğayla, özellikle de cesaretin böylesine nadir bir meta haline geldiği bir öğleden sonra, daha uzun bir anı bırakmak zorundasınız. Cuatro Caminos hem boğayı hem de Sevilla'lıyı alkışladı.

Morante de la Puebla, Domingo Hernández'den boğasının üçüncü banderillada zayıf şansını gördüğünde çok üzüldü, öyle ki boğası onun yardımıyla barınağa çarptı. Gerçekten de, dışarı çıktığı andan itibaren bize umut vermek için hiçbir şey yapmamış, arzularını göstermiş, gereğinden fazla saldırmıştı. Bu, her akşam kolundan beklenmedik şeyler çıkaran sihirbazın o zarif geçişlerinde, pelerinin yarısını zar zor tutarak yaptığı özel selamlamada zaten belliydi . O kadar gürültülü ki korkutucu olan bu karşılaşmalardan birinde Morante, tantrarántán'da tahtalara fırlatılmış olarak ortaya çıktı. Domingo Hernández, sanki yarın yokmuş gibi yere yapışarak, muleta ile tüm kötü tarafını doğruladı. MdlP, boğanın kılıcını sağlam ama öfkeli ve çelik kullanma becerisinden yoksun bir şekilde kesti: bıçakların arasına saplanmış bir kılıç darbesi bir skandala yol açtı.

Juan Ortega, Pilar'dan gelen, dışarıdan da içeriden de önemsiz görünen, hüzünlü ve donuk görünümlü bir boğayla çok zaman kaybetti. Zayıf desteği her şeyi daha da ağırlaştırdı. Israr hiçbir parlaklık sağlamadı. Bir iğne ucu kadar darbe, yarım bir vuruş ve sessizlik.

Álvaro Núñez'in boğaları sona bırakılınca, sadece tatlı olacaklarmış gibi görünüyordu. Morante de la Puebla kesinlikle öyle değildi. Boynuzları iyi yerleştirilmişti ama yüzünü asla yerleştirmemişti. Çok gevşek. Yeni çiftlikte düzeltilmesi gereken şeyler arasında bu en acil olanıydı. Eşek arısı gibi sokuyordu. Mizaç ya da dahilik. Kaderine öfkeli bir boğa güreşçisinin muletasına sayısız kez tökezledi , bazen patlamalarında mantığa aykırı davrandı. Dövüşü Iván García'nın ellerine bıraktığından beri kalabalık onu yuhalıyordu ama MdlP yuhalamıyordu. Bunun yerine çok ciddi, ağırbaşlı ve kadere isyan ediyordu. 45 yaşında birine yabancı bir tutkuyla hünerlerini sergiledi, şiddetli geçişleri imkansız derecede temiz bir şekilde yapmak istiyordu. Boğa kendi lehine döndüğünde ve kendini daha fazla savunduğunda bile arazisini değiştirdi. Hiçbir şey. Kılıç darbesi indirdi ve gerçekten de gösterdiği çabadan dolayı teşekkür aldı.

Álvaro Núñez'in Juan Ortega'ya yaptığı şaka da benzerdi. Daha az şiddetliydi ama kendini savunuyordu ve öne atılmak için gereken cesaret, derinlik ve klas eksikliği vardı . Ortega, neredeyse kötü sonuçlanacak bir ele Morantista selamı vermeye çalıştı. Bir chicuelina pası dikeni ortaya çıkardı. Muleta'da da sebep-sonuç ilişkisi yoktu, çünkü o da fena halde tökezliyordu. Domingo Hernández'in, tüm gücüyle ve batmadan sürüklenen iyi boğasını hatırlayacaktı.