That's Us II: 2000'ler, İkiz Kuleler, reality şovlar ve bolca Harry Potter

Sonunda, "20" ile başlayan yılları tanıyamamaları nedeniyle dünya genelindeki bilgisayar sistemlerinin çökmesine neden olması beklenen Y2K etkisi asla gerçekleşmedi. Teknoloji günlük yaşamın giderek daha fazla alanına nüfuz etse de, yine de kaos yaratacak gibi görünmüyordu. Nokia telefonlar dünyanın en çok satan cep telefonlarıydı ve çoğu ön ödemeliydi.

Ve sonra, on yılın henüz başındaki en etkili kültürel fenomen İspanya'da ortaya çıktı. 23 Nisan 2000'de Big Brother ilk kez yayınlandı . Reality şovlar Amerika Birleşik Devletleri'nde daha önce başarıyla test edilmişti - orada sosyolojik bir deney oldukları konusunda ısrar ediliyordu - ancak burada böyle bir şey ilk kez yayınlanıyordu. İlk programın izleyici reytingi %35'ti. Bir yarışmacının ilk kez elendiği Mayıs ayındaki bölüm neredeyse dokuz milyon izleyiciye ulaştı. Big Brother'da on yarışmacıyı takip eden yirmi dokuz kamera vardı ve tüm salon dinleniyordu.

Yarışmacılar, halk nezdinde popüler olmanın anahtarlarının skandal ve kışkırtma olduğunu yavaş yavaş anladılar. Salonda pek bir şey olmuyordu, ancak bu küçük olaylar hakkındaki yorumlar ve tartışmalar saatlerce sürüyordu. Salondan elenen yarışmacılar, televizyondan geçimlerini sağlamak istediklerinde , genellikle çağımızı en çok tanımlayan mesleklerden biri olan panelistliği üstlenerek bunu yapıyorlardı.

Snoblar, geriye dönüp baktıklarında o döneme "televizyonun yeni altın çağı" derlerdi çünkü milenyumun ilk on yılında The Wire , The Sopranos, Breaking Bad ve Mad Men gibi diziler Amerika Birleşik Devletleri'nde yayınlanmıştı. O zamanlar bunu bilemezdik, ancak Big Brother, birkaç yıl sonra ortaya çıkan internet, sosyal medya ve akıllı telefonların patlamasının ardından sonunda yaşayacağımız gösterişçi, röntgenci ve sürekli bağlantı halindeki dünyayı önceden tahmin ediyordu.

Dönemin tüm kültürü reality şovlar tarafından şekillendirildi: 2004'te, başrolünde Donald Trump'ın yer aldığı The Apprentice , Amerika Birleşik Devletleri'nde prömiyer yaptı. Trump'ı gerçekten ünlü yapan ve sonunda geniş bir izleyici kitlesi önünde ABD başkanlığına taşıyan kişiliğinin oluşmasına yardımcı olan bu programdı. İspanya kısa süre sonra Survivor, yetenek şovunun son derece başarılı bir versiyonu olan Operación Triunfo ve sayısız başka programa sahne oldu. Ancak bu yıllar aynı zamanda 11 Eylül saldırıları ve ardından gelen teröre karşı savaşla da damgasını vurdu.

O dönemin tüm kültürü reality şovlarla şekillenmişti: 2004 yılında Trump'ın başrolünde oynadığı 'Çırak' adlı dizi ABD'de gösterime girdi.

İkiz Kuleler'e yapılan saldırıları doğrudan ele alan sayısız roman ortaya çıktı, örneğin: Atlayış adamı , Don Delillo tarafından veya Dünyaya Açılan Pencereler Fédéric Beigdeber'in yazısı. Ama benim için en iyisi, liberal solun Irak işgaline verdiği tepkiyi ele alan yazı: Cumartesi, Ian McEwan'ın "The Guardian" adlı eseri, şiddetin en sağduyulu ve pasifist insanları bile nasıl etkileyebileceğini gözler önüne seriyor. İslam, El Kaide ve Orta Doğu üzerine yayınlanan binlerce makale ise daha da iyiydi: Birçoğunun sorduğu sorunun, televizyonda yayınlanan küresel terörizmin (ki bu, bazen ürkütücü bir şekilde reality şovları andırıyordu) ortaçağ dini vahşetine bir dönüş mü, yoksa daha doğrusu televizyonu, yeni ortaya çıkan mobil telefonları ve küreselleşmiş dünyayı harmanlayan radikal bir modernitenin en kaba ifadesi mi olduğu olduğunu hatırlıyorum.

Gerçekte, tüm bu kitaplar iki devasa olgunun gölgesinde kalmıştı. Bir yandan çılgın ve bağımlılık yaratan Da Vinci Şifresi Dan Brown'ın yazdığı ve dünya çapında 80 milyon kopya satan bu kitap, İsa'nın hayatı, Vatikan entrikaları, Opus Dei'nin rolü, mahzenler, mistik bilmeceler, fantastik arkeoloji ve genel olarak dinle bağlantılı komplo teorileri gibi konulara dair alternatif yorumlara yeni bir ilgi uyandırdı.

Öte yandan, J.K. Rowling tarafından yazılan Harry Potter serisi, doksanların sonlarında başlamasına rağmen, esas olarak sonraki on yılda gelişti ve tarihteki tüm rekorları kırdı: sekiz cilt 600 milyon kopya sattı; İspanya'da yedinci kitabın ilk baskısı, Harry Potter ve Ölüm Yadigarları , 750.000 kopya sattı, eşi benzeri görülmemiş bir rakam. Terörist paniği ve internetin durdurulamaz büyümesi ortasında, on yılın en ünlü iki edebi şahsiyetinin dini sembolizm uzmanı ve İngiliz özel okulunda okuyan doğaüstü güçlere sahip bir çocuk olması, o dönemin kültürü hakkında ne anlatıyor bilmiyorum.

Birçoğunun sorduğu soru, televizyonda yayınlanan küresel terörizmin ortaçağ dinsel vahşetine bir dönüş olup olmadığıydı.

Peki ya film müziği? Bunun pek bir önemi yok. Asıl önemli olan, müziğin dinlenmeye başlandığı platformlardı ve bu platformlar CD'yi ve onunla birlikte geleneksel kayıt endüstrisini mahvetmeyi başardı. Napster, eşler arası dosya paylaşımını popülerleştirdikten sonra 2002'de iflas etti, ancak sayısız halefi oldu: Telif haklarını koruyan yeni düzenlemelerden her zaman kaçmayı başaran BitTorrent veya eMule . CD satın almak, savurgan ve giderek azınlıklara özgü bir eylem haline geldi. Ancak o zamanlar, on yılın sonunda, akıllı telefonlar giderek yaygınlaşırken ve dünya tam bir Büyük Biraderler çetesi haline gelirken... tam o sırada, 1929 krizinden bu yana en büyük mali kriz patlak verdi. Ve bu, sonraki on yılın kültürüne tamamen hakim olan şeydi. Ama bu gelecek hafta.