W grze Meraba Dvalishvili chodzi o coś więcej niż tylko obalenia

Merab Dvalishvili jest jednym z najbardziej dominujących zapaśników w MMA. Jest rekordzistą UFC w liczbie wykonanych sprowadzeń do parteru – 92 w 14 walkach. Colby Covington , były zapaśnik college'u, jest następny w kolejności wśród aktywnych zawodników z 70 wykonanymi sprowadzeniami do parteru, siódmy wynik w historii organizacji. Covington ma o trzy walki więcej w UFC niż Dvalishvili.

W dziewięciu walkach UFC, które trwały pełne trzy rundy, Dvalishvili miał średnio 15,6 prób obalenia. W trzech pięciorundowych walkach w karierze średnia ta podwaja się do 31,3 prób. Dla porównania, Georges St-Pierre , zawodnik z drugą największą liczbą obaleń, który wylądował w 90, miał średnio 7,8 prób w 12 walkach UFC, które trwały cały dystans.

Na pierwszy rzut oka imponujące statystyki obaleń Dvalishviliego mogą sugerować, że mistrz UFC w wadze koguciej ma tylko jedną strategię — powalić przeciwników na matę i zmusić ich do walki z pleców — ale w podejściu 34-latka kryje się o wiele więcej.

Prawdą jest, że Dvalishvili opiera się na swoim silnym zapaśniczym doświadczeniu, jednak luka w jego stylu walki, opartym na zapasach, zmusiła go do wkomponowania go w inne obszary swojej gry, aby utrzymać się na szczycie najbardziej utalentowanej dywizji UFC.

Przyjrzyjmy się trzem mylącym statystykom, które pomogą spojrzeć na rosnącą sławę The Machine i jego dominującą pozycję w mistrzostwach z szerszej perspektywy.

58,2% dokładności obalenia

Rekord Dvalishviliego w obalaniu — który będzie tylko rósł w miarę jego walk — jest dobrze znany, ale nie omawia się jego 158 nieudanych prób obalania. Ten 58,2% procent skuteczności obaleń nie plasuje się w pierwszej dziesiątce w historii UFC, ale można argumentować, że jego nieudane próby są siłą napędową jego stylu walki opartego na zapasach.

Aby jakikolwiek zawodnik mógł wykonać tyle samo obaleń, co Dvalishvili, przeciwnicy muszą się podnosić po tym, jak zostaną położeni na macie. Podnoszenie się zmusza przeciwników do obrony nieuniknionego: większej liczby prób obalenia. A obrona przed obaleniami wyczerpuje energię. Wyobraź sobie więc, jak wyczerpani muszą się czuć przeciwnicy, stając twarzą w twarz z zawodnikiem, który średnio wykonuje prawie sześć udanych obaleń na walkę.

Były mistrz Petr Yan wie lepiej niż ktokolwiek inny, jak trudno jest odeprzeć atak Dvalishviliego w Oktagonie. Yan był po złej stronie rekordu 11 sprowadzeń do parteru dokonanych przez Dvalishviliego podczas ich walki w marcu 2023 r. 49 prób sprowadzenia do parteru przez Dvalishviliego podczas tej pięciorundowej walki było również rekordem UFC.

W poprzedniej walce Dvalishvili próbował sprowadzić José Aldo na matę 16 razy, ale nie udało mu się ani razu. Mimo to wygrał wszystkie trzy rundy.

Łącznie 2202 trafień

W dyskusjach na temat umiejętności Dwaliszwilego w zapasach i grapplingu umyka fakt, że według statystyk UFC jego łączna liczba 2202 ciosów plasuje go na szczycie listy wagowej wagi koguciej.

Przeciwnicy konsekwentnie wracają na nogi, co pozwala mistrzowi MMA sięgnąć do korzeni boksu amatorskiego Golden Gloves. Niezależnie od tego, czy przeciwnicy wystawiają się na ciosy, broniąc się przed próbami obalenia, czy Dvalishvili stwarza okazje do zapasów, zadając ciosy, jego połączenie uderzeń objętościowych i nieustępliwej walki zapaśniczej dało popalić każdemu z jego ostatnich 12 przeciwników.

Przeciwko Yanowi wszyscy trzej sędziowie punktowali każdą rundę pięciorundowej walki na korzyść Dvalishviliego. Zdobył również czyste zamiatanie na kartach punktowych sędziów przeciwko Johnowi Dodsonowi , Gustavo Lopezowi , Bradowi Katonie iTerrionowi Ware podczas swojej 12-walki z rzędu.

8,3% wskaźnik ukończenia

Kluczem do tego, że Dvalishvili prowadzi w swojej dywizji zarówno w obaleniach, jak i w zadanych ciosach, jest jego wytrzymałość. Gruzin prawdopodobnie wchodzi do Oktagonu, spodziewając się, że każda jego walka będzie trwała od dzwonka do dzwonka, biorąc pod uwagę, że jedno z jego 12 zwycięstw w UFC nastąpiło przez wykończenie (wskaźnik 8,3%).

Umiejętność Dvalishvili'ego wciągania przeciwników na głębokie wody w późniejszych rundach poprzez ciągłe nacieranie ciosami i dążenie do obalenia tylko podkreśla jego wytrzymałość. Kiedy energia i wola walki przeciwnika zaczynają słabnąć, to właśnie wtedy Dvalishvili stara się zabawiać publiczność.

Widzieliśmy przykłady tego widowiska w jego ostatnich walkach zSeanem O'Malleyem i Umarem Nurmagomedovem . Po zdobyciu dwóch sprowadzeń w rundzie 1, Dvalishvili ponownie powalił O'Malleya na matę w rundzie drugiej i szyderczo pocałował go w plecy . Kilka dni później opublikował na mediach społecznościowych wpis, że zrobił to, aby „pokazać mu, kto jest ojcem walki”. A w obronie tytułu przeciwko Nurmagomedovowi , Dvalishvili wielokrotnie drwił z pretendenta w trakcie walki.

Mimo powszechnie znanej pogardy fanów MMA dla zawodników, którzy stale wygrywają przez decyzję, Dvalishvili dzięki unikalnemu połączeniu tempa, ilości ciosów, obaleń i widowiskowości przebił się do czołówki i stał się ulubieńcem fanów – nawet pomimo faktu, że 11 z 12 jego zwycięstw w Oktagonie odniósł jednogłośną decyzją.