Ghost of Yotei to znany, ale i urzekający list miłosny do filmów o samurajach

Pierwszą rzeczą, która od razu rzuci Ci się w oczy, gdy spojrzysz na Ghost of Yotei , nową, przełomową grę z otwartym światem na PlayStation 5 firmy Sony, jest to, jak niesamowicie piękna ona jest.

Atsu, samotny ronin, pędzi przez trawiaste pola północnej Japonii na swoim białym rumaku. Stada dzikich koni i chmary ptaków przemykają przez ekran, jak na zawołanie. W tle widać ośnieżony szczyt góry Yotei, wyglądający na wyrenderowany pociągnięciami pędzla, a nie cyfrowymi wielokątami.

Niektórzy gracze mogą się obawiać, że Yotei , kontynuacja Ghost of Tsushima z 2020 roku, to więcej stylu niż treści – i pod pewnymi względami mają rację. Od wspinaczki po górskie szlaki po przemykanie się przez obozy wroga, prawdopodobnie będziesz robić wiele rzeczy, które robiłeś w poprzednich grach.

Ale to wcale nie oznacza, że ​​gra nie jest warta zagrania, ponieważ łączy w sobie znane motywy gier z otwartym światem z przemyślaną, luksusową oprawą, opowiadając klasyczną historię zemsty samuraja, która może wynieść jej głównego aktora na kolejny poziom sławy.

„Niebezpieczny, piękny krajobraz”

Akcja Ghost of Yotei rozgrywa się w japońskiej epoce Edo, na początku XVII wieku. Atsu, której głosu użyczyła w języku angielskim aktorka Erika Ishii, wraca do rodzinnego Ezo, czyli współczesnego Hokkaido.

Pragnie zemsty na Yotei Six, bezwzględnych złoczyńcach dowodzonych przez lorda, który 16 lat wcześniej zabił jej rodziców i zostawił ją na pewną śmierć. W międzyczasie spędziła lata na południu, pracując jako najemniczka, a teraz wraca do Ezo, by ścigać zabójców swoich rodziców.

Występ Ishii znacznie przewyższa występy aktorów drugoplanowych — wcieliła się w młodą kobietę prześladowaną przez przeszłość, która pragnie zemsty i która walczy o to, by jej do niej doszło, gdy jej przyszli mentorzy kwestionują jej gotowość do jej realizacji kosztem wewnętrznego spokoju.

Stało się tak po tym, jak część graczy wyraziła rozczarowanie faktem, że główny bohater Tsushimy , Jin Sakai, nie powróci w Yotei . (Mniejsza, reakcyjna grupa wyraziła dezaprobatę wobec faktu, że w centrum uwagi znalazła się postać kobieca).

Dyrektor kreatywny Yotei , Jason Connell, uważa za komplement fakt, że historia Jina spodobała się tak wielu graczom, ale twierdzi, że zespół chciał wzbudzić podobne emocje w innym okresie historycznym, nawiązującym do filmów o samurajach, tworzonych przez takich twórców jak Akira Kurosawa czy Takeshi Miike.

Dodaje również, że opowiedzenie historii nowej postaci pozwoliło im skupić uwagę na „niebezpiecznym, pięknym krajobrazie Hokkaido”.

„Stworzenie postaci, która dokonuje klasycznej zemsty w tym ogromnym krajobrazie, było dla nas niezwykle fascynujące” – powiedział w wywiadzie dla CBC News.

Znajome ozdoby

Pomimo nowego otoczenia gracze powinni czuć się jak w domu, jeśli grali w Tsushimę — lub w dowolną inną podobną grę z otwartym światem i historycznym lub pseudohistorycznym otoczeniem. (Mam na myśli Assassin's Creed .)

Większość czasu spędzisz na eksploracji Ezo, tropieniu znanych przestępców, aby otrzymać nagrodę, przekradaniu się przez obozy wrogów i krwawym likwidowaniu ich, a także bieganiu i wspinaniu się po górskich ścieżkach w poszukiwaniu błyszczących nagród.

Niewiele z tego wydaje się rewolucyjne, ale implementacja komponuje się z prezentacją, tworząc unikatowy efekt – zachowując znane z Cuszimy elementy, które mimo to wyróżniają się w gatunku. Na przykład, zamiast podążać za unoszącą się strzałką do następnej misji, widoczne smugi wiatru wieją we właściwym kierunku, a drzewa i rośliny kołyszą się w harmonii.

Connell twierdzi, że stworzenie tak rozbudowanej gry jak Yotei stanowiło duże wyzwanie, ponieważ wiązało się z koniecznością znalezienia równowagi między innowacyjnymi elementami a znanymi w tym gatunku nutami. Te ostatnie, jak twierdzi, często w pełni odpowiadają graczom szukającym w grach „pocieszenia”.

Jeśli więc nie jesteś typem człowieka, który lubi wszystko robić perfekcyjnie, na pewno znajdziesz nowe i zaskakujące zajęcia, nie czując się zobowiązanym do wspinania się na każdą górską ścieżkę lub szukania każdej ukrytej rzeczy kolekcjonerskiej.

„Uważamy, że jeśli zawsze będziemy zmierzać w kierunku wolności, usuwając niektóre granice i odrzucając inne kierunki, to będziemy zmierzać we właściwym kierunku” – powiedział.

Yotei dodaje kilka broni poza skromną kataną , co zwiększa złożoność i różnorodność walki wręcz. Moim ulubionym jest włócznia, czyli yari , która zwiększa dystans między tobą a wrogami; oraz małe bomby przypominające granaty, które okazują się równie niebezpieczne dla Atsu, co dla jej wrogów.

Główne misje fabularne prowadzą gracza za rękę dzięki bogatym, opartym na scenariuszu segmentom i długim dialogom, gdy drugoplanowe postacie wkraczają i wycofują się z zazwyczaj samotnej misji Atsu. Główne wątki fabularne budują się niczym mini-sezony prestiżowych seriali telewizyjnych, doprowadzając do ostatecznych konfrontacji lub rewelacji, które często wywoływały u mnie zachwyt lub okrzyk ekscytacji.

Równowagę zapewniają krótsze historie poboczne, które dopełniają życie Atsu jako wędrownego najemnika – wśród najważniejszych momentów znajduje się polowanie na mężczyznę, który pragnie grać muzykę na swoim shamisenie , który może być przeklęty; oraz opowieść o byłej generale opłakującej córkę, przesiąknięta elementami horroru nieobecnymi nigdzie indziej w grze. Sprawiają one wrażenie inteligentnych, błyskotliwych winiet, bardziej w stylu anime Samurai Champloo lub pierwszego sezonu The Mandalorian .

Szczególne miejsce należy poświęcić fragmentowi, w którym Atsu spędza czas z ludem Ajnów, rdzenną ludnością Ezo, która została w dużej mierze wypędzona przez ekspansję samurajów z południa.

Ajnowie są rzadko reprezentowani nawet w rodzimych japońskich mediach, więc ich widok jest miłym zaskoczeniem. Wygląda jednak na to, że Sucker Punch nie mógł wymyślić niczego innego, co mogłoby być powiązane z frakcją w większości pacyfistyczną w historii przesiąkniętej krwią. Ajnowie pozostają więc szanowaną, ale ostatecznie nieistotną częścią narracji.

Na papierze Ghost of Yotei jest znacznie prostsze niż gry z innych, sztandarowych serii Sony. Nie jest tak ambitne fabularnie jak God of War czy The Last of Us , opowiadając zamiast tego tradycyjną historię zemsty z wystarczającą ilością ozdobników, by bawić, a nawet od czasu do czasu zaskakiwać. Mechanicznie nie jest tak rozbudowane jak Horizon: Forbidden West , ale gracz nie napotka żadnych problemów w zadaniach, które musi wykonać, co samo w sobie jest zaletą.

Należy pochwalić Sucker Punch za zrozumienie, że nawet w przypadku gier wideo z otwartym światem, których ukończenie zajmuje dziesiątki godzin, mniej może znaczyć więcej.