Badania sugerują, że 40 000 lat temu pierwsi żeglarze rządzili oceanami dzięki wyrafinowanym łodziom

Przodkowie Polinezyjczyków osiedlili się na odległych wyspach Pacyfiku między 1100 a 900 r. p.n.e. i od dawna uważani są za jednych z pierwszych żeglarzy na świecie. Jednak nowe badania sugerują, że mieszkańcy Azji Południowo-Wschodniej opanowali głębiny morskie dziesiątki tysięcy lat wcześniej.

Riczar Fuentes i Alfred Pawlik, badacze z wydziału socjologii i antropologii Uniwersytetu Ateneo de Manila, sugerują, że prehistoryczni mieszkańcy Azji Południowo-Wschodniej budowali zaawansowane łodzie do połowu ryb i podróżowania po głębokich wodach oceanu już 40 000 lat temu. Ich praca została szczegółowo opisana w badaniu opublikowanym 8 lutego w czasopiśmie Journal of Archaeological Science .

„Chociaż obecność skamieniałości i artefaktów dostarcza licznych dowodów na to, że pierwsi ludzie współcześni byli w stanie przepłynąć otwarte morze, to wciąż nie wyjaśnione pozostają okoliczności, dlaczego i w jaki sposób przenieśli się na wyspę Azji Południowo-Wschodniej (ISEA), a w szczególności na region Wallacean” – napisali Fuentes i Pawlik w badaniu.

Problem z badaniem prehistorycznej technologii łodzi polega jednak na tym, że najprawdopodobniej były one wykonane z naturalnych materiałów, które z czasem ulegają rozpadowi, nie pozostawiając żadnych bezpośrednich dowodów archeologicznych. Dlatego badacze mogą wywnioskować ich istnienie jedynie poprzez analizę pośrednich dowodów, takich jak narzędzia i obróbka potencjalnych materiałów do budowy łodzi.

W związku z tym „w tym artykule badamy związek między śladami obróbki roślin a budową łodzi w miejscach przybrzeżnych w plejstocenie, aby wnioskować, w jaki sposób prehistoryczni ludzie migrowali do tego regionu i przez niego”, wyjaśnili Fuentes i Pawlik. Obejmowało to badanie kamiennych narzędzi sprzed 40 000 lat ze stanowisk archeologicznych w całej Azji Południowo-Wschodniej, na których zidentyfikowali ślady obróbki roślin — w szczególności rodzaju obróbki niezbędnej do wydobywania włókien na liny i sieci.

Innymi słowy, rodzaje materiałów, których potrzebujesz do poważnego połowu ryb i budowy łodzi. Ponadto stanowiska w Mindoro i Timorze Wschodnim ujawniły narzędzia połowowe, w tym haki, wąwozy i ciężarki sieciowe, a także szczątki ryb należące do tuńczyka i rekina: stworzeń żyjących w głębokich wodach i niemożliwych do złapania z brzegu.

„Pozostałości dużych drapieżnych ryb pelagicznych w tych miejscach wskazują na zdolność do zaawansowanej żeglugi morskiej i wiedzę na temat sezonowości i szlaków migracji tych gatunków ryb” – powiedział duet. Ponadto identyfikacja narzędzi połowowych „wskazuje na potrzebę mocnych i dobrze wykonanych lin i żyłek wędkarskich do łowienia fauny morskiej”.

Ten zestaw odkryć wskazuje na zaawansowane działania morskie dziesiątki tysięcy lat przed przybyciem Polinezyjczyków na odległą Wyspę Wielkanocną . Sugeruje on również, że „prehistoryczne migracje przez ISEA nie były podejmowane przez zwykłych biernych dryfujących ludzi na wątłych bambusowych tratwach, ale przez wysoko wykwalifikowanych nawigatorów wyposażonych w wiedzę i technologię, aby pokonywać ogromne odległości i docierać do odległych wysp na głębokich wodach”, zgodnie z oświadczeniem Uniwersytetu Ateneo de Manila.

Myśląc o przyszłości, naukowcy łączą siły z architektami okrętowymi z Uniwersytetu Cebu, aby spróbować zrekonstruować te statki z tych samych materiałów, które były dostępne dla mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej z epoki kamienia łupanego.

Warto podkreślić, że dowody, na których Fuentes i Pawlik opierają swoje twierdzenia, są pośrednie i wymagają znacznych domysłów. Niemniej jednak ich praca daje wgląd w nieprzemijającą tajemnicę tego, jak prehistoryczne ludy stawiały czoła głębinom morskim, aby zasiedlać wyspy w całej Azji Południowo-Wschodniej na długo przed najbardziej znanymi przykładami.