System opieki zdrowotnej Cesarstwa Rzymskiego zostanie przywrócony po 1850 latach

Prace nad budowlą wodną łączącą starożytne miasto Myra z portem miejskim Andriake, który do dziś znajduje się na terenie dawnej strefy przemysłowej, przyspieszyły po zamknięciu działalności przemysłowej.

Uważa się, że budowla pochodząca z czasów rzymskich, którą datuje się na II wiek n.e., różni się od innych starożytnych budowli wodnych pod względem funkcji i planu, ponieważ została zbudowana na źródle wody leczniczej zawierającej magnez, żelazo, siarkę i fosfor.

Prace nad tą budowlą, która prawdopodobnie służyła jako „kompleks wody leczniczej” z takimi obiektami wokół, jak akwedukty, łaźnie i cysterny, mają zostać ukończone do końca 2026 r., a budowla odzyska swoją pierwotną funkcję w ramach parku archeologicznego, który ma powstać w tym regionie.

Zdjęcie: Süleyman Elcin/AA

Dyrektor wykopalisk w starożytnej Myrze, prof. dr Nevzat Çevik, powiedział korespondentowi AA, że obszar, na którym pracują, to rodzaj budowli „wody leczniczej”, która prawdopodobnie została wzniesiona poza Myrą 1850 lat temu, w okresie wznoszenia wysokich budynków w epoce Hadriana.

Çevik, który stwierdził, że w regionie znajduje się wiele budowli związanych z wodą, takich jak nie tylko nimfeum, ale także łaźnie, cysterny i akwedukty, zauważył, że główne źródło wody leczniczej, którą mieszkańcy Demre nazywają „Burguc” i której używają w celach leczniczych, znajduje się również pod tą budowlą.

Çevik, opisując monumentalną architekturę obiektu, którego historia sięga około 1850 lat wstecz i który został zbudowany w całości z ciosanego kamienia z okresu rzymskiego, powiedział: „Jest on wypełniony naturalnie bulgoczącą wodą mineralną, która bulgocze pod ziemią i stale się gotuje. To bogata woda bogata w żelazo, magnez, fosfor i siarkę. To konstrukcja z wieloma drzwiami, połączonymi z innymi sekcjami po bokach i trzema drzwiami od wschodu i zachodu, z wieloma ciągami komunikacyjnymi. Mówimy o przestrzeni, która łączy się ze sobą w sposób organiczny i wizualny”.

Çevik stwierdził, że wcześniej rejestrowano różne konstrukcje wodne, ale ta konstrukcja była wyjątkowa i wyróżniała się swoją strukturą i funkcją, ponieważ została zbudowana na wodzie leczniczej.

Çevik, który opisał Nymphaion jako budowlę hybrydową, wykutą w głównej skale i zbudowaną z ciosanego kamienia, stwierdził, że użytkowanie tej budowli mogło zakończyć się około VII wieku z tego samego powodu, co w przypadku portu Andriake, który utracił swoją funkcję po zasypaniu go aluwiami.

Çevik, wspominając o trudnościach związanych z pracą spowodowaną gęstą wodą gruntową, wyjaśnił, że kopanie trzeba było wykonywać ręcznie, wypompowując wodę za pomocą pomp, a ten sam proces trzeba było powtarzać każdego dnia, ponieważ następnego dnia woda znów się napełniała.

Çevik podkreślił, że po całkowitym oczyszczeniu strefy przemysłowej stanie się ona atrakcyjnym parkiem archeologicznym, mówiąc: „Mamy nadzieję, że w XXI wieku odzyska ona swoją funkcję sprzed 1850 lat. Każdy, zarówno miejscowy, jak i zagraniczny, będzie mógł pływać w uzdrawiającej wodzie i zwiedzać ruiny. Sama myśl o tym jest ekscytująca. Mamy nadzieję, że uda nam się ją ukończyć do końca 2026 roku”.

Çevik podkreślił, że wykopaliska przeprowadzono w ramach projektu Ministerstwa Kultury i Turystyki „Dziedzictwo dla Przyszłości”, dodając, że prace te mają na celu pozostawienie po sobie innego dziedzictwa na przyszłość, podobnie jak wykopaliska w Myrze i Andriake.