Dziedzictwo Złotej Ordy

Są to artefakty pochodzące z XIII–XIV wieku, czyli okresu Złotej Ordy. Nie ma tu niczego zasadniczo nowego, ale widzowie mają wyjątkową szansę zobaczyć wszystko w jednej sali Muzeum Centralnego. Podczas gdy naukowcy zasiedli przy okrągłym stole, aby podzielić się swoimi odkryciami, publiczność kręciła się wokół gablot.

Niektórzy zatrzymali się, by przyjrzeć się znajdującym się obok szczegółowym modelom mauzoleów, wykonanym z ozdobnych cegieł, inni byli zafascynowani kawałkiem skały, na której na polecenie Amira Timura wyryto inskrypcję w dwóch językach, datowaną na 1391 rok. Wydaje się, że mauzolea są w przybliżeniu takie same, ale historycy znajdują w nich wiele informacji. Cegły i zdobienia wskazują na czas budowy, który często różni się od czasu pochówku, co oznacza, że ​​potomkowie, doceniwszy wkład zmarłego, wracali do grobu wiele lat później, aby wznieść godną budowlę. A dzięki zbiorom Muzeum Saraishyk można zobaczyć rzadki eksponat, starożytny ongon - talizman w formie płaskiego wizerunku mężczyzny i kobiety.

W kolekcji znajdują się również unikatowe eksponaty: kołczan z kory brzozowej i zardzewiały miecz. Osobna gablota poświęcona jest wielkiemu dziełu pracowników Centralnego Muzeum - odtworzeniu stroju. Pod szkłem znajduje się mały, wielkości dłoni kawałek na wpół zgniłego jedwabiu. Było ich kilka i w ciągu kilku lat naukowcom udało się odtworzyć tkaninę, krój i cały strój szlachetnego Kazacha, a także ustalić, z którego regionu Chin pochodził materiał. Praca jest fantastyczna i pokazuje, co dokładnie dzieje się poza halami wystawowymi.

Teraz autorzy pracy marzą o tym, aby stworzyć manekin będący historyczną rekonstrukcją takiego stroju. Z jednej strony widać, że od czasów Złotej Ordy ubierali nas chińscy rzemieślnicy, z drugiej strony widać, że kampanie wojenne przyniosły ze sobą zarówno technologie, jak i nowe rzemiosła.

Ksenia EVDOKIMENKO, zdjęcie Timofey EVDOKIMENKO, Ałmaty