Wypadek na rzece Gwadiana: trzeba chronić wolność.

Wczesny poranek na rzece Gwadiana zakończył się tragedią. Patrolowiec Narodowej Gwardii Republikańskiej został staranowany przez szybki statek podejrzewany o udział w handlu narkotykami. Jeden żołnierz stracił życie, a trzech zostało rannych. Wiadomość jest bolesna, ale symbolizuje jeszcze bardziej niepokojące zjawisko: kraj, który nadal reaguje na tragedie, zamiast im zapobiegać. Liberalizm nie jest przeciwieństwem bezpieczeństwa. Państwo powinno być oszczędne, owszem, ale nigdy nie powinno go zabraknąć. Wolność jednostki jest prawem podstawowym, ale zależy od struktury publicznej zdolnej chronić tych, którzy przestrzegają prawa, i stawiać czoła tym, którzy je ignorują. To, co wydarzyło się w Gwadianie, to obraz powolnego, zbiurokratyzowanego i technologicznie niedofinansowanego państwa, które próbuje powstrzymać szybkie, dobrze finansowane i transnarodowe siatki przestępcze.

Kiedy przestępczość rośnie szybciej niż państwo. Niedopuszczalne jest, aby funkcjonariusze GNR stawali w obliczu potężnych łodzi, nierównych zasobów i ograniczonych zespołów. Rzeka Gwadiana od dawna jest tętniącą życiem granicą, zarówno pod względem ekonomicznym, społecznym, jak i przestępczym. Wszyscy o tym wiedzą. Wszyscy to mówią. Ale niewielu działa w tej sprawie. Reakcje instytucjonalne, oświadczenia, kondolencje i obietnice przeprowadzenia śledztwa już nie wystarczają. Kraj potrzebuje praktycznych i odważnych reform, łączących w sobie skuteczność, inteligencję i odpowiedzialność. -Realne wzmocnienie nadzoru rzecznego i morskiego za pomocą szybkich łodzi, noktowizorów i dronów taktycznych; - Bieżąca współpraca z Hiszpanią, obejmująca wspólne patrole i natychmiastową wymianę danych operacyjnych; -Przegląd prawny przestępstw związanych z handlem statkami, dostosowanie Kodeksu karnego do technologicznej i transgranicznej rzeczywistości zorganizowanej przestępczości; - odpowiednie szkolenie i ochrona funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa, którzy ryzykują życie, aby przestrzegać prawa;

Kluczowe jest planowanie zapobiegawcze, ponieważ czekanie, aż popełni się przestępstwo, jest przeciwieństwem rządzenia.

Wolność to nie anarchia! Państwo liberalne powinno być skuteczne, a nie pobłażliwe. Obrona wolności nie polega na przymykaniu oczu na przestępczość, lecz na zapewnieniu, że ci, którzy łamią prawo, poniosą należną im cenę. Naprawdę minimalne państwo to takie, które robi to, co najważniejsze i robi to dobrze. Ci, którzy mylą „wolność jednostki” z brakiem reguł, nie zrozumieli podstawowej zasady liberalizmu: wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się ryzyko narzucane innym.

Handel narkotykami, przemyt i unikanie wymiaru sprawiedliwości to bezpośrednie ataki na wolność nas wszystkich, a państwo ma konstytucyjny obowiązek podjęcia działań.

Przykład, którego nie da się powtórzyć… Żołnierz republiki zginął na służbie. Ta ofiara nie może być tylko kolejnym tragicznym epizodem. Musi to być wyraźny sygnał, że Portugalia musi przemyśleć swoją strategię bezpieczeństwa, swoje granice i zasoby, które przekazuje tym, którzy ją chronią. Lamentowanie nie wystarczy.

Musimy przeprowadzić reformy, działać i chronić, ograniczając biurokrację, zwiększając inteligencję i wprowadzając prawdziwe poczucie państwa. Wolność, prawdziwa wolność, nie jest zdobywana przemówieniami. Jest zdobywana odpowiedzialnością, odwagą i sprawiedliwością. Wszystko to ma podstawę prawną i kontekstową. Artykuł 27 Konstytucji Republiki Portugalskiej uznaje prawo do wolności i bezpieczeństwa za podstawowe wartości, nakładając na państwo obowiązek aktywnej i skutecznej ochrony. Kodeks karny w artykułach 21, 22 i 24 definiuje współautorstwo oraz odpowiedzialność karną za umyślne działania, takie jak handel ludźmi i stawianie oporu władzy.

Ustawa organiczna GNR (ustawa nr 15/94) i artykuł 271 Konstytucji stanowią, że funkcjonariusze państwowi, wykonując swoje obowiązki, korzystają ze szczególnej ochrony i odpowiednich środków do realizacji misji obrony demokratycznej legalności. Gdzie oni są?

Te zasady nie są jedynie prawnymi ozdobnikami; to zobowiązania konstytucyjne, które państwo musi wypełnić. Bo wolność nie może przetrwać bez porządku. A porządek nie może istnieć bez politycznej odwagi. Wolność wymaga odpowiedzialności. A odpowiedzialność wymaga działania.