Pytania podchwytliwe

Żaden czytelnik nie wykazał, że siedem „nieskończonych” papierosów z zeszłego tygodnia ma ze sobą pełny kontakt, ani nie zaproponował żadnego innego rozwiązania niż to, które zostało zaprezentowane. A oto kolejny:

Ponownie pojawia się pytanie, dlaczego niektóre kontakty są oczywiste, a inne mniej. Jak możemy na przykład udowodnić, że papierosy C1 i C2 się stykają?

Jeśli chodzi o rozciągniętą sprężynę , oto co Francisco Montesinos komentuje: „Jeśli promień zwojów r pozostaje stały podczas wydłużania ze względu na duży opór stawiany krzywiźnie sprężyny, powstaje sprzeczność, ponieważ jeśli skok odkształconej helisy wynosi py i jeśli weźmiemy pod uwagę sprężynę z pojedynczym zwojem, jej długość będzie wynosić √[(2pi.r)^2+p^2], a nie (2pi.r), jak można by sądzić. Można słusznie argumentować, że to ostatnie r jest innym r' od poprzedniego r, ale wtedy powinniśmy wyjaśnić , że promień, który może pozostać stały podczas wydłużania, jest promieniem cylindrycznej otoczki sprężyny, a nie promieniem zwoju”.

Sprawiedliwość i matematyka

Wzmianki o współczynniku Poissona w ostatnich tygodniach wywołały szereg komentarzy odnośnie prac francuskiego matematyka na temat zastosowania rachunku prawdopodobieństwa do oceny błędów sądowych. W 1837 roku Simon-Denis Poisson opublikował esej zatytułowany Recherches sur la probabilité des jugements en matière criminelle et en matière cywile (Dochodzenia w sprawie prawdopodobieństwa procesów w sprawach karnych i cywilnych). Nie była to pierwsza próba zastosowania rachunku prawdopodobieństwa do oceny postępowań sądowych: markiz de Condorcet w 1785 r. opublikował swój Esej o zastosowaniu analizy do prawdopodobieństwa decyzji wydanych wobec wielu głosów, a Pierre-Simon Laplace w swoim Filozoficznym eseju o prawdopodobieństwie (1814) również podjął próbę obliczenia prawdopodobieństwa, że ​​wyrok wydany w procesie będzie prawidłowy. Głównym wkładem Poissona było wprowadzenie do analiz dostępnych danych statystycznych oraz prawa wielkich liczb w celu określenia szacunkowej częstości występowania danego zdarzenia, na przykład błędnego zdania, w danym okresie czasu. Jego praca nie spotkała się z dobrym przyjęciem ani w środowisku sądowniczym, ani naukowym, chociaż z czasem ujawniła jego wybitne zainteresowania metodologiczne. Ale to temat na inny artykuł.

Pytania i przeszkody

W ciągu ostatnich kilku tygodni widzieliśmy kilka przykładów „ugotowanych” zagadek i podchwytliwych pytań, co wydaje się dobrym pretekstem, aby zasugerować kilka (a może niektóre z nich okażą się możliwe do ugotowania). Chociaż samo ostrzeżenie, że pytania są „podchwytliwe” zmniejsza ich skuteczność, nadal musisz uważać, aby nie natknąć się na żadną z poniższych sytuacji:

1. W ciągu czterech kolejnych lat, ile miesięcy ma 31 dni, ile ma 30, a ile ma 28?

2. Czy pytanie, na które z góry znasz jedyną możliwą odpowiedź, jest zawsze zbędne?

3. Jaka była najwyższa góra na świecie, zanim nazwano ją Mount Everest?

4. Dlaczego większość psów śpi więcej godzin w styczniu niż w lutym?

5. Jakie zwierzę poluje na myszy, miauczy i drapie, ale nie jest kotem?

6. Co się stanie, gdy nieodparta siła zderzy się z nieruchomym obiektem? (Ciekawostką jest, że po raz pierwszy zetknąłem się z tym pytaniem w dzieciństwie, w komiksie, w którym Superman podróżuje w czasie i rozbija się sam ze sobą.)