Niepowodzenia i niepowodzenia

Kurt Tucholsky, którego książki były palone na publicznych placach przez nazistów, uprawiał kabaretowy sarkazm, co nie uchroniło go przed śmiercią, czy to z rozpaczy, czy przez przypadek, w wyniku przedawkowania środków nasennych. Pacyfista i antymilitarysta – co nie zawsze jest tym samym – jest autorem takich zdań, jak: „Niemcy mają pewną anatomiczną osobliwość: piszą lewą ręką, ale działają prawą”. Wydawnictwo Acantilado opublikowało kilka jego książek, które przypominają nam, że nie wszyscy milczeli w obliczu wzrostu nazizmu i że w sytuacjach chaosu społecznego i instytucjonalnego posiadanie racji jest raczej obciążeniem w wyborach niż zaletą.

W niedzielę pierwsze analizy powyborcze w Niemczech, przeprowadzone w Berlinie, zgodnie ogłosiły zmianę epoki i porównały ją pod względem znaczenia i niepewności do upadku muru berlińskiego. Nie wiemy, czy te diagnozy są słuszne, właśnie dlatego, że obecna niepewność jest podsycana przez perwersyjne wykorzystywanie niejasności. Czy analitycy przewidujący upadek Muru Berlińskiego w 1989 r. mieli rację, czy też pomylili oczekiwania z rzeczywistością? W specjalnych programach stacji RAC1 i Catalunya Ràdio eksperci przypomnieli, że młodsi wyborcy nie zgadzają się już ze sposobami komunikacji stosowanymi przez ich przodków i że dziś TikTok jest ważniejszy niż kontrola nad mediami publicznymi. Podkreślili również znaczenie prawicy o chrześcijańskiej i humanistycznej tradycji oraz zasadach, które powstrzymują ją od zawierania paktów z prozelitami głoszącymi rasizm i nietolerancję. Teoretyczna moderacja stron, które mogłyby się porozumieć w sprawie nowego rządu, powinna uwzględniać fakt, że w skrajnych przypadkach ich wspólną cechą jest wyjątkowość – niech pierwszy rzuci kamieniem, kto jest bez grzechu – prorosyjskość.

Nadal są tacy, którzy wierzą, że w walce z ekstremizmem zwycięży umiarkowanie.

Ta różnica pokoleniowa wpłynęła też na pojawienie się tych, którzy w czasach Tucholsky’ego skorumpowali fundamenty demokracji do tego stopnia, że ​​narzucili fanatyzm, który inspiruje obecny fanatyzm. Dziś diagnozujemy tę mutację, wierząc, że racjonalna dyscyplina i zdrowy rozsądek zwyciężą w walce z bezkarnością kłamstw, które niestety nie są domeną tylko jednej strony. Na poziomie językowym media są zgodne co do określania wyników socjaldemokratów jako katastrofy i porażki w języku hiszpańskim, a w języku katalońskim jako patacada i daltabaix . Najbardziej niepokojąca jest etymologia słowa descalabro, które pochodzi od łacińskiego descalaverare , co oznacza „odejść bez czaszki”.

Przeczytaj także

Tymczasem andaluzyjska PSOE odbywa swój piętnasty kongres wśród jak zwykle panującej bezwarunkowej euforii. Partia ma ambicję wygrać bitwę z PP Juana Moreno Bonilli, która nie jest dokładnie taka sama jak PP Alberto Núñeza Feijoo (wczoraj pomylił się z Aną Rosą). Motto kongresu: „Andaluzja naprzód” inspiruje sarkazm tych, którzy bez marnowania ani chwili i z typowym dla chirigotero sarkazmem dodają: „I za nami”.