Wirtuozerskie zakończenie cyklu galerii Nodo, z przyjęciem w domu Ama Amoedo.

Dom nie zapomina o swojej prehistorii jako dom wiejski; nadal stanowią część historycznej konstrukcji obramowującej ogromny ogród pełen wzorcowych drzew. W tle widoczny jest nowoczesny dom, w którym mieszka gospodyni i w którym za kilka miesięcy zostanie umieszczona nowa kolekcja dzieł. Impreza w galerii Nodo, która odbyła się w zeszły piątek w Ama Amoedo w gronie zaprzyjaźnionych artystów, kolekcjonerów i kuratorów, była doskonałą okazją do powtórzenia wycieczki z przewodnikiem po jej zbiorach.

Ale najpierw impreza, która z pewnością będzie jednym z najważniejszych wydarzeń 2025 roku. Chociaż wiadomo było, że Alec Oxenford nie weźmie w niej udziału, kolekcjoner i obecny ambasador w USA nie zrezygnował ze swojego wsparcia dla sztuki współczesnej i tym razem wysłał swojego kuratora. Mariano Mayer, który jest także znawcą świata esencji, „nawet wśród wszystkich perfum Arabii nie potrafił wybrać ani jednego dzieła z listy dzieł, które go ekscytowały”. Aż do piątkowego wieczoru nie kupili niczego, ale dokładnie obejrzeli wszystko.

Z rozmowy z Amoedo i kuratorką jego kolekcji, Laurą Hakel, dowiedzieliśmy się, że w tym wydaniu Nodo zakupiono dwie rzeźby Rodriga Túnicy z galerii Aldo de Souza . Amoedo zaczyna postrzegać swój ogród jako dziewiczy teren, który można zasiedlić.

Rodrigo Túnica urodził się i mieszka w Buenos Aires. Jego działalność nosi znamiona aktywizmu ekologicznego, od wielu lat zajmuje się uprawą pszenicy. Jest współzałożycielem organizacji pozarządowej Un Árbol, kolektywu zajmującego się odnową środowiska. Dowiedzieliśmy się również, że Amoedo zleciło Maxowi Gómez Canle wykonanie dzieła : będzie to marmurowy karmnik dla kolibrów na końcu pięknego ogrodu. „Może to różowy marmur. Ptaki już tam są i czekają na niego” – powiedziała Ama.

Podczas wystawy Nodo, która zakończyła się w tę sobotę, galeria Benzacar sprzedała dwie prace Marie Orensanz, będące częścią wystawy, której tematem jest słowo i idea kruchości. Obecnie wystawia tam swoje prace. Właściciel galerii Mauro Helitzka również wydawał się zadowolony. W programie znalazł się również Armando Andrade, ważny peruwiański kolekcjoner , zafascynowany tkaninami wystawionymi w galerii w dzielnicy Retiro, a w szczególności dziełami Paragwajczyka Marcosa Beniteza i pochodzącej z Rosario Carli Berety , od której kupił dwa dzieła.

Galeria Ungallery z siedzibą w Boca Juniors sprzedała akryl na papierze autorstwa Davida Petroniego ; Sprzedali również rzeźbę i fotografię zrobioną w zapleczu. Więcej prywatnych sprzedaży odbyło się w Central Affair, w galerii NN w La Plata, która po dziesięciu latach w tym roku zagości w głównej sekcji targów arteBA, a także w Aldo de Souza, gdzie można było obejrzeć również wcześniej wspomniane rzeźby Túnica. Oprócz La Plata NN ma swoją przestrzeń przy ulicy Bolívar w Buenos Aires, gdzie swoją pracownię ma także artystka Amanda Tejo Viviani. Sprzedawali jego prace, a także dzieła artysty z San Pedro, Porkerii Mali (którego dzieła znalazły się w El Moderno) i Marty de la Gente.

W salonie Amoedo znajdują się dzieła zakupione przez jego babcię, Amalię Lacroze de Fortabat, takie jak malowane panele na płótnie autorstwa Odilóna Redona , a także całe bogactwo jego własnej kolekcji, która gromadzi dzieła już od dwóch dekad. Rozwiązanie to jest wdrażane w trzech lokalizacjach: w Miami w Urugwaju i w tym domu. Tak więc w kącie salonu piękna elektryczna „Ruletka” Omara Schiliro dzwoni dzwonkiem i obiecuje nam szczęście w postaci „Dobrej roboty”. Wkrótce pobliskie schody zaprowadziły nas do podziemnego rezerwatu, starannie utrzymanego i pod przerażającym okiem gargulca z Bułgarskiego.

Kolekcja Amoedo, w której główną rolę odgrywają oryginalne dzieła argentyńskie, obejmuje dzieła znaczących artystów abstrakcyjnych i konkretnych z lat 40. XX wieku (Juana del Prete, Alfredo Hlito i wielu malarzy, takich jak Germaine Derbecq i Yente), a także emblematyczne dzieła pop-artu z lat 60. XX wieku , skupione wokół Instytutu Di Tella. Kolekcjoner odegrał jednak kluczową rolę w konsekracji artystów, którzy pojawili się wraz z powrotem demokracji w latach 80. i 90. XX wieku i skupili się wokół Centrum Kultury Ricardo Rojasa. Prace Liliany Maresca, Marcelo Pombo, Alfredo Londaibere, Jorge Gumiera Mayera, Schiliro, Fernandy Laguna – i wspomnianego już włochatego diabła z El Búlgaro; siedząc na podłodze, wygląda jak kot Cerberus – mieszkają bardzo blisko dwóch sitodruków, które Andy Warhol wykonał podobizny swojej babci.

Oprócz rezydencji artystycznej w Urugwaju, Amoedo jest członkinią Komitetu Zakupów Międzynarodowego Kręgu Latynoamerykańskiego w Centrum Pompidou (Paryż), Komitetu Funduszu Sztuki Ameryki Łacińskiej i Karaibów w MoMA (Nowy Jork) oraz członkinią Rady Doradczej Americas Society w Nowym Jorku.