Kto odziedziczy Beatriz Sarlo?: Złożone ramy prawne sukcesji intelektualistki

Proces spadkowy Beatriz Sarlo , który stał się poufny i dostępny wyłącznie stronom sporu, poczynił krok naprzód dzięki środkowi sądowemu zarządzonemu przez sędzię Cecilię Kandus z 24. Krajowego Sądu Cywilnego, która nakazała sporządzenie spisu majątku. znajdującego się w mieszkaniu przy ulicy Hidalgo 140, należącym do zmarłego eseisty, w którym wymieniono zamek .

Decyzja sądu, mimo że utrzymywali ją w tajemnicy przyjaciele Sarlo i ci, którzy twierdzą, że są „jedynym spadkobiercą”, była podobno odpowiedzią na prośbę ostatniej pretendentki do spadku, Ernestiny del Río , kuzynki zmarłego eseisty.

Dziedziczenie ustawowe (bez testamentu) zostało zainicjowane w lutym ubiegłego roku przez Alberta Sato, którego Sarlo poślubiła w 1960 roku, a od którego rozstała się w latach 70. W tamtym czasie nie istniał jeszcze prawny rozwód.

W czerwcu 1987 roku, za prezydentury Raúla Alfonsína, uchwalono ustawę rozwodową nr 23 515, która zezwalała rozwodnikom na ponowne zawarcie małżeństwa. Mimo to Beatriz Sarlo nie była prawnie rozwiedziona. Jednak jej 40-letni związek z filmowcem Rafaelem Filipellim, który zmarł w 2023 roku, był publicznie znany.

Kodeks cywilny i handlowy, po reformie z 2015 r., w artykule 2437, dotyczącym przeniesienia praw po śmierci i odnoszącym się do „dziedziczenia po małżonku”, stanowi, że „rozwód, separacja faktyczna bez woli małżonka oraz jakiekolwiek orzeczenie sądowe oznaczające ustanie pożycia małżeńskiego wykluczają prawa do dziedziczenia między małżonkami”. Sarlo ujawnił tę wolę po dołączeniu do Filipelli na cztery dekady.

Artykuł odpowiada tytułowi „Spadkobiercy ustawowi” w nowym Kodeksie i tu pojawia się pierwsza przeszkoda dla Alberta Sato , byłego męża Sarlo: Melanio Alberto Meza Lópeza , zarządcy budynku przy Hidalgo 140, Paragwajczyka, singla z ciężarną dziewczyną i człowieka odpowiedzialnego za Nini, kota Sarlo, według rękopisu, który Melanio przypisuje eseistce. Będzie to musiało zostać udowodnione.

Według Alberta Mezy, jak nazywał go Sarlo, posiada on dwa dokumenty – które zostały już upublicznione we wszystkich mediach – poświadczające jego wyłączność jako spadkobiercy mieszkania, w którym mieszkał autor „ La intimidad pública” . Według różnych relacji, gdy eseista został „owdowiały” przez Filipellego, okazał się on wielką pomocą .

Dokumenty przypisywane Sarlo przez Mezę López, zawierające daty i imię Beatriz Sarlo, nie są jasne co do ich statusu jako „testamentu holograficznego”, ponieważ nigdzie nie stwierdza się w nich, że autorka przenosi na niego własność lub użytkowanie. Po prostu pozostawia go „w zarządzie”. A prawo cywilne jest bardzo precyzyjne.

W Tytule XI dotyczącym dziedziczenia testamentowego Kodeks odnosi się do testamentów sporządzonych własnoręcznie i stanowi, że „musi być w całości spisany literami języka, w którym został sporządzony, opatrzony datą i sporządzony tą samą ręką testatora” – stwierdza Artykuł 2477. Dodaje również inne formalności, takie jak to, że podpis musi być złożony po tym, co zostało ustalone, że błąd w dacie nie unieważnia dokumentu, chyba że data jest fałszywa i narusza przepis porządku publicznego, oraz że dodatki „dokonane obcą ręką” unieważniają dokument.

Są dwie informacje, które sędzia, który ostatecznie zgodzi się na kontynuowanie rozprawy spadkowej, która została już wysłuchana przez trzech sędziów cywilnych i Izbę , będzie musiał potwierdzić: jedna dotycząca podpisu i druga dotycząca poświadczenia notarialnego , o której przynajmniej do tej pory nikt nie wspomniał.

Kodeks cywilny stanowi, że w przypadku testamentów wymagany jest podpis, który musi być sporządzony w formie, w jakiej autor składał go na dokumentach publicznych i prywatnych . Samo wpisanie imienia i nazwiska nie wystarczy. Podpis musi być podpisany. „Błędy ortograficzne lub pominięcie liter niekoniecznie unieważniają podpis” – stanowi artykuł 2476, ale pozostawia ocenę jego ważności uznaniu sądów.

Druga kwestia jest równie ważna. Miało to miejsce w okresie sukcesji Marii Kodamy, wraz z zaskakującym pojawieniem się jej pięciorga bratanków (dzieci zmarłego brata Jorge), podczas losowania, które miało wyłonić spadkobiercę Kodamy. Testamenty holograficzne muszą być poświadczone notarialnie i zatwierdzone. Poświadczenie notarialne może nastąpić wcześniej, przez testatora, który przesyła go do Izby Notarialnej w celu rejestracji, lub później, jeśli to sędzia ds. spadkowych – po poświadczeniu – przesyła go do rejestracji.

Zanim sąd uznał siostrzenice Marii Kodamy za spadkobierczynie, postanowił ustalić, czy w jej imieniu sporządzono nieznany testament.

Celem notarialnego poświadczenia testamentu holograficznego jest nadanie mu statusu dokumentu urzędowego . Jest to środek ochronny i zabezpieczający, który nie przesądza o ważności testamentu, a zatem nie może być podważany.

Pytanie wciąż pozostaje bez odpowiedzi, biorąc pod uwagę poufność akt sprawy: jaki jest stopień pokrewieństwa bocznego zaginionej kuzynki Beatriz Sarlo? Jeśli jest ona kuzynką pierwszego stopnia (na przykład kuzynką pierwszego stopnia) i kuzynką czwartego stopnia, mogłoby to przekreślić aspiracje domniemanego spadkobiercy testamentu i męża, który pojawił się ponownie po 50 latach separacji.

Clarín próbowała skontaktować się z prawnikami Sato, Mezy i wykonawcy testamentu Sarlo, znanej eseistki Sylvii Saítty, ale bezskutecznie. Rozmawialiśmy również z bliską przyjaciółką Beatriz Sarlo, która ma bliskie powiązania z Sato i jej prawnikiem. Powiedziała ona: „Nie będą rozmawiać. Postanowili milczeć i czekać na wyrok sprawiedliwości ”. To może potrwać długo.

Wśród środków podjętych przez sędziego cywilnego znalazło się wezwanie biegłych w celu weryfikacji autentyczności dwóch rękopisów Beatriz Sarlo, będących w posiadaniu Melanio Alberto Mezy Lópeza. Dopiero po tym fakcie bramkarz będzie miał prawo do stawienia się w postępowaniu spadkowym.

W samym środku konfliktu między osobami aspirującymi do dziedziczenia , władze miasta już teraz sprzeciwiają się możliwości unieważnienia postępowania spadkowego. Na razie pełnią rolę neutralnego obserwatora.

Kiedy Beatriz Sarlo pisała La intimidad pública, z pewnością nie zdawała sobie sprawy, że po śmierci znajdzie się w centrum tak publicznej kontrowersji .

W jednym z fragmentów swojej książki napisał: „Skandal i publiczne reperkusje są ze sobą splecione. Zajmowanie przestrzeni publicznej, nawet przez ulotną chwilę, jest nie tylko konsekwencją, ale i nieodłącznym warunkiem udanego skandalu . Dlatego skandal jest jedną z form współczesnej sławy, formą, która nie wymaga od swoich bohaterów ani jakości, ani osiągnięć, lecz raczej, by byli wystarczająco znani, by stać się osobowościami. To wymóg, który nie zawsze działa dobrze lub z taką samą intensywnością”.

Sarlo, która miała talent i osiągnięcia, a której eseje uczyniły ją jedną z największych intelektualistek Argentyny , z pewnością nie zniosłaby tej powszechnej sławy, jaka powstała z powodu losu jej mieszkania i kota Nini.