Gdzie obejrzeć Las Poquianchis, film, który był poprzednikiem serialu Netflix

Wraz z niedawnym wydaniem The Dead na Netfliksie —serial wyreżyserowany przez Luisa Estradę i oparty na powieści Jorge Ibargüengoitii — rozbudził na nowo zainteresowanie jedną z najbardziej szokująca sprawa kryminalna w historii Meksyku: sprawa sióstr González Valenzuela, powszechnie znanych jako Las Poquianchis.

PRZECZYTAJ: „Las Muertas” ma dziś premierę na Netfliksie

Zanim jednak film trafił do serwisów streamingowych i doczekał się ironicznej narracji Ibargüengoitii, zdążył już wstrząsnąć kinematografią krajową za sprawą reżysera Felipe Cazalsa, który w 1976 r. nakręcił film Las Poquianchis, uważany za jedno z najtrudniejszych dzieł w historii kina meksykańskiego.

Brutalny film, który sprawił, że Meksyk poczuł się nieswojo

Podczas gdy nowy serial Estrady przyjmuje satyryczny ton w odniesieniu do horroru, Cazals wybrał przeciwne podejście: surowy, bezkompromisowy realizm. Jej film, oparty bezpośrednio na wydarzeniach, które miały miejsce w latach 1945–1964 w Guanajuato, rekonstruuje zbrodnie sióstr, które zniewoliły, wykorzystywały i zamordowały dziesiątki kobiet we współpracy z lokalnymi władzami.

Daleko od stylistycznych ozdobników i zbędnej dramatyzacji, Cazals postawił na bezpośredni obraz systematycznej przemocy, zaniedbań instytucjonalnych i strukturalnej biedy otaczającej tę sprawę. Rezultatem był film niepokojący, mocny i głęboko krytyczny.

Niezapomniane występy w historii bez odkupienia

W obsadzie znaleźli się m.in.: Ana Ofelia Murguía, Diana Bracho i María Rojo , którzy zaprezentowali intensywne i poruszające kreacje w scenerii naznaczonej cierpieniem, nędzą i beznadzieją. Daleko od narracyjnych konwencji, Las Poquianchis nie dąży do odkupienia ani usprawiedliwienia: po prostu pokazuje, z brutalną szczerością, co się wydarzyło.

Gdzie zobaczyć Las Poquianchis?

Dla tych, którzy chcą odkryć — lub ponownie obejrzeć — ten niezbędny film, Film Las Poquianchis jest dostępny na platformie Clarovideo i daje możliwość zapoznania się z dużo bardziej bezpośrednią i mroczną wersją sprawy, zanim zanurzysz się w bardziej stylizowanej ofercie Netflixa.

Oglądanie obu wersji — Cazalsa i Estrady — pozwala nam nie tylko porównać style, ale także zastanowić się nad tym, w jaki sposób sztuka przedstawia prawdziwe okrucieństwa: od brutalnego świadectwa po satyrę jako formę krytyki.

EE