Rasy psów cierpiące na karłowatość, mutację genetyczną, która ma wpływ na ich zdrowie i samopoczucie.

Na pierwszy rzut oka jamnik lub basset mogą wydawać się po prostu wydłużonymi, uroczymi wersjami innych ras. Jednak ich krótkie nogi i długie ciało to nie tylko kwestia estetyki czy celowej selekcji hodowców. To wynik specyficznej mutacji genetycznej, która powoduje karłowatość zwaną achondroplazją lub chondrodysplazją . Chociaż dziś postrzegamy je jako urocze zwierzęta domowe, pochodzenie tej cechy ma korzenie funkcjonalne i głębokie konsekwencje dla ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

Psy z karłowatością kontra małe psy

Ważne jest, aby nie mylić ras karłowatych z rasami po prostu małymi. Chihuahua i maltańczyk to psy wielkości miniaturki , ale proporcjonalne, co oznacza, że ich ciało, nogi i czaszka są podobnie harmonijne jak u ich większych odpowiedników . Natomiast psy z karłowatością wykazują bardzo specyficzne dysproporcje fizyczne, ze skróconymi kończynami, dużymi czaszkami, a czasami zakrzywionymi nogami z powodu nieprawidłowości w rozwoju kości.

Różnice te nie są jedynie kwestiami morfologicznymi, ale mają implikacje kliniczne. Chociaż małe psy zazwyczaj nie mają problemów wynikających z ich rozmiarów , psy z karłowatością mogą cierpieć na schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego, oddechowego i stawowego przez całe życie.

Genetyczne pochodzenie karłowatości

Badanie opublikowane w czasopiśmie „Science” w 2009 roku przez zespół kierowany przez Heidi Parker zidentyfikowało przyczynę karłowatości u psów. Wiąże się ona z dodatkową kopią genu FGF4, nieprawidłowo wszczepioną do psiego genomu, która reguluje wzrost kości w okresie rozwoju płodowego. U dotkniętych tą chorobą psów ta „błędna” wersja genu FGF4 działa nieproporcjonalnie, hamując prawidłowe kostnienie chrząstki w kończynach.

Zaskakujące jest to, że ta mutacja, znana jako retrogen, wystąpiła tylko raz w historii ewolucji psa domowego , a dziś jest obecna u co najmniej 19 różnych ras. Należą do nich między innymi jamnik, welsh corgi cardigan i pembroke, pekińczyk, dandie dinmont terrier, basset hound i buldog angielski. Mutacja, choć całkowicie naturalna, utrwaliła się w populacji psów poprzez sztuczną selekcję, ponieważ była przydatna do takich funkcji jak polowanie w norach czy zaganianie bydła na poziomie gruntu.

Istnieje również karłowatość hormonalna, karłowatość przysadkowa , która jest znacznie rzadsza i niepożądana przez hodowców. Schorzenie to występuje, gdy organizm nie produkuje wystarczającej ilości hormonu wzrostu, a pies nie rozwija się prawidłowo. Występuje z pewną częstością u owczarków niemieckich i wszystkich ras pochodnych. Psy dotknięte karłowatością przysadkową są znacznie mniejsze niż oczekiwano, mają rzadką sierść, są niepłodne i cierpią na inne problemy endokrynologiczne. Wszystkie organizacje kynologiczne na całym świecie zabraniają wykorzystywania tych psów do hodowli.

Konsekwencje zdrowotne

Selekcja psów o tak skrajnych cechach wiąże się z kosztami, a karłowatość niesie ze sobą predyspozycje do zapadania na następujące choroby:

Ponadto psy cierpiące na karłowatość często żyją krócej i mogą wymagać interwencji chirurgicznych lub rehabilitacji fizycznej przez całe życie, dlatego ważne jest, aby regularnie poddawać się badaniom weterynaryjnym i utrzymywać zdrową wagę, aby zachować jakość życia psów.

Odniesienie: