Homar był złym omenem dla Majów; badacz

6 marca o godz. 18.00 w Ogrodzie La Ceiba w Centrum Nauk Humanistycznych i Społecznych ( Cephcis ) UNAM odbędzie się prezentacja książki „Oxlajuun Chanaal Kuy: wróżbita sáak”.

Praca, której współautorem jest dr Fabio Flores Granados, badacz z Cephcis, oraz archeolog Omar Sosa Guillén , zawiera analizę obecności homara w ikonografii i światopoglądzie Majów.

W wywiadzie dla Diario de Yucatán dr Flores podkreślił, że w trakcie badań naukowcy prześledzili wizerunki owada na naczyniach i kodeksach Majów , w których znaleźli dowody na jego znaczenie dla tubylczego światopoglądu oraz jego związek z okresami kryzysów i rozpadu społecznego .

Wyjaśnia, że ​​obecność szarańczy , znanej w języku Majów jako sáak , była powtarzającym się zjawiskiem w historii regionu, chociaż obecnie jej wpływ kontrolowano za pomocą strategii ochrony roślin.

Podkreśla, że ​​w przeszłości szkodniki wyrządzały spustoszenie w społecznościach rolniczych , atakując pola kukurydzy i powodując głód.

„Źródła historyczne dokumentują obecność dżumy na Półwyspie Jukatan od XVI do XIX wieku, a plagi były tak gęste, że przesłaniały słońce ”.

Proces badawczy, który doprowadził do napisania książki, obejmował analizę tekstów historycznych i badań archeologicznych, a także ikonograficzną i epigraficzną interpretację przedstawień owada w ceramice Majów.

Sosa Guillén przeanalizował blisko 80 polichromowanych tablic z okresu postklasycznego , na których zidentyfikował wzory geometryczne mogące odpowiadać stylizowanemu przedstawieniu owada na różnych etapach rozwoju. Przeprowadzono również badanie etnograficzne z udziałem członków Centrum Zdrowia Roślin Jukatanu i rolników ze wschodniej części stanu, aby zrozumieć obecną opinię na temat działania owadów.

Dr Flores podkreśla, że ​​zdecydowana większość analizowanych przez nich eksponatów znajdowała się w muzeach i kolekcjach prywatnych, a tylko jeden znaleziono w kontekście archeologicznym, tj. w grobowcu odkopanym w pobliżu Maxcanú.

„Ta płyta, jak to zwykle bywało w przypadku płyt kuy, była polichromowana i miała charakter rytualny, umieszczano ją na twarzy zmarłego w drodze do Xibalbá . Na tej płycie, właśnie, na dole wydrukowano ptaka jęczącego, a na krawędziach odczytano symbol owada”.

Badacz podkreśla, że ​​jednym z najważniejszych odkryć był związek między Oxlajuun, mitycznym ptakiem związanym ze światem podziemnym, a homarem . W kodeksach Majów Oxlajuun pojawia się jako zwiastun śmierci i zniszczenia, zapowiadając nadejście plag szarańczy, co wzmacnia przekonanie, że w wyobraźni ludzi przedhiszpańskich owady te były złym omenem.

Książka bada również, w jaki sposób kryzysy środowiskowe i społeczne w połączeniu z okresami ekstremalnej suszy sprzyjały rozprzestrzenianiu się szarańczy i jaki wpływ ma ona na organizację społeczną.

„Upadek kultury Majów w okresie klasycznym nie był spowodowany pojedynczym czynnikiem, ale kombinacją zmian klimatycznych, konfliktów społecznych i, między innymi, nawracających plag szarańczy” – mówi dr Flores Granados.

„Porzucenie miast takich jak Uxmal i Chichén Itzá, które miało miejsce pod koniec okresu klasycznego, miało związek z tymi silnymi zmianami klimatycznymi, głodem i często pojawieniem się szarańczy”.

Książka „Oxlajuun Chanaal Kuy: agorero de sáak”, wydana przez Cephcisa z UNAM , przyczynia się do badania relacji między środowiskiem, ikonografią i historią Majów, a także pozwala nam zrozumieć, w jaki sposób natura wpłynęła na ich światopogląd i dynamikę społeczno-polityczną.

Podczas prezentacji w marcu komentarze na temat pracy przedstawią Miguel Pinkus Rendón i Geiser Gerardo Martín.