Szermierka. Silna drużyna, powrót Ranviera: Francuzi kończą sezon mistrzostw świata na wysokiej nucie

„W zgodzie z Mistrzostwami Europy” i pierwszym miejscem w rankingu narodów, francuska drużyna szermierki odniosła ogólny sukces na Mistrzostwach Świata w Tbilisi, szczególnie w rywalizacji drużynowej, i powinna opierać się na swoich wynikach, aby móc przygotować się do nowej Olimpiady.

Zdobywając złoto w środę , szabliści pod wodzą wicemistrzyni olimpijskiej Sary Balzer pozwolili francuskiej drużynie zamknąć tę edycję szóstym medalem (dwa tytuły). „Dobry wynik” – uważa DTN Stéphane Marcellin, który „uważa, że jest to przede wszystkim zgodne z ciągłością mistrzostw Europy” w Genui, gdzie Francuzi zdobyli pięć tytułów (9 medali).

„Budowa projektu Los Angeles”

Bez kilku gwiazd z igrzysk olimpijskich w Paryżu ( Manon Apithy-Brunet , Yannick Borel, Ysaora Thibus, Auriane Mallo- Breton, Enzo Lefort, Romain Cannone itd.) i po mniej więcej pełnych sezonach, The Blues szli naprzód bez żadnych zapewnień. „Odnieśliśmy sukces, tym lepiej; gdyby nie udało nam się, moje zdanie byłoby takie samo” – dodaje Stéphane Marcellin, który nalega na „odrobinę dystansu” od tych pierwszych poolimpijskich mistrzostw świata. Ale „to pozwoli mi budować ten projekt na Los Angeles 2028”.

Siła kolektywu

Z drugiej strony, reprezentacja Francji będzie mogła liczyć na swoją kolektywną siłę. Dwa tytuły mistrzowskie zdobyła w konkurencjach drużynowych kobiet. Francuska szpadzistka, z Marie-Florence Candassamy na czele, sprawiła miłą niespodziankę , zdobywając złoto po raz pierwszy od 2008 roku .

Kilka dni później szablistki pod wodzą Sary Balzer i Sarah Noutchy zdołały zapomnieć o rozczarowaniu związanym z odpadnięciem w ćwierćfinałach indywidualnych i wygrać, miesiąc po zdobyciu tytułu mistrza Europy.

Wszystko to bez mistrzyni olimpijskiej Manon Apithy-Brunet (macierzyństwo), ale z młodą Toskanijką Tori (21 lat) i Faustine Clapier (23 lata).

„Myślę, że to zdrowe, wszyscy myślą o Igrzyskach w 2028 roku” – wyjaśnił trener Matthieu Gourdain przed Mistrzostwami Świata. „Z Manon, Sarą Balzer i Sarah Noutchą myślą, że miejsca będą drogie. Mówiłem im, że można coś zepsuć, ale nie stać nas na to, żeby nie dać z siebie wszystkiego” – kontynuował.

Do tego doszły pieniądze od florecistów .

Piękny powrót Ranviera

Mężczyźni jednak nie zdobyli medali. Reprezentacja Francji wyraźnie zawiodła w meczu o trzecie miejsce we florecie i szpadzie. W trakcie przebudowy, męska drużyna szpady również opuściła swój konkurs indywidualny, w którym do drugiej rundy awansował jedynie Alexandre Bardenet.

Ale Stéphane Marcellin „nie uważa tego za rozczarowanie, ta drużyna była mistrzem Europy i zajęła tu czwarte miejsce. To nie jest najlepsze miejsce, ale na początku sezonu liczyliśmy na taki występ”.

Przybywszy do Tbilisi jako numer jeden na świecie, szablista Sébastien Patrice niewątpliwie wyjechał rozczarowany. Po udanym sezonie, pochodzący z Marsylii zawodnik odpadł w drugiej rundzie, a francuska reprezentacja zajęła ^{5. miejsce} . Jego starszy brat, Jean-Philippe, potwierdził swój status, zdobywając srebro.

Wreszcie, najbardziej uhonorowaną Francuzką pozostaje Pauline Ranvier, dwukrotna wicemistrzyni świata we florecie . To miły rewanż dla 31-letniej szermierki, która ucierpiała po porażce na igrzyskach olimpijskich (odpadnięcie w ^8. finale indywidualnie, ćwierćfinał w drużynie).