Festiwal w Awinionie: „Pokolenie Mitterranda”, czyli wielkie rozczarowanie

Ta komedia polityczna przedstawia wyborców Mitteranda w 1981 r. i to, kim stali się dzisiaj.

Przez nieco ponad godzinę śledzimy losy trzech fikcyjnych postaci. W 1981 roku mieli 30 lat i głosowali na Mitterranda: to pokolenie, które wysłało socjalistę do Pałacu Elizejskiego. Czterdzieści lat później, w wyborach prezydenckich w 2022 roku, dziennikarz głosował na Macrona, profesor na Mélenchona, a robotnik na Marine Le Pen. Przedstawiając ich życie i najważniejsze momenty dwóch siedmioletnich kadencji François Mitterranda, sztuka rzuca światło na obecną epokę i dziedzictwo tego niezwykłego prezydenta. „To spuścizna pluralna, wieloraka, pełna sprzeczności” – mówi Léo Cohen Paperman, współautor i reżyser.

„To ktoś, kogo z perspektywy czasu możemy nienawidzić za te sprzeczności, a jednocześnie wciąż są ludzie, którzy podzielają jego pamięć. Mitterrand to wielka zagadka”.

Leo Cohen Paperman

do franceinfo

Zmiana w kierunku polityki oszczędności w 1983 r., nawrócenie Mitteranda na projekt europejski - w tym okresie tkwią zalążki dzisiejszej politycznej Francji, której początkiem jest bezsilność władzy.

„Porzucił coś ze skuteczności działań politycznych ” – kontynuuje Léo Cohen Paperman. „I niestety, po nim wielu polityków, zarówno z lewicy, jak i prawicy, nie dotrzymało obietnic. W 1965 roku napisał „Permanentny zamach stanu”, by potępić naszą monarchię prezydencką, a potem rzucił się na tron. Bardzo mi przypomina Ludwika XIV !”

Taka obserwacja może wydawać się przygnębiająca, ale spektakl ma tę wielką zaletę, że nas rozśmiesza. „To prawdziwa komedia. Staramy się przekazać powszechną empatię, zrozumieć wszystko. Trzy Frances patrzą na siebie jak psy w składzie porcelany, nienawidząc się nawzajem. To przygnębiające, więc równie dobrze moglibyśmy to zrobić w teatrze !”