Dlaczego musimy zlikwidować system azylowy i zbudować coś lepszego
Zagorzały obrońca praw uchodźców i azylu podczas kryzysu migracyjnego w 2015 r., wpływowy brytyjski liberalny tygodnik „The Economist” uważa obecnie, że obecny system przyjmowania imigrantów jest „zepsuty”.
Międzynarodowe przepisy dotyczące statusu uchodźcy zostały początkowo opracowane bez kompleksowego planu. Konwencja z dnia 28 lipca 1951 r. dotycząca statusu uchodźców miała zastosowanie wyłącznie do Europy i była wymierzona w dysydentów sowieckich, aby zapobiec ich deportacji i zagrożeniu gniewem Stalina. Tekst stanowi, że każdy, kto ma „uzasadnioną obawę” przed prześladowaniami, musi mieć możliwość uzyskania ochrony i nie może zostać deportowany do kraju, w którym jego życie lub wolność są zagrożone (jest to zasada „non-refoulement” ). W 1967 r. tekst został rozszerzony na cały świat.
Większość krajów ratyfikowała konwencję. Coraz mniej jednak ją wdraża. Chiny przyjmują mniej uchodźców niż maleńkie Lesotho i odsyłają do domu Koreańczyków z Północy, którzy ryzykują pobyt w gułagach. Donald Trump odebrał prawo do azylu w Stanach Zjednoczonych niemal wszystkim obywatelom z wyjątkiem białych obywateli RPA i planuje przeznaczyć więcej środków na wydalanie nielegalnych imigrantów niż inne kraje na ich obronę. Zachód twardnieje w swoim stanowisku. Zwłaszcza w Europie stanowiska socjaldemokratów i prawicowych populistów nie są już tak skrajnie rozbieżne.
System jest zepsuty. Zaprojektowany dla powojennej Europy.
Skorzystaj ze specjalnej oferty cyfrowej, aby uzyskać nieograniczony dostęp do wszystkich naszych treści.
The Economist (Londyn)The Economist, jedna z najważniejszych brytyjskich instytucji prasowych, założona w 1843 roku przez szkockiego kapelusznika, to biblia dla każdego, kto interesuje się wiadomościami międzynarodowymi. Otwarcie liberalny, generalnie propaguje wolny handel, globalizację, imigrację i liberalizm kulturowy. Jest drukowany w sześciu krajach, a 85% jego sprzedaży pochodzi spoza Wielkiej Brytanii.
Żaden z artykułów nie został podpisany: to długoletnia tradycja, którą tygodnik wspiera, opierając się na idei, że „osobowość i głos zbiorowy są ważniejsze niż indywidualna tożsamość dziennikarzy”.
Na stronie internetowej The Economist, oprócz głównych artykułów gazety, znajdziesz doskonałe raporty tematyczne i geograficzne przygotowywane przez The Economist Intelligence Unit, a także materiały multimedialne, blogi oraz kalendarz konferencji organizowanych przez gazetę na całym świecie. Dodatkowo: regularne aktualizacje głównych notowań giełdowych.
Zakres tematyczny magazynu może się różnić w zależności od wydania (Wielka Brytania, Europa, Ameryka Północna, Azja), ale treść pozostaje ta sama; w Wielkiej Brytanii jednak kilka dodatkowych stron obejmuje wiadomości krajowe. 43,4% udziałów w The Economist należy do włoskiej rodziny Agnelli, a pozostałe udziały są podzielone między prominentne brytyjskie rodziny (Cadbury, Rothschild, Schroders itp.) oraz członków redakcji.
Courrier International
