Opactwo Beaulieu-en-Rouergue w Tarn-et-Garonne, wizytówka sztuki współczesnej

Podobnie jak wszystkie opactwa cysterskie, opactwo Beaulieu-en-Rouergue (Tarn-et-Garonne) położone jest z dala od dróg, w wąskiej dolinie rzeki Seye, u podnóża Causse. Pustelnicy osiedlili się tam około połowy ^XII wieku. Budowa opactwa rozpoczęła się w następnym stuleciu: kościół w stylu gotyku południowego, z długą, wysoką, jednonawową nawą, której prezbiterium zwieńczone jest wieżą i zamknięte wieloboczną apsydą, krużganek i przyległe zabudowania klasztorne. Podczas wojen religijnych wojska protestanckie zniszczyły krużganek. Opactwo zostało odrestaurowane i rozbudowane w ^XVIII wieku, ale podczas rewolucji francuskiej zostało sprzedane jako własność narodowa.

Potem nastąpiły kolejne niepowodzenia, z których jednym z najważniejszych był katastrofalny projekt architekta Eugène'a Viollet-le-Duca (1814–1879), który zakładał rozebranie kościoła i odbudowę go w oddalonej o kilkanaście kilometrów miejscowości Saint-Antonin-Noble-Val. Pomimo sprzeciwu pisarza (i archeologa) Prospera Mérimée (1803–1870), prace rozpoczęły się w 1844 roku od położenia dachu i konstrukcji nawy, ale zostały przerwane z powodu braku funduszy. Budynki były wówczas wykorzystywane wyłącznie do celów rolniczych i popadły w ruinę.

Pozostało Ci 65,85% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.