Jak chiński makaron zjednoczył Indonezyjczyków

Indonezja, największy na świecie kraj archipelagowy, liczący ponad 17 000 wysp i 280 milionów mieszkańców, jest domem dla setek grup etnicznych i językowych oraz sześciu głównych religii, a także licznych lokalnych systemów wierzeń. Dlatego tolerancja etniczna i religijna jest niezbędna, aby zapobiegać konfliktom w społeczeństwie, co dobrze podsumowuje indonezyjska zasada polityczna Bhinneka Tunggal Ika („Jedność w różnorodności”), będąca również oficjalnym mottem narodowym.

Istnieje jednak jeszcze inny, mniej znany czynnik, który łączy te kraje, a którego korzenie sięgają wieków imigracji z Chin: skromny makaron, szczególnie popularny w Dżakarcie, stolicy i największym mieście terytorium, choć można go znaleźć w wielu formach w całym kraju.

Na pierwszy rzut oka może to być nieco zaskakujące, ponieważ Indonezyjczycy pochodzenia chińskiego stanowią zaledwie 1,2% populacji, według spisu powszechnego z 2010 roku, najnowszego, który przedstawia szczegółowy podział grup etnicznych (spis z 2020 roku nie zawiera tak szczegółowych danych). Jednak chińscy imigranci osiedlili się w wielu częściach archipelagu, a ich kuchnia rozprzestrzeniła się po całym kraju.