Ter Stegen, życie pełne geniuszu i buntu: zanim rzucił wyzwanie Barcelonie, rywalizował z Messim, Neuerem i Claudio Bravo.

Víctor Valdés mawiał, że kluczem do sukcesu bramkarza w Barcelonie, bardziej niż praca nóg, jest gra jeden na jednego. Marc-André ter Stegen w ostatnich latach wykazał się fantastycznym czuciem piłki. Pokazał również ponadprzeciętną skuteczność w pojedynkach. Zawsze nieustępliwy, wie, jak sfrustrować przeciwnika. I, na dobre i na złe, tę postawę prezentuje również poza boiskiem.

W swoim ostatnim ważnym starciu, tym razem z samym katalońskim klubem, odmówił podpisania formularza zgody, zobowiązującego klub do przedstawienia jego raportów medycznych Komisji Medycznej LaLiga w celu ustalenia długości kontuzji. Jeśli będzie to cztery miesiące lub dłużej, część jego pensji może zostać wykorzystana na rejestrację transferów. Dotyczy to zwłaszcza Joana Garcíi, który jest teraz predestynowany do bycia niekwestionowanym liderem.

Ale Niemiec nie poddaje się. Dał już jasno do zrozumienia, że jego nieobecność potrwa trzy miesiące, tego samego dnia, w którym ogłosił, że przejdzie operację w związku z nowymi problemami z dolną częścią pleców. Teraz poszedł o krok dalej, korzystając z niezbywalnego prawa do prywatności, na które żaden piłkarz do tej pory nie rozważał się powołać w przypadku kontuzji.

To, że to wszystko jest częścią przepychanek z klubem z Barcelony, jest aż nadto oczywiste. Widać też, że Ter Stegen nie krępuje się swoich argumentów. W młodości, grając w reprezentacji, zaciekle rywalizował z Berndem Leno , obecnym bramkarzem Fulham. Ter Stegen został podstawowym zawodnikiem w niższych klasach rozgrywkowych , w okresie, gdy omal nie doszło między nimi do bójki, ponieważ na obozach treningowych piłkarz Barcelony chciał spać, a Leno wolał rozmawiać przez telefon. Rozwiązanie? Osobne pokoje.

W obliczu Claudio Bravo

Właśnie gdy miał rozpocząć swój trzeci sezon jako piłkarz Barcelony, doszło do kolejnego pojedynku, tym razem być może mniej lub bardziej oczekiwanego, z innym kolegą z drużyny między słupkami. Tym razem był to Claudio Bravo . Podczas pierwszych dwóch lat Luisa Enrique na stanowisku trenera, Chilijczyk był regularnym zawodnikiem w La Liga i musiał zadowolić się Ligą Mistrzów i Pucharem Króla. Dlatego postawił poważne ultimatum: albo on, albo ja. Miał przewagę: Manchester City Pepa Guardioli był gotów zrobić wszystko, żeby go pozyskać. Po raz kolejny wygrał bitwę i ostatecznie to Bravo dołączył do drużyny City .

Mówią, że nie ma dwóch bez trzech. Zgodnie z tą maksymą, nierzadko zdarza się trzecie starcie z innym bramkarzem. Takie, które jednak nie kończy się oczekiwanym rezultatem. Przez długi czas bramkę niemieckiej reprezentacji bronił praktycznie niewzruszony Manuel Neuer , pomimo dobrych występów Ter Stegena w barwach Barcelony.

Po ogłoszeniu przez Neuera zakończenia kariery w reprezentacji narodowej, otworzyły się przed nim drzwi do pierwszego składu, choć bramkarz Bayernu niedawno wykonał gest, który sugeruje, że nadal ma coś do bramkarza Barcelony: zaoferował mu ponowną grę w reprezentacji Niemiec, czego obecny menedżer Julian Nagelsmann już całkowicie się wyparł.

Silny charakter ter Stegena nie zna granic. Właśnie dlatego doświadczył kilku napiętych momentów z Leo Messim w Barcelonie. Sam przyznał to w podcaście dla gazety Bild. Argentyńczyk, jak wyjaśnił, nie lubi się wygłupiać. „To prawdopodobnie jedyny piłkarz, który potrafi rzucić piłkę w twarz, jeśli tylko zechce. Ma taką umiejętność. Inni strzeliliby gdzie indziej, on potrafił trafić w cel. Zrobił to już kilka razy” – zdradził.