Najdziwniejszy cmentarz Andaluzji znajduje się w Maladze: czy zmarłych pochowano na stojąco?

Wiele mówi się o monumentalności , jaką można zaobserwować na niektórych cmentarzach . Znajdują się tam panteony, nagrobki i nisze z rzeźbami o wielkiej wartości artystycznej, co czyni te miejsca obowiązkowymi do zobaczenia przez turystów.

Jeśli dodamy do tego ustną tradycję, która mówi, że zmarłych chowano na stojąco ... zainteresowanie wzrasta. Tak jest w przypadku cmentarza Casa Bermeja w Maladze.

Budynek pochodzi z XVIII wieku i można go zobaczyć z drogi, gdyż najwyższe panteony wystają ponad normalny poziom. Z tego powodu zaczęto tworzyć tę legendę.

Jednak jego prawdziwe pochodzenie jest inne: cmentarz miejski stał się zbyt mały, ponieważ gmina się rozrastała, a ten, który przetrwał do dziś, powstał, mimo że mieszkańcy nie chcieli być na nim pochowani z powodu oddalenia od Boga i Kościoła. Król Karol III wydał rozkaz, na mocy którego pochówki miały odbywać się w tym miejscu. Aby jednak zrekompensować tę odległość, zaczęto rozmieszczać nisze wokół pustelni San Sebastián , tak jak domy w mieście rozmieszczano względem kościoła, w ten sposób zaczęło kształtować się małe miasto w głębi lądu.

Legenda głosząca, że ​​zmarłych chowano na stojąco, wynika z formy architektonicznej nisz na cmentarzu San Sebastián, które podzielone są na trzy części: dolną, przeznaczoną dla zmarłych; centralny dla nagrobka; i górna część z ozdobami. Gdy więc ogląda się je z daleka od drogi, frontony wydają się wskazywać, że zmarli zostali pochowani w pozycji stojącej, lecz w rzeczywistości nie jest to prawdą.

Nisze o największej wartości artystycznej, znajdujące się za pustelnią. Mają kształt prostokąta i są ze sobą połączone, tworząc różnorodne kształty i rozmiary. Drzwi zdobią różnego rodzaju klasyczne elementy, takie jak pilastry, sztukaterie i frontony, a tradycyjne wykończenie stanowi tynk i farba bielona.

W latach 70. i na początku lat 80. XX wieku cmentarz uległ przebudowie w związku z rozwojem nowego dojazdu do Malagi. Wielu mieszkańców miasta przystąpiło do pracy przy budowie, przynosząc resztki płytek, aby łatwiej było je wyczyścić. Wraz z dewaluacją dziedzictwa i zabytków opracowano plan generalny konserwacji i konserwacji, w ramach którego wyeliminowano te problemy.

Wszystkie ulice są wybrukowane kostką brukową i zaprawą cementową, a chodniki są wybrukowane gliną i cegłą.

Warto zwrócić uwagę na to, że pustelnia ma trójkątny fronton i jest zwieńczona dzwonnicą, w której znajduje się dzwon. Z jednej strony znajduje się dawna sala sekologiczna , a z drugiej przypominająca plac przestrzeń przeznaczona do składania kondolencji rodzinom zmarłych.