Klejnoty z historią III: La Peregrina, perła hiszpańskich królowych (i Elizabeth Taylor)

W grudniu 2011 roku w Rockefeller Plaza w Nowym Jorku odbyła się wyjątkowa aukcja. Dom aukcyjny Christie's wystawił na sprzedaż imponującą kolekcję biżuterii Elizabeth Taylor , która zmarła dziewięć miesięcy wcześniej w Los Angeles. Aktorka, wielka miłośniczka biżuterii , zgromadziła w ciągu swojego 79 lat życia prawdziwą skarbnicę klejnotów i kamieni szlachetnych, które sprzedano za astronomiczną kwotę 137,2 miliona dolarów.

Ale wśród wszystkich klejnotów wystawionych na aukcji Christie's, była jedna wyjątkowo piękna i wyjątkowa perła. Wyjątkowo piękna perła , należąca do kilku królowych, którą malarze tacy jak Velázquez , Goya i Rubens uwiecznili na swoich obrazach. Oprawiona przez Cartiera w platynowy naszyjnik, szacowano, że tego popołudnia mogłaby zostać sprzedana za 2–3 miliony dolarów. Ostatecznie sprzedano ją za rekordowe 11,84 miliona dolarów. Mowa o Peregrinie.

To jedna z najdoskonalszych pereł na świecie . Waży 234 gramy, ma kształt łzy i wyjątkowy połysk. Została odkryta w wodach Archipelagu Perłowego, grupy około 39 wysp i 100 wysepek w Panamie, tak nazwanej ze względu na dużą liczbę klejnotów tego typu, które zawierała, kiedyś w XVI wieku. Mówią, że była tak absolutnie spektakularna, że niewolnik , który wyciągnął ją z wody, został nagrodzony wolnością , a jej właściciel otrzymał stanowisko głównego konstabla Panamy. Nigdy nie została odwiercona i została po raz pierwszy opisana w 1609 roku, już pod nazwą Peregrina, w Kronika królewska Inki Garcilaso de la Vegi , który twierdził, że w 1579 r. sporna perła znajdowała się w Sewilli w rękach kupca Pedra de Témeza , który miał zamiar zaoferować ją królowi Hiszpanii do kupienia.

Większość ekspertów zakłada, że Peregrina przybyła na dwór hiszpański między 1579 a 1580 rokiem. Pierwszą królową, która posiadała tę wykwintną perłę, była Anna Austriacka , czwarta (i ostatnia) żona Filipa II . „Perła w kształcie gruszki, o dobrym kolorze i dobrej wodzie, z małą złotą szpilką na końcu, emaliowana na biało, ważąca 71 i pół karata. Została zakupiona przez Królewską Radę Indii od Don Diego Tebesa za 9000 dukatów. Została wyceniona przez Francisco Reynalte i Pedro Cerdeño , złotników i jubilerów króla, naszego Pana, na 8748 dukatów. Jest własnością królowej, naszej Pani”, głosi królewski inwentarz z tamtego czasu.

Jednakże Anna Austriaczka była właścicielką Peregriny przez bardzo krótki czas. Władczyni zmarła w 1580 roku, mając zaledwie 31 lat i będąc w ciąży z szóstym dzieckiem. Od tego czasu perła była przekazywana z króla na króla, z pokolenia na pokolenie . A gdy ostatni władca dynastii Habsburgów, Karol II "Zaczarowany" , zmarł bezpotomnie w 1700 roku, a Burbonowie rozpoczęli swoje panowanie w Hiszpanii , nowe królowe tej dynastii również były zafascynowane tą idealną perłą. Liczne portrety dworskie przedstawiają różne królowe noszące Peregrinę, chociaż najsłynniejszy jest niewątpliwie Rodzina Karola IV , namalowany przez Goyę w 1800 roku, na którym królowa Maria Ludwika Parmeńska nosi Peregrinę na piersi.

Ale potem, w 1808 roku, Napoleon najechał Hiszpanię i zdołał osadzić na tronie swojego brata, Józefa Bonapartego . Wojska francuskie otrzymały rozkaz zniszczenia wszystkich dzieł sztuki , które były interesujące dla Muzeum Napoleona; szacuje się, że w samym Madrycie splądrowano około 2000 obrazów. Józef Bonaparte nie zasiadał na tronie nawet od tygodnia, gdy nakazał przekazanie wszystkich hiszpańskich klejnotów koronnych swojemu ministrowi finansów, hrabiemu Cabarrús . „I tak, na mocy prostego rozkazu obcego króla, Hiszpania utraciła swoje klejnoty koronne na zawsze” – opowiada Ana Trigo , autorka polecanej książki. Przeklęte Klejnoty (La Esfera de los Libros) „Jednak Józef Bonaparte nie grał uczciwie. Chociaż w listach zapewniał brata i marszałka Alexandre’a Berthiera , że przekazał cały skarb Hiszpanii, wiemy, że zrobił „mały” wyjątek: zatrzymał dla siebie przynajmniej jeden z klejnotów: Peregrinę ”.

Kiedy Józef Bonaparte opuścił Hiszpanię w 1813 roku, po klęsce wojsk Napoleona w bitwie pod Vitorią, uczynił to w towarzystwie 2000 wozów załadowanych dziełami sztuki , złotymi i srebrnymi przedmiotami, a oczywiście klejnotami. Karawana jednak została zaatakowana i splądrowana przez brytyjskich żołnierzy. Ale Józefowi Bonapartemu udało się powstrzymać ich przed zabraniem Peregriny i zatrzymał ją na zawsze. Dowodem na to jest fakt, że zastrzegł w swoim testamencie, że po jego śmierci klejnot przejdzie w ręce jego bratanka , Karola Ludwika Napoleona Bonaparte , który miał wtedy 36 lat i pożądał tronu Francji. Aby sfinansować kampanię, która ostatecznie uczyniła go cesarzem Francji w 1852 roku, postanowił sprzedać perłę.

Peregrina została nabyta przez Jamesa Hamiltona , księcia Abercorn, prestiżowego brytyjskiego polityka i szlachcica, aby podarować ją swojej żonie, Louisie Abercorn . Przez sto lat perła była własnością rodziny Abercorn, ale około 1914 roku została sprzedana angielskiemu jubilerowi R.G. Hennel & Sons.

„Niedawno odkryte dokumenty wykazały, że jubilerzy zaoferowali go królowi Hiszpanii Alfonsowi XIII w tym samym roku, myśląc, że może być zainteresowany jego odzyskaniem w zamian za hiszpańskie klejnoty koronne. Nie osiągnięto jednak porozumienia co do ceny i transakcja nigdy nie doszła do skutku” – podkreśla Ana Trigo, wskazując również, że chociaż królowa Wiktoria Eugenia Battenberg (żona Alfonsa XIII) przez kilkadziesiąt lat była przekonana, że Peregrina jest jej własnością, to nie było prawdą.

„Do zamieszania prawdopodobnie doszło, ponieważ z okazji jej ślubu w 1906 r. Alfons XIII podarował jej diamentową broszkę, znaną jako broszka Ansorena , na której wisiała duża perła w kształcie łzy. Zawsze błędnie myślała, że to historyczny klejnot” – opowiada Ana Trigo w swojej książce. Przeklęte Klejnoty .

Prawdziwą Peregrinę kupiła osoba prywatna, bogaty sędzia Geary , który z kolei sprzedał ją milionerowi Henry'emu Huntingdonowi w 1917 roku. Przez kilka lat nie było żadnych wieści o klejnocie, aż w 1969 roku nowojorski dom aukcyjny Parke-Bernet ogłosił jego sprzedaż, ku zdumieniu Victorii Eugenii de Battenberg, która była przekonana, że posiada autentyczną Peregrinę. Na wszelki wypadek wysłała swojego siostrzeńca , Alfonsa de Borbón, na licytację klejnotu.

Peregrina została wystawiona na aukcji pod numerem partii 129 i z ceną wywoławczą 4000 $. Została sprzedana za 39000 $ i to nie Alfonso de Borbón wygrał aukcję, ale prawnik Aaron Frosch , który kupił klejnot w imieniu tajemniczego klienta . Wkrótce stało się wiadome, że tajemniczym klientem był nikt inny, jak aktor Richard Burton , który nabył perłę, aby podarować ją swojej żonie, aktorce Elizabeth Taylor. I chociaż Wiktoria Eugenia była wściekła i poprosiła Luisa Martíneza de Irujo , męża księżnej Alby , o zwołanie konferencji prasowej, na której zapewnił ich, że prawdziwa Peregrina jest w posiadaniu byłej królowej, liczni specjaliści doszli do wniosku, że ta nabyta przez Richarda Burtona jest oryginałem.

Elizabeth Taylor zleciła Cartierowi oprawienie perły Peregrina w naszyjnik. Francuska firma oprawiła perłę w wspaniały platynowy naszyjnik, składający się z podwójnego rzędu 57 pereł naturalnych , czterech pereł hodowanych, dziesięciu rubinów i garści diamentów.

Dziewięć miesięcy po śmierci aktorki w marcu 2011 roku, naszyjnik i inne klejnoty należące do gwiazdy filmu "Kotka na gorącym blaszanym dachu" zostały wystawione na aukcji. Pozycja numer 12, należąca do Peregriny, została sprzedana za 11,84 miliona dolarów. Tożsamość osoby, która ją kupiła, nie została jednak ujawniona; do dziś pozostaje ona całkowicie anonimowa . Nikt nie wie, czy perła nadal znajduje się w naszyjniku Cartiera, czy też została osadzona w innej biżuterii. Nikt więcej nie widział Peregriny publicznie i od tamtej pory nie ma o niej żadnych wieści.