Potrójnie ujemny rak piersi: wynik przewiduje skuteczność immunoterapii

Potrójnie ujemna Rak piersi (TNBC) charakteryzuje się tym, że komórki nowotworowe nie wykazują ekspresji trzech ważnych receptorów: receptora estrogenowego (ER), receptora progesteronowego (PR) i receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2). W związku z tym te trzy struktury nie są dostępne jako cele dla swoistej terapii. To z kolei skutkuje złym rokowaniem i wysokim ryzykiem wczesnego nawrotu nowotworu. Około 15% przypadków inwazyjnego raka piersi jest potrójnie ujemnych.

Pacjenci z TNBC reagują na inne opcje leczenia, w tym immunoterapię, z różnym stopniem skuteczności. Aby zminimalizować obciążenie pacjentów, niezwykle cenne byłyby biomarkery osoczowe, które można by wykorzystać do oceny odpowiedzi na immunoterapię.

Znalezienie takich biomarkerów było celem grupy naukowców pod kierownictwem Yuling Xiao i Hang Zhang z Wydziału Chirurgii Piersi Uniwersytetu Fudan w Szanghaju w Chinach. W tym celu wykorzystali oni proteomikę plazmy do zbadania próbek krwi pobranych od 195 pacjentów z potrójnym rakiem piersi (TNBC). Naukowcy opublikowali swoje wyniki w czasopiśmie „Cancer Biology & Medicine”.

Przebadano seryjnie pobrane próbki osocza, pobrane przed, w trakcie i po terapii. W badaniu uwzględniono trzy grupy pacjentów: (A) pacjenci leczeni immunoterapią neoadjuwantową (kamrelizumab + chemioterapia), (B) pacjenci otrzymujący immunoterapię adjuwantową (atezolizumab + chemioterapia) oraz (C) pacjenci z zaawansowanym potrójnie rakiem piersi (TNBC). Pacjenci otrzymujący wyłącznie chemioterapię stanowili grupę kontrolną.

Naukowcy byli w stanie wykazać, że po immunoterapii zaszły istotne zmiany w około połowie z 92 badanych białek odpornościowych. Stężenia cytokin i chemokin, takich jak CXCL9, CXCL10, CCL3 i IFN-γ, wzrosły, co odzwierciedla zwiększoną aktywację układu odpornościowego. Jednocześnie markery nowotworowe, takie jak MUC-16, mucyna związana z błoną komórkową, która jest nieprawidłowo ekspresjonowana lub zmutowana w różnych nowotworach, zmniejszyły się, co wskazuje na zmniejszenie masy guza.

Naukowcom udało się zidentyfikować trzy białka osocza, które w szczególności wykazują znaczenie prognostyczne: ARG1 (arginaza 1), NOS3 (śródbłonkowa syntaza NO) i CD28.

Ostatecznie naukowcy opracowali „Plasma Immuno Prediction Score” (PIPscore), który uwzględniał sześć białek: ARG1, NOS3, CD28, IL-18, CXCL12 i PTN (plejotrofinę). Skala ta wykazała wysoką dokładność predykcyjną (AUC 0,858) odpowiedzi na immunoterapię neoadjuwantową, a także okazała się wiarygodnym predyktorem przeżycia wolnego od progresji choroby.

Autorzy podkreślają, że ich dane dowodzą, iż zarówno metabolizm argininy, jak i aktywacja limfocytów T odgrywają istotną rolę w pozytywnej odpowiedzi na terapię. Wysokie poziomy NOS3 wskazują na bardziej immunosupresyjne mikrośrodowisko guza, natomiast wysokie poziomy ARG1 i CD28 są związane ze skuteczną odpowiedzią immunologiczną. Sugeruje to, że ukierunkowana interwencja w metabolizm argininy – na przykład poprzez terapię PEG-arginazą – może pomóc w pokonaniu oporności na inhibitory punktów kontrolnych.

W każdym razie dzięki pracy chińskich naukowców nad PIPscore dostępne jest obecnie klinicznie wiarygodne podejście do stratyfikacji pacjentów, co może przyczynić się do dokładniejszej i bardziej spersonalizowanej kontroli terapii w przyszłości.

„To badanie fundamentalnie zmienia nasze podejście do immunoterapii w TNBC” – mówi współautor, dr Yizhou Jiang, w komunikacie prasowym Chińskiego Towarzystwa Onkologicznego. Według naukowców, PIPscore może wkrótce pomóc onkologom w selekcji pacjentów z TNBC do immunoterapii, uniknąć niepotrzebnych skutków ubocznych i kosztów, a także umożliwić wielokrotne monitorowanie i dostosowywanie terapii w czasie rzeczywistym. Poza TNBC, podejście to można również zastosować w przypadku innych typów nowotworów, w których skuteczność immunoterapii jest bardzo zróżnicowana.