Status urzędnika państwowego i stan zdrowia: Emma nie może zostać urzędnikiem państwowym

Emma chciała zostać urzędniczką państwową. Ma 19 lat, gdy zostaje przyjęta na studia dualne i specjalnie w tym celu przeprowadza się do Berlina. Jednak badania lekarskie krzyżują jej plany: Emma nie może zostać urzędniczką państwową, ponieważ kilka lat temu poddała się leczeniu psychologicznemu.

Wiele osób boi się takiego odrzucenia. Osoby dotknięte tą sytuacją rezygnują nawet ze wsparcia ze strachu, że w przyszłości nie będą miały szansy na uzyskanie statusu urzędnika państwowego. Zamiast ich zachęcać, system wysyła fatalny sygnał: ci, którzy przyznają się do swoich problemów i szukają pomocy, są karani.

Urzędnicy państwowi są pracownikami państwa, a państwo ma interes w tym, aby mogli oni pracować w dłuższej perspektywie. Dlatego kandydaci muszą przejść badania lekarskie przed powołaniem do służby cywilnej. Zazwyczaj obejmuje to formularz historii choroby, w którym pyta się o przebyte choroby. Zakres, w jakim należy ujawniać diagnozy psychologiczne lub inne schorzenia przewlekłe, różni się w zależności od stanu. Badanie obejmuje również kontrolę stanu zdrowia, np. pomiar wskaźnika masy ciała. Według berlińskiego Senatu ds. Edukacji, tylko w nielicznych przypadkach kandydatura do służby cywilnej zostaje odrzucona ze względu na stan zdrowia.

Jednak osoby dotknięte tą chorobą twierdzą, że nawet nie szukają pomocy – z obawy przed konsekwencjami. Albo szukają alternatyw: przyszli nauczyciele mają możliwość otrzymania wsparcia psychologicznego w szkole. Inne osoby dotknięte chorobą finansują pomoc z własnej kieszeni, aby uniknąć wprowadzania danych dotyczących ich stanu zdrowia – jest to przywilej finansowy, na który nie każdy może sobie pozwolić.

Psycholog Fredi Lang z Niemieckiego Stowarzyszenia Psychologów zaleca, aby w ogóle nie podejmować się rozwiązywania problemów psychologicznych. Kandydaci nie będą musieli niczego uzasadniać. Lekarze medycyny pracy musieliby indywidualnie udowodnić, że potencjalni urzędnicy państwowi przedwcześnie opuszczą służbę z powodu choroby psychicznej. Wykluczenie jest raczej wyjątkiem. Wręcz przeciwnie, jeśli leczenie okaże się skuteczne, dana osoba będzie później bardziej odporna.

Ale dopóki nie będzie przejrzystości dla kandydatów, niektórzy nadal będą unikać szukania pomocy psychologicznej.

Emma pozostała w Berlinie i pracowała w start-upach. Ponowna próba zostania urzędnikiem państwowym nie wchodzi w grę – strach przed ponownym odrzuceniem jest zbyt wielki.