Daniel Dae Kim wacht nog steeds op zijn romantische komediemoment. In de tussentijd is er 'Butterfly'.

SEOUL, Zuid-Korea – Na drie decennia in Hollywood heeft Daniel Dae Kim gespeeld in spionagethrillers, sciencefictionfilms en medische drama's. Maar er is één rol die de Koreaans-Amerikaanse acteur nog niet heeft kunnen spelen: die van een romantische hoofdrolspeler. "Na al die jaren wacht ik nog steeds op een romantische hoofdrol", zegt Kim lachend.

Zijn nieuwste project, "Butterfly", met een sterrencast vol sterren, waaronder de Koreaanse topacteurs Kim Tae-hee en Park Hae-soo ("Squid Game"), volgt een voormalig Amerikaanse inlichtingenagent in Zuid-Korea wiens verleden hem achtervolgt. De film ging eerder deze maand in première op Amazon Prime in de VS en elders, maar maakt vrijdag zijn Koreaanse debuut.

In een recent interview met The Associated Press in Seoul, Zuid-Korea, onthulde Kim een ​​van zijn grootste spijtbetuigingen, reflecteerde hij op culturele lessen uit de Koreaans-Amerikaanse coproductie en vertelde hij openhartig over hoe het echt is om de brug te zijn tussen twee culturen, terwijl hij zijn missie nastreeft om verhalen te vertellen "die nog niet verteld zijn". Het interview is bewerkt voor duidelijkheid en beknoptheid.

KIM: Als EP ben ik een banenschepper. Ik ben verantwoordelijk voor veel mensen en ik vecht veel harder voor anderen dan ik vaak voor mezelf vecht. Als ik het gevoel heb dat er niet goed voor een castlid, crewlid of schrijver wordt gezorgd, ben ik niet bang om met iemand te praten en een moeilijk gesprek te voeren.

KIM: Elke dag was er wel iets dat letterlijk vertaald moest worden, niet alleen in taal, maar ook in werkstijlen. In Korea, omdat het een meer confucianistische samenleving is, is de hiërarchie tussen afdelingen heel duidelijk. We moesten leren praten met het hoofd van de afdeling, die vervolgens met het personeel sprak, in plaats van dat je, als je een probleem had met een van de medewerkers, direct naar het personeel ging. Dit soort dingen was nieuw voor de Amerikanen.

KIM: Ik denk dat ik in 2007 een DUI kreeg toen ik aan "Lost" werkte, en ik heb elke dag van mijn leven spijt van die avond. Ik voelde me toen zo beschaamd, zo schuldig, zo berouwvol. Ik voelde me vreselijk tegenover mijn ouders, want zo wilden ze me niet opvoeden, denk ik. Ik denk dat deze dingen, deze fouten die je hebt gemaakt, met het juiste perspectief juist nuttig kunnen zijn voor je leven, omdat ze je op bepaalde manieren kunnen sturen.

KIM: We zien het al. Kijk maar naar wat er met Paramount en CBS News is gebeurd: we zien een afschrikwekkend effect op de vrijheid van meningsuiting, journalistiek en DEI. "DEI" is tegenwoordig een vies woord, maar voor mij is DEI geen hype. Het idee van inclusiviteit is geen politieke trend. Het is mijn leven. Het is wat ik heb geleefd in elk decennium dat ik in deze business zit.

KIM: Ik ben een mens, dus iedereen heeft wel eens het gevoel van: "Oh, dit is te moeilijk", of op een andere dag: "Ik kan niet wachten om dit te doen." Maar een van de redenen waarom ik acteer en produceer, is omdat ik het gevoel heb dat er nog veel verhalen te vertellen zijn die nog niet verteld zijn, en een van die verhalen is een Koreaans-Amerikaans verhaal.

KIM: Ik kreeg zoveel kritiek toen ik "Lost" maakte dat ik moest leren het niet zo persoonlijk op te vatten, want het deed toen enorm veel pijn. Toen ik op mijn achttiende naar Korea kwam, maakten taxichauffeurs het me zo moeilijk omdat ik geen vloeiend Koreaans sprak. Ze zeiden dan: "Je bent Koreaans, je gezicht is Koreaans, waarom spreek je geen Koreaans?" Ze hadden nog nooit nagedacht over een immigrantenervaring uit een ander land. Maar nu is Korea zo gewend aan dat soort dingen dat mensen veel meer begrip tonen.

KIM: Ik heb veel sympathie voor acteurs die stereotiepe rollen aannemen als ze beginnen, omdat je een manier nodig hebt om door te breken in de wereld. Het is veel makkelijker als je eenmaal succesvoller en meer gevestigd bent, omdat je dan meer financiële stabiliteit hebt. Het is iets waar je, als je geen gekleurde persoon bent of tot een minderheid in de Verenigde Staten behoort, niet over na hoeft te denken. Je denkt niet na over wat deze rol betekent voor de rest van een land of een etniciteit. Je doet gewoon waar je je toe aangetrokken voelt, en dat is heel bevrijdend. Ik heb nu het geluk dat ik diezelfde keuzes kan maken. Maar ik ontkom er nooit aan dat alles wat ik doe door zoveel mensen bekeken en beoordeeld zal worden door hun eigen lens en filters.

KIM: Na al die jaren wacht ik nog steeds op een romantische hoofdrol. Ik heb nooit de kans gekregen en het is een van die interessante dingen, omdat ik er zo uitzie als een Aziatische Amerikaan en Aziatische mannen werden nooit als knap of sexy beschouwd. Maar daar komt nu verandering in. Ik ben bevriend met Jimmy O. Yang en een paar jaar geleden mocht hij een romantische hoofdrol spelen in een romantische komedie. En ik zei tegen Jimmy: "Wie had gedacht dat jij, Jimmy, de romantische hoofdrol zou spelen?" Maar ik was zo blij voor hem, want het betekende dat we anders naar Aziatische mannen keken.

___

Juwon Park ligt op X: https://x.com/juwonreports .