'Onze ouders zitten vast in de gevangenis in het buitenland - hun levensreis is een hel geworden'

De kinderen van Craig en Lindsay Foreman zijn een campagne gestart om hun vrijlating uit de Iraanse gevangenis te eisen

Het is inmiddels meer dan 180 dagen geleden dat het Britse echtpaar Lindsay en Craig Foreman door de Iraanse autoriteiten werd gearresteerd. Hun familie blijft nu zonder hen achter.

Het echtpaar wordt door geliefden omschreven als de "hart en ziel van de familie" en het soort mensen waar "iedereen liefde en steun zoekt". Hun kinderen zijn nu een campagne gestart om voor hun vrijlating te strijden.

Het echtpaar had het avontuur van hun leven ondernomen voordat ze werden opgepakt op beschuldiging van spionage. Hun familie ontkent dit ten stelligste en zegt dat ze "geen spionnen" zijn.

Ze reisden op motoren van hun huis in Andalusië, Spanje , helemaal naar Melbourne, Australië , voordat ze werden opgepakt. En als onderdeel van hun enorme expeditie belandden ze in Iran – voordat hun droom in een nachtmerrie veranderde.

Onderweg hoopten ze volgens hun familie contacten te leggen, te leren wat een goede gemeenschap kenmerkt en te ontdekken wat een goed leven inhoudt. Lindsay, 53, is van plan haar bevindingen te presenteren op een conferentie als ze eenmaal op hun eindbestemming zijn aangekomen.

Het stel was begonnen aan het avontuur van hun leven

Lindsays zoon Joe, 31, vertelt aan de Mirror dat hij "enthousiast" was over het grote avontuur van zijn moeder en Craig. "Ik was enthousiast voor hen, mijn moeder en Craig gingen de reis van hun leven maken," zegt hij.

"Het is verbazingwekkend wat ze deden – het ging erom meer te weten te komen over alle delen van de wereld . De hele reis duurde ongeveer 200 dagen, en Iran zou slechts vier dagen duren.

"Voor ons waren het gewoon doorreisgasten. Ze hadden advies ingewonnen, een gids bij zich en alles was op orde. Het enige wat ze deden was nieuwe contacten leggen en de liefde verspreiden."

Craigs zoon Kieren voegt eraan toe: "Ze hadden een doel: een beter begrip kweken van het dagelijks leven en gezinnen over de hele wereld, niet alleen van de westerse beschaving. We hebben er al veel over gesproken en ze hebben alle voorzorgsmaatregelen genomen die ze nodig achtten."

De familie van het echtpaar is er kapot van

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken waarschuwt voor reizen naar Iran voor personen met een Britse of Brits-Iraanse dubbele nationaliteit. Er bestaat namelijk een groot risico op aanhouding.

De passie van Craig, 52, en Lindsay om andere mensen te begrijpen en de menselijkheid te vieren, motiveerde hen om de motorreis te maken. Het was tevens een ontroerend eerbetoon aan Lindsays overleden broer.

"Een deel van deze reis was een eerbetoon aan Ashley, de broer van mijn moeder", legt Joe uit. "Mijn moeder moest een enorme angst voor motoren overwinnen - haar broer Ashley kwam tragisch om het leven bij een ongeluk toen ze een tiener was. Maar ze was vastberaden en ze slaagde voor haar motorrijbewijs.

"Papa, altijd de praktische, zorgde voor de uitrusting en de fietsen. Samen stippelden ze de route zorgvuldig en nauwkeurig uit, met als doel op tijd aan te komen voor de Positieve Psychologie Conferentie in Melbourne."

Lindsay overwon haar angst voor motoren om de reis te maken

Joe vertelt aan de Mirror dat hij "trots en blij was dat ze iets betekenisvols deed" toen hij zag hoe vastberaden ze was om haar angsten onder ogen te zien.

Het echtpaar zou begin juni worden overgeplaatst naar de beruchte Evin-gevangenis in Teheran – voorafgaand aan de Israëlische aanvallen op de gevangenis. Meer dan een maand lang wisten Joe, Kieren en hun broers en zussen, Toby en Chelsea, niet of hun ouders naar Evin waren overgeplaatst, of dat ze gewond waren geraakt of zelfs waren gedood bij de aanvallen.

"Het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft ons via het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken laten weten dat ze zich in Kerman bevinden. In dat bericht stond dat ze onder veilige en gezonde omstandigheden worden vastgehouden, maar we weten niet precies waar of hoe ze zich bevinden", aldus Joe en Kieren.

Aangezien het stel naar verluidt in de gevangenis van Kerman zit, hebben noch Joe noch Kieren veel informatie over de omstandigheden waaraan Lindsay en Craig worden blootgesteld.

"We hebben beperkte informatie over de toestand gekregen, en ons werd verteld dat ze samen in een vrij kleine cel zitten. We denken dat ze een bed hadden, maar voorheen sliepen ze op de grond en apart.

"Ze proberen fit te blijven door in een achtvorm door de kamer te rennen, maar we weten dat moeder (Lindsay) ooit problemen met haar rug had en dat vader (Craig) ook niet goed liep."

Joe en Kieren beschrijven hun ouders als vrolijk en genereus. Ze leggen uit dat ze het moeilijk hebben zonder hen.

"Als je ze als mensen beschouwt, zijn ze elkaars tegenpolen, maar het werkt – mama is de visionair, Craig brengt het tot leven," zegt Joe. "Ze zitten vol zorg en avontuur, en we missen ze gewoon."

"Zij zijn de twee waar iedereen naartoe gaat voor hulp en steun. Ze hebben met open armen voor ons alle vier gezorgd. Wat we ook deden, ze gaven ons altijd advies en steun."

Hun zoon Kieren zegt dat zij de 'twee zijn waar iedereen naartoe gaat voor steun'

Kieren voegt toe: "Zij waren de organisatoren van de feesten en waren de ziel en zaligheid van de familie. Nu ze er niet meer zijn, voelt het alsof er een enorm stuk ontbreekt."

Het zijn Lindsays "dikke knuffels" waar Joe het meest naar verlangt. "Mijn moeder, Lindsay, zit vol leven en liefde. Ze is zo gul en lief, ze neemt iedereen te hulp, en ik heb een bijzondere band met haar, dus ik mis haar gewoon elke dag."

Ik vind het zo moeilijk om te weten dat ze er niet is om mijn gelukkige momenten mee te delen, of om me door moeilijke tijden heen te helpen. Maar bovenal mis ik haar dikke knuffels.

Kieren voegt toe: "Iedereen kijkt op naar zijn vader. Ik ben het rolmodel waar ik jarenlang naar opkeek kwijtgeraakt. Ik mis het om met hem te praten, ik mis de droge humor, ik mis gewoon de dingen die zonen volgens mij meekrijgen door bij hun vader te zijn."

Kieren beschrijft hoe het voelt alsof hij zonder zijn vader Craig en Lindsay "in een afgrond is gevallen en niet meer kan opstaan".

"Het enige wat je doet is je zorgen maken", zeggen hun zonen

"Je hebt geen seconde om aan je eigen problemen te denken – je maakt je alleen maar zorgen om hun welzijn, hoe het met hen gaat," legt hij uit. "Je voelt je bijna egoïstisch omdat je er zo overstuur over bent. Het is een heel vreemde situatie waarin je je hulpeloos voelt, het voelt bijna alsof je in een afgrond valt en er niet meer uit kunt komen."

Joe zegt dat hij zich "elke dag zorgen maakt over hun welzijn" en dat hij "bang is voor hoe het met ze gaat". Hij voegt eraan toe dat hij het "verontrustend vindt dat je niet zomaar de telefoon kunt pakken en met ze kunt praten."

"Mijn vader (Craig) heeft zijn hart en ziel (en zijn rug) gestoken in de renovatie van mijn huis. Ik heb hem een paar radio's gekocht voor zijn reisje, als bedankje, maar eerlijk gezegd was dat nog niet genoeg.

Hun familie zegt dat het stel enorm leuk, ongelooflijk gul en uitstekende gastheren zijn

"Voor hun huwelijksdans hebben ze een dans van drie minuten gechoreografeerd en geleerd, die ze vervolgens voor ons allemaal hebben opgevoerd.

"Ze zijn zo gul en gewoonweg leuk, ze doen er altijd alles aan om de familie bij elkaar te brengen en ons te steunen. Zo hebben we bijvoorbeeld elk jaar een brunch met onbeperkt eten voor de hele familie, die door papa en mama wordt georganiseerd."

De broers en zussen hopen dat mensen contact opnemen met hun parlementsleden om samen met hen op te roepen tot de vrijlating van Craig en Lindsay. Ook hopen ze dat mensen hun petitie ondertekenen en de campagne op sociale media volgen om zo meer bewustzijn te creëren.

Teken de petitie op https://www.change.org/freelindsayandcraig of ga naar www.freelindsayandcraig.com om meer te verdienen.

mirror.

'Onze ouders zitten vast in de gevangenis in het buitenland - hun levensreis is een hel geworden'