Het grootste bewijs voor bewoonbaarheid is gevonden

Met een diameter van slechts 505 kilometer is Enceladus groot genoeg om in de staat Colorado te passen. Het vloeibare water, de hydrothermale energiebron en de chemische samenstelling maken het echter een potentiële thuisbasis voor buitenaards leven.

Bijna 20 jaar geleden onthulde NASA's Cassini-ruimtesonde dat er zich onder het oppervlak van Enceladus een enorme zoute oceaan bevindt, die microscopisch kleine "ijskorrels" uit spleten bij de zuidpool van de maan spuwt. Latere studies hebben aangetoond dat deze korrels vijf van de zes essentiële elementen voor leven bevatten: koolstof, waterstof, stikstof, zuurstof en fosfor – met uitzondering van zwavel.

De meeste van deze bevindingen kwamen echter voort uit "oude" ijskorrels die zich tientallen of zelfs honderden jaren geleden hebben opgehoopt in de E-ring van Saturnus, die buiten de heldere hoofdringen ligt. Dit riep de vraag op of deze verbindingen daadwerkelijk afkomstig waren van Enceladus of van processen die de ring in de ruimte beïnvloedden.

Astronomen hebben nu organische moleculen ontdekt in ijskorrels die net zijn uitgebarsten op Enceladus. Nieuw onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Astronomy, suggereert dat deze moleculen mogelijk structuren hebben die stikstof en zuurstof bevatten.

In 2008, toen Cassini door een geiser van net uitgebarsten ijskorrels van Enceladus vloog, kwamen de korrels in aanraking met de Cosmic Dust Analyzer van het ruimtevaartuig.

Omdat de inslag plaatsvond met een hoge snelheid van 18 kilometer per seconde, klonterden de watermoleculen niet samen en kon het team "voorheen verborgen signalen" waarnemen. Door massaspectrometrische analyse van deze verse ijskorrels ontdekten de onderzoekers verbindingen die een rol spelen bij de vorming van complexe moleculen op aarde.

"Deze moleculen bewijzen dat de complexe organische moleculen die Cassini in de E-ring van Saturnus heeft gedetecteerd, niet het product zijn van langdurige blootstelling aan de ruimte, maar al aanwezig zijn in de oceaan van Enceladus", aldus prof. Frank Postberg, een van de leden van het onderzoeksteam.

Onderzoeker Nozair Khawaja merkte op dat deze moleculen op verschillende manieren biologisch relevant kunnen worden. "Dit vergroot de kans dat de maan bewoonbaar is", aldus Khawaja. Hij benadrukte echter dat zelfs de afwezigheid van leven op Enceladus een grote ontdekking op zich zou zijn. Dit zou belangrijke vragen oproepen, zoals "waarom er geen leven is ontstaan ​​als de juiste omstandigheden aanwezig zijn".

De Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) plant een ruimtemissie om op de zuidpool van Enceladus te landen en meer monsters te verzamelen. Deze missie zal naar verwachting op zijn vroegst begin jaren 2040 van start gaan.