De asteroïdengordel van het zonnestelsel verdwijnt: wat betekent dit voor de aarde?
De asteroïdengordel, gelegen tussen Mars en Jupiter, bestaat uit materiaal dat 4,6 miljard jaar geleden niet in planeten veranderde tijdens het ontstaan van het zonnestelsel.
De sterke zwaartekracht van Jupiter verhinderde dat de rotsen in dit gebied samensmolten, waardoor de botsingen verwoestend waren. Tegenwoordig bedraagt de resterende massa slechts ongeveer 3 procent van die van de maan. Julio Fernández van de Universidad de la República in Uruguay en zijn team berekenden dat het deel van de gordel dat nog steeds bij de botsingen betrokken is, massa verliest met een snelheid van ongeveer 0,0088 procent per jaar. Deze ogenschijnlijk kleine snelheid vertaalt zich in een enorme instroom van materiaal over miljarden jaren. Volgens de studie wordt 20 procent van de verloren massa omgezet in asteroïden en meteoroïden die de baan van de aarde kunnen kruisen, en die af en toe onze atmosfeer kunnen binnendringen en meteorenregens kunnen veroorzaken.
Grote asteroïden zoals Ceres, Vesta en Pallas zijn niet in dit onderzoek opgenomen, omdat ze lange tijd stabiel bleven en niet betrokken waren bij dit 'erosieproces'.
COMPATIBEL MET EERDERE METEORIETBOMMENGERSWetenschappers hebben berekend dat de asteroïdengordel 3,5 miljard jaar geleden ongeveer 50 procent zwaarder was dan nu, en dat botsingen twee keer zo snel plaatsvonden. Deze uitkomst komt overeen met geologisch bewijs van de maan en de aarde, wat wijst op een veel intenser meteorietenbombardement in het verleden. Volgens experts is de asteroïdengordel niet permanent en statisch zoals eerder werd gedacht; het is een dynamische structuur die al miljarden jaren massa verliest. Inzicht in dit proces werpt niet alleen licht op de botsingsgeschiedenis van de aarde in het verleden, maar helpt ons ook om toekomstige asteroïderisico's in te schatten.
ntv
