Het gaat niet om de val zelf, maar om de impact op de grond.

Ken je het verhaal van de man die van een gebouw van 50 verdiepingen viel? Op elke verdieping zei hij tegen zichzelf: "Tot zover alles goed. Tot zover alles goed..." Het is alsof hij het over ons had. Het gaat niet om de val, maar om de impact."

Deze dialoog tussen Vinz en Hubert, uit Mathieu Kassovitz' cultfilm "La Haine", is een korte samenvatting van de afgelopen vier jaar van Beşiktaş . Het zwart-witteam, een gemeenschap in vrije val, tevreden met de af en toe opkomende vonken, probeert te bewijzen dat ze nog steeds bestaan.

Er komt geen einde aan deze neergang en opeenvolgende directies voeren hardnekkig een beleid van het vermijden van de baanbrekende situatie en het ontkennen van de huidige realiteit van de club. De halfbakken selecties en het geld dat is uitgegeven om Fenerbahçe en Galatasaray in te halen, zijn het "tot nu toe goed"-moment van de Zwart-Witten. Beşiktaş, dat hardnekkig weigert de bittere pil te accepteren, gelooft dat het degradatie zal voorkomen. Maar zwaartekracht is een natuurwet en de Zwart-Witten zullen uiteindelijk wel vallen; wat telt, is de kracht van die impact. Ik weet niet hoe lang het nog zal duren voordat de club deze realiteit accepteert. Serdal Adalı, die met een veelbelovende structuur kwam en benadrukte dat hij zou handelen volgens de huidige omstandigheden van het team wanneer hij de kans kreeg, heeft in minder dan een jaar flink geïnvesteerd. De jonge spelers die hij aantrok, werd een kans ontnomen, omdat ze "in de running" waren.

EEUWIGDURENDE CONFLICTEN

Aan het begin van het seizoen zijn de voetbalfans van Beşiktaş nog steeds druk bezig met het redden van de dag. Aan de ene kant is er de verpletterende nederlaag tegen Shakhtar tijdens hun eerste Europese test, en aan de andere kant klampt de club zich nog steeds vast aan de hoop dat "als we een transfer maken, we terugkomen". Deze neergang draait echter niet alleen om één verloren wedstrijd op het veld. De combinatie van economische tegenspoed, bestuurlijke instabiliteit en een ongeorganiseerde sportieve planning wijst op een botsing die jarenlang is uitgesteld, maar nu dreigt.

Deze verwarring is duidelijk zichtbaar als je kijkt naar de selectie die door de directie van Serdal Adalı is samengesteld. Aan de ene kant zijn er jonge spelers die zijn aangetrokken als investering voor de toekomst, en aan de andere kant transfers die als dure, kant-en-klare oplossingen worden beschouwd. Deze twee benaderingen werken echter niet samen. Noch jonge spelers staan voldoende op het veld, noch zijn het de dure spelers die het team een andere uitstraling geven. Beşiktaş blijft opereren met de gemakkelijke mentaliteit van "één of twee overwinningen en we komen weer op de rails" in plaats van een langetermijnplan. Toch hebben de fans geen nieuwe, kersverse ster nodig, maar een confrontatie met de realiteit. Dit is precies wat de harten van de fans breekt. De fans willen dat het team vecht en terugveert, maar de zigzaggende keuzes van de directie ondermijnen hun geduld met hoop. De mislukking van gisteren tegen Shakhtar was hiervan de meest concrete manifestatie. Op het veld was er geen plan, geen gevoel van verbondenheid.

Terugkijkend op de geschiedenis van Beşiktaş, heeft deze club vaak zijn grootste successen behaald in de moeilijkste periodes. Maar de rode draad in deze successen was de moed om de realiteit te accepteren en de draad weer op te pakken. Vandaag de dag verkeert de club daarentegen in financiële problemen, in een sportieve impasse en in een staat van mentale ontkenning. Zeggen: "We lopen achter, maar het is oké, tot nu toe gaat alles goed" verandert niets aan de uitkomst van dit traject.

De intensiteit van de botsing

Het kritieke punt is hoe hard de crash zal zijn. De schuldenlast neemt toe, het sportieve prestige slinkt en het geduld van de fans raakt op. Als de directie geen radicale stappen zet om deze cyclus te doorbreken, zal deze vrije val een zwarte vlek in het geheugen van de gemeenschap blijven. Beşiktaş heeft nog steeds een sterke aanhang en een rijke geschiedenis. Maar dit zijn slechts factoren die de neergang vertragen. Misschien is het tijd om te stoppen met bang te zijn voor de "crash" en de realiteit te omarmen. Zonder herstructurering, geduld met jonge spelers, financiële discipline en een duidelijk project op het veld is dit verhaal gedoemd te mislukken. Het eindigt met die beroemde zin van La Haine: "Het gaat niet om de val, maar om de crash." Voor Beşiktaş is het de vraag of ze de wil kunnen opbrengen om van die crash te herstellen.