Het plan van het paleis is één ding, het verhaal van het volk is een ander: zal het plan werken?

Nu het de steun van de brede massa bij de stembus grotendeels heeft verloren, heeft de regering van het paleis alles uit de kast gehaald om haar bestaan ​​te verlengen. De regering heeft de retoriek van "nationale wil" al lang achter zich gelaten en probeert de politiek te consolideren met de rechterlijke macht en, indien nodig, met bijbedoelingen. Soms, terwijl de retoriek van vrede en democratie een gevoel van lente inboezemt, kan de rechterlijke macht tegelijkertijd tegenstanders neerslaan. Hoewel schijnbaar tegenstrijdig, is het enige doel van al deze stappen om opnieuw aan de macht te blijven. Om het maatschappelijke verzet ertegen te breken met de hamer van de "politiek". Laten we daartoe de kaarten bekijken die sinds vorig jaar zijn uitgezet en de mogelijke manoeuvres voor de komende periode.

• DE OPPOSITIE ONTMASKEREN

Voor de partners van het regime is de fragmentatie van de oppositie een van de meest kritieke kwesties. Sinds het presidentiële referendum van 2017 is de cohesie van het oppositiekamp – of het nu formele allianties vormt of niet – cruciaal geweest. De verenigende invloed van het 'nee'-kamp in het referendum werkte later door in de verkiezingen van Istanbul in 2019 en vervolgens in de lokale verkiezingen van 31 maart. Met de herinrichting van het Midden-Oosten door de VS en Trump is het nieuwe 'oplossingsproces' dat in eigen land wordt geïntroduceerd, cruciaal geworden voor de fragmentatie van de oppositie. Op dit moment zit de oppositie klem tussen degenen die het proces steunen en degenen die zich ertegen verzetten, in plaats van zich tegen het regime te verzetten. De CHP wordt gedwongen tussen de Koerdische beweging en het nationalistische kamp dat zich fel tegen het proces verzet.

• KRIJG LEGITIMITEIT VAN BUITENAF

Of het nu gaat om de rol die ze hebben gespeeld in de herinrichting van het Midden-Oosten of Erdogans houding tegenover Trump in het Witte Huis, naast bepaalde privileges, ze hebben bijna alles wat we tot nu toe hebben gezegd, waargemaakt. Terwijl Trump Erdogan prees, had de Amerikaanse ambassadeur in Ankara en speciaal vertegenwoordiger voor Syrië, Barrack, al gezegd: "We geven ze de legitimiteit die ze willen." De instemming die binnenlands niet kan worden verkregen, wordt gezocht bij wereldmachten.

• VERBETER DE BETREKKINGEN MET HET WESTEN

Er werd gespeculeerd dat Erdoğan, die de nieuwe president feliciteerde bij de verkiezingen in Noord-Cyprus, in tegenstelling tot zijn partner Bahçeli, een meer verzoenende regering mogelijk zag als een kans om de betrekkingen met het Westen te verbeteren. Ondertussen zouden Eurofighter-gevechtsvliegtuigen een van de agendapunten zijn van het bezoek van de Duitse bondskanselier Merz aan Turkije vandaag, op uitnodiging van Erdoğan. Er werd ook een overeenkomst getekend met de Britse premier, die onlangs Ankara bezocht, voor de aankoop van 20 Eurofighter-vliegtuigen. Deze overeenkomsten zijn gericht op het bevorderen van een wederzijds voordelige relatie met het Westen.

• TREK DE JUISTE TEGENSTANDER AAN UW KANT

De aanwezigheid van Erdoğan en enkele oppositiepartijen bij de receptie op de avond van de opening van het parlement op 1 oktober lokte felle kritiek uit. Het was opmerkelijk dat Ahmet Davutoğlu en Ali Babacan, na de negatieve reacties op hen, dagenlang met elkaar in discussie gingen en beschuldigingen uitten tegen de CHP. Babacan en Davutoğlu hebben zich in bijna al hun verklaringen, met name de afgelopen maand, op de oppositie gericht. Hoewel beide partijleiders een beroep doen op de AKP-achterban, zal Erdoğan ook Babacan en Davutoğlu nodig hebben om de 360 ​​zetels te bemachtigen die hij nodig heeft om zich opnieuw kandidaat te stellen.

• LAAT DE RECHTERLIJKE STOK ZIEN

De arrestaties van İmamoğlu en Merdan Yanardağ in de spionagezaak, de benoeming van een bewindvoerder voor TELE 1 en de overdracht van de gemeente Bayrampaşa aan de AKP waren de meest kritieke agendapunten van de afgelopen dagen. Het lijkt erop dat het repressieve beleid, dat sinds 19 maart onophoudelijk is, onverminderd zal voortduren en dat de CHP voortdurend in het defensief wordt gedrongen. We mogen niet vergeten dat de gemaskerde, met machetes zwaaiende bendes die de studenten van Hacettepe confronteerden, ook een poging waren om georganiseerde reacties en maatschappelijke oppositie van universiteiten te intimideren. De sleutel tot het verzet op 19 maart waren de studenten van de Universiteit van Istanbul die op de eerste dag door de politiebarricades heen braken.

• VERBERG DE STRIJD VANBINNEN

Spanningen tussen het heersende blok en prominente actoren, weerspiegeld in de media, worden al lange tijd besproken. Deze spanningen, die zich niet beperkten tot machtsgrepen en machtsstrijd in verschillende regeringslagen, waren met name het debat over de voorbereidingen op het post-Erdoğan-tijdperk. Talrijke namen, van Hakan Fidan tot Erdogans zoon Bilal, van schoonzonen tot İbrahim Kalın, kwamen ter sprake. De uitspraken van Hakan Fidan over de Kaan-gevechtsvliegtuigen en de toespraken van de CNN-verslaggever, vastgelegd op camera in het Witte Huis, weerspiegelen allemaal dit conflict. Ten slotte hebben de opeenvolgende ontslagen en beschuldigingen van ontslagen binnen de AKP-afdeling in Istanbul een nieuwe crisis veroorzaakt. De districtsvoorzitters van Küçükçekmece en Bağcılar kondigden hun aftreden aan, terwijl bronnen dicht bij de regering beweerden dat deze twee personen, evenals de districtsvoorzitter van Büyükçekmece, door AKP-provinciaalvoorzitter Abdullah Özdemir waren ontslagen. Spanningen met Bahçeli zouden ook aan deze ontwikkelingen kunnen worden toegevoegd. Ondanks dit alles is het de prioriteit van het regeringsblok om het voortbestaan ​​van het regime te beschermen. Hoewel het moeilijk kan zijn, zal Erdoğan hardnekkig het imago van een eenheidsregering in stand willen houden door het interne conflict te verdoezelen.

• STEL JE EIGEN AGENDA SAMEN

Een van de grootste troeven van de regering is ongetwijfeld haar vermogen om de bovengenoemde manoeuvres consequent in het voordeel van de oppositie te manoeuvreren. Van toenemende armoede en onderhandelingen over het minimumloon tot werkloosheidscijfers en inflatie, de regering heeft met succes de meest urgente problemen van de burgers verdoezeld. De politiek heeft zich beperkt tot de "identiteitskwestie", een kwestie waar de regering het grootste voordeel heeft. Door de oppositie constant in het defensief te houden, weigert de regering de ware agenda van de burgers te ondersteunen.

Ten slotte, hoewel de regering van het paleis haar spelvaardigheden onder de knie heeft, vertellen de stemmen die vanuit de basis opstijgen een ander verhaal. Welke stappen de regering ook zet, het publiek laat iedereen die compromissen sluit met het regime onmiddellijk in de steek. De recente geschiedenis staat bol van figuren die, van Akşener tot Kılıçdaroğlu, hun politieke leven hebben uitgeput. Het is cruciaal dat alle oppositiegroepen de oppositie van de basis tegen het regime erkennen en stelling nemen.